---> Evren Özyılmaz
Bir mum ışığında sevda nasıl görünür bilir misin?
Mum ışığında yüzün belli değildi.
Sadece gözlerin yarışıyordu ışıkla.
Aksine, inadına gözlerin muma, her yeri aydınlatıyordu gecede..
Gece daldığı ışığa mı sana mı beziyordu bilmem...
Saçlarının bir kısmı var bir kısmı yok...
Yok olan kısmında yok oldum ben de
Ve var olan kısmında doğdum yeniden.
Ellerin....
Ellerin dokunmasın bana yanabilirim..
Ve gözlerime bakma ne olur her an baştan çıkabilirim.
Mum ışığında yansıyan ruhunun aksi vuruyor duvara.
Duvar canlandı.
Beyaz donuk rengi gitti birden..
Bir sarı oldu güneş gibi,
Bir mavi oldu deniz gibi,
Ve bir siyah oldu sensiz ya da senle geçen her gece gibi.
Mum ışığında ayağa kalkma sakın.
Dönünce muma arkanı saçlarının arkasından parlayan ışığa bakamam...
Bakma bana...
Ben seni duvardan izleyeceğim..
Hafifçe eğil bana..
Ve mum bitince dalacak gece karanlığa
Ve ben eriyeceğim çaresiz sana.
Çaresiz gözlerim, arayacak boşuna.
Duvardan izleyeceğim seni.
Ne olur bakma bana.
Ve mum bitiyor sevdiğim.
Günler geçiyor geceye yeniden.
Seninle gece olmak vardı.
Seninle aynı şamdanda erimek vardı *******ce...
Evren Özyılmaz
Alıntı