Az önce iğne yedim dördüncü kez.
Hastaneden tam dışarıya adımımı atarken öyle bir yağmur bastırdı ki aklım almadı. Resmen asfaltı delip geçecekti. Babam biraz bekleyelim yağmur dinince çıkarız arabayı arkaya park etmiştim çok ıslanırız dedi. Tamam dedim. 5 dakika bekledik, ikimiz de böyle konularda sabırsızızdır. O kadar yağmur yağarken çıktı arabayi şuraya getiricem beni görünce sen de gel dedi. Tamam dedim. Babam gidince hastanenin içinden doğru yağmurun yağmasını izliyordum. Öyle ozlemisim ki ben yağmurda ıslanmayı. Öyle özlemişim ki. Kendimi tutamadim tam ambulans yan tarafta durduktan sonra dışarıya çıktım. Çok hastaydim zaten, üzerimde de ateşim olduğu için kalın şeyler yoktu sadece tişörtle hırka vardı. 2-3 dakika boyunca ıslandım. İnsanlar eğer gorselerdi deli zannederlerdi. Öyle bir özlem bu. 1 seneyi aşkın süredir yağmur altına bile çıkmamışım ben. Öyle işte. Çok mutluyum. Anam ağladı hastalığım iki katına çıkacak belki ama değdi.
Güzeldi, çok güzeldi.