Ne güzel şeydir seni hatırlamak
Kulak ver bana gün yüzlüm
Gözlerime gözlerime bak
Bazen düşünürüm de neler neler çektik.
Deryaları uykuda
Yıldızları suda kaybettik.
Alınlarımızda ter
Gözbebeklerimizde ümit
Ömrümüzün yarısını hayal kurmakla geçirdik
Olmasaydı keşke bu göğsümüzdeki darlık
Önümüz karanlık ardımız karanlık
Ağlama gün yüzlüm ağlama
Biz ağlamaya alışmadık.

Nasıl kanlı güller açtı bir sabaha karşı
Nasıl herşey birden değişti
Ayrılık nutukları atıldı her adım başı
Oysa biz oysa biz
Mutluluk için tutmuştuk ellerimizi
Sonuna kadar diye etmiştik yeminlerimizi
Hep güzel günler düşündük.
Kimler boğduki bizim gençliğimizi
Kurşun serptiler sanki göklere
Yağmur olup yağdı menekşelerimizin üstüne
Halbuki azmı cefa çektik azmı savaştık
Neden böyle oldu hangi rüzgara karıştık.
Kalbimizde bir avuç su bir dilim ekmek
Uzak bir hatıra oldu artık bize gülmek
Üzülme gün yüzlüm üzülme
Yolcu yolunda gerek.

İliklerimize kadar çamurla sıvandık.
Anlaşılmaz nedenlerle kesildi yolumuz
Nerede o kış geceleri nerede o Mutluyoksulluğumuz.
Şarkıları nerede aşkı nerede yaşadık.
Nerede söndü ışığımız
Hani nerede o mütevazi soframız.
Annenizin bize verdiği
Çocuk resimli temiz masa örtüleri
Limonlu bol biberli çorbamız.
Yemeğimizi bile yarım bıraktık
Peki şimdi nerede evimiz
Nerede saadetimiz.
Hani nerede her akş***i öksürüğü komşumuzun
O riyakar o kirli yüzü müşterek dostumuzun
Ya sen nerdesin gün yüzlüm.
Nerdesin.
Kimbilir Hangi mehtabın pençesinde
Hangi aydınlığın içindesin
Üstünde o beyaz elbisen
Tıpkı hayalimde bıraktığım gibisin
Kulağında eski bir şarkı sesi
Sanki beni duymak için hafifçe eğilmişsin
Ben gibi hüzünlü ben gibi düşüncelisin.
O kısa saçların
Ojesiz parmaklarınla
Mektepli bir kıza benzemişsin.
Doğrusu hem çok sevmiş hem de çok sevilmişsin.
Bana yakın dur gün yüzlüm bana yakın dur.
Gözlerinden belli
Sende beni özlemişsin.