Cennetten Mektuplar / Güllerin İçinden Bir Gül...
Tanrı dedi ki:
Nasıl da cesurdur bir çiğdem! Toprağın üzerinde hala don vardır belki, fakat yine de başını kaldırır o.
Nasıl da cesurdur bir karahindiba! Kaldırımlardaki çatlaklarda bile büyür o.
Bu çiçekler asla kendilerini otorite olarak hissetmezler. Kendilerini etkin ya da çok etkin olarak görmez onlar. Büyümek ve açmak için, dolayısıyla dünyaya zenginlik katmak için toprağa ekili olduklarını bilirler sadece.
Otlar ve çiçekler bu denli cesur olabiliyorlarsa eğer, siz de öyle olamaz mısınız?
Bir karahindiba kendisine neyin engel olmasına izin verir ki? Hangi mazaret onu açmaktan alıkoyabilir?
Belki de çocuklarımın yaptığı kendilerini çiçek açmaktan alıkoymaktır?
“Birileri benim burada bulunmamdan rahatsız olabilir,” diye düşünmez bir karahindiba. “İlaç sıkabilirler. Beni koparabilirler. Üzerime basabilirler. Benden hoşlanmayabilirler, ” diye de düşünmez o.
Budala değildir karahindiba. Güllerin kendisine yeğ tutulduğunun gayet de farkında olabilir o. Fakat ona engel olmalarına izin vermez. Benimle olan bağının farkındadır ve bilmesi gereken tek şey de budur. Bu onu güçlü kılar. Engeller ne olursa olsun bu, onun kendisi olmasını sağlar. İşin doğrusu, hiçbir şey bir karahindiba için engel değildir. Hernevi tacizi bertaraf eder o. Ne olursa olsun sebat eder. Karahindibağın dayanıklı ve inatçı bir bitki olarak bilinmesine şaşmamak gerek! Alınıp gücenmez o. Kendisine inatçı denilmesini iltifat olarak alır.
Bir karahindibadan çok şey öğrenebilirsiniz. Bir gülden de elbette.
Karahindibaların kendilerini dünyadan korumak için dikenlere ihtiyacı yoktur. Kendi tahammüleri yeterlidir. Gövdeleri sivri dikenlerle desteklenen güller ise ne olursa olsun sevildiklerinin bilincindedirler. Hiç kimsenin “Güllerin dikenleri var bu yüzden onlardan hoşlanmam,” dediği olmamıştır.
Güller de “Ah mükemmel olsaydım da şu dikenleri taşımasaydım,” demezler hiç. Hayır, güller kendilerini oldukları gibi severler.
Benim çocuklarım da mukavim karahindibalar ve güller gibi, başkalarının onlar hakkında düşündükleri veya söylediklerine karşı aldırmaz bir tavır alamazlar mı? Güller ve karahimdibalar oldukları halleriyle bütünlük içinde ve değerlidirler.
Onlardan bir teki bile kendisinde kusur bulmaz hiç. Kendi değerlerini kabul ederler onlar. Benim sizden istediğim de budur işte. Bir karahindiba ya da dilerseniz bir gül; hiç farketmez, kendinizi benim güzelim bir çiçeğim olarak kabul etmenizi istiyorum sizden. Benim mukavim çiçeğim olun, tatlı tatlı kokan bir gül veya bir sümbül ya da bir süsen veya ardenya veya şakayık ya da bunlardan herhangi biri olun. Çiçeklerin ne kadar da çok ismi vardır!
Peki insanların kaç ismi vardır? Sayılamayacak kadar çok. Siz ise kendinizi sadece tek bir isimle adlandırın: “Yaradan’ın Güzel Çocuğu”, olsun bu isim. Bu ismin size kafi gelmesine müsaade edin. Şayet diğerleri sizi başka sismlerle çağırırlarsa, size başka sıfatlar yakıştırırlarsa dikkatinizi onlara değil bana verin. Onlar tacizkar kişilerdir sadece. Hiçbir şey bilmezler. Pek tabii ki adınızı ve benim gözümdeki itibarınızı da bilmez onlar.
Onlara öğreteceğim ben. Çok geçmeden öğrenecekler benden. Zaten siz de farkındasınızdır, bu tacizkar kişiler, isim takanlar, lakaplar uyduranlar kim olduklarını bilselerdi şayet böyle yapmazlardı, böyle olmazlardı. Onları tacizkar olarak etiketlemek istemiyorum ben. Bu kelimeyi, o sözleri söyleyenler, o isimleri takanlarla bunlara maruz kalanlar arasındaki farkı belirtmek için kullanıyorum. Hepiniz benim güzel çocuklarımsınız zira.
Güçlü, dayanıklı, sağlam bitkilerdeki kuvveti taşıyın ve hakikatte, güllerin içindeki harikulade bir gül olduğunuzu bilin. Güllerin de çok sağlam bir duruşu vardır.
Dünyadaki en sevdiğiniz şey her neyse, kendinizi de diğer herkesi de bu şekilde sevin.
Çeviren: Engin Zeyno Vural
Alıntı
