Mutlulukmu?
Öykü bu ya bu öyküde Tanrının yeryüzünde yaşadığı varsayılıyor. Bir çiftçi Tanrıyı ziyarete gelip "Sen Tanrı olabilirsin dünyayı sen yarattın ama tarımı bilemezsin bir tek patates bile yetiştiremezsin. Çünkü çiftçi değilsin. Sözün kısası Tanrı olmana rağmen* benden öğrenebilecek bir şeyin var" diye meydan okuyor.
Tanrı büyük bir alçakgönüllülükle "Bana ne öneriyorsun? Tavsiyen nedir?" diye soruyor.
Çiftçi yanıtlıyor: "Bir yıl süreyle beni aksiliklerden koru. Sonunda evrendeki yoksulluğun sona erdiğini göreceksin."
Tanrı çiftçiye bir yıl süre tanıyor. Üstelik çiftçinin istekleri öyle az buz da değil. Fırtına olmayacak tohumları yiyen böcekler olmayacak şiddetli rüzgar esmeyecek...
Çiftçi güneş istiyor Tanrı güneşi çıkarıyor. Yağmur istiyor anında yağmur yağıyor. Yağmur dinsin dediğinde Tanrı gökyüzünü kurutuyor. Ve yıl sonunda başaklar gerçekten de mucizevi bir şekilde büyüyor.
Çiftçi kasılarak Tanrının yanına gidiyor ve böbürlenerek "Öyle bol ürün yetiştirdik ki insanoğlu on yıl boyunca hiç çalışmasa bile dünya üzerinde açlık olmayacak" diyor.
Fakat mahsul biçildiğinde ürünlerin içinde tek bir arpa tek bir buğday tanesinin bile olmadığı görülüyor.
Çiftçi şaşkın bir şekilde "Aksilik nerede? Nerede yanıldım?" diyerek Tanrıya koşuyor.
"Çok basit" diye söze başlıyor Tanrı ve devam ediyor: "Mücadeleyi engelledin. Hiç sürtüşme yoktu. Tüm kötülüklerden güçlüklerden arındırdın mahsulü. Bu nedenle de kısır kaldı. Doğada her etkenin bir rolü vardır. Güçlük çekmeden meyve alınmaz. Fırtına sağanak şimşek de gereklidir. Bunlar ürünün ruhunu özünü dingin tutarlar. Meselenin anlamı çok derindir.
Sürekli mutlu...
mutluysan mutluluk anlamını yitirir. Beyaz bir duvarın üzerine bembeyaz bir tebeşirle yazı yazmak yararsızdır. Sen yazsan da kimse bir şey okuyamaz. Gece gündüz kadar gereklidir. Acı üzüntü dolu günler mutluluk sevinç dolu günler kadar vazgeçilmezdir..
İşte bu gerçeği kavramak bilinçlenmektir. Yaşamın ritmidir bu. Çelişki ve ikilemleri kavramaktır. Yani yaşamın sırrını çözmektir. Eşyanın tabiatını özümsediğin doğa kanununu çözümlediğin anda senin için gölge kalmaz. Mutsuzluk bile bu aşamaya varmış kişiye ışık saçar. Üzüntünün bu türü düşmanın değil dostundur. Onu gerekli ve yanından ayrılacak bir arkadaş gibi sevgiyle taşı. İlerideki tarihlerde gelecek bir mutluluğun habercisi olarak kabullen sıkıntıyı.
Aksi takdirde yok olur erir bitersin...!!!
Alıntı