Sevdim!!


Yokluğun kesti sesimi konuşamadım
Cümlesiz kaldım hasretine
Gözlerimden yana yakıla düşerken bile
Ruhuma nikahlıydı adın...

Sen bütün iklimlerimin deseni
Bütün gecelerimin sabahıydın
Yüreğimin koynunda uyuyan baharım
Kaç mevsim bekledim seni saymadım...

Umudun harflerini giydirdim
Yüzümdeki çocuksu düşlerime
Dilini bilmediğim bir
aşkla sevdim seni
Bir yudum su, bir dilim ekmek gibi...

Özlediğim kadar sarılamadım
Tutunamadım gözlerine gözyaşım kadar
Sözlerine aşk değmiş bir özlemdin içimde
Beklediğim kadar kavuşamadım...

Ayrılık değildi adı
Dokunmadı hiç yüreğin yüreğime
Bir yokluğunun elleri
Bir de hasretin çok sevdi beni
Bir kez olsun görseydin gözlerimdeki seni
İkimize de yetecekti kibrit çakılası sevdam...

Hiç anmasan da beni
Eskimezdi sesin kulaklarımda
Gözlerim İstanbul gibi bakardı
Aşiyan'dı sana her bakışım
Hiçbir aşkı geçirmezdim içimin yollarından
Sevdanın çıkmaz sokaklarında
Gönüllüydü sana kayboluşum...

Hiç gelmesen bile, kalbim yollarının bekçisiydi
Saklardım hayalini sol cebimde
Aşkın duasına düşerdi dilim
Sende benim gibi yanma diye...

Sevdim!!
Yandım!!!
Ve büyüdüm!!!!!