Çöpün yolunu tutmuş sayfalarca şiir,
Belki yazmamalıydım ama yazdım,
Döktüm yine seni kağıtlarıma,
Sevdiğimi anlattım beyaz düşlere,
Çünkü bir tek onlar dinlediler hayallerimi.
"Pişman mısın?" dedi şiirlerimden bir satır,
Altına yeni bir satırda "yine severdim" dedim.
"Özledin mi?" dedi devamında,
Oysaki hissizleşmişti artık ruhum,
Ama yediremedim kendime seni hissedememeyi.
Bende, "en az onun kadar" dedim,
Özlediğini umarak yazdığım o satır,
Şiirlerime söylediğim ilk yalanım oldu.
Şiirimden bir satır katlettin sevdiğim kadın,
Şimdi pişman mısın dersen,
En az senin kadar derim,
Çünkü alıştı yalanlarıma şiirlerim...
Sen bana, bende şiirlerime ihanet ettim...