Önce geç kaldım aslında içimde keşkeler le beraber.
Ama bilirim keşkeler bir işe yaramaz ki.
Yürekler taze düşünceler sade iken buldum aslında seni.
Olmadı olamadık yüreklerimizi paylaşan iki asi deli.
Sonrasımı sonrası zaten malum değilmi.
Yaralı yarasız sevdalara atmadık mı kendimizi.
Her gelenin birşeyler götürdüğünü bile bile
Kardere razı olmadıkmı seninle.
Yeni umutlar besledik kendimize bensiz sensiz dünyalarda.
Ama o zaman fark edemedik bensiz sensiz biz olunmadığı.
Gün geldi çok kanadı yaralarımız en çokda senin.
Ben bazen yaşamaktan bunaldım belki isyan ettim.
Ama yaşamanın kıymetini ölümden dönünce gördüm.
Ama dedimya güzelim önce ben geç kaldım.

Şimdide erken geldim.
Ya sonra yine ben hata yaptım sanırım.
Tekrar buldum seni bıraktıgım gibi değildin ama.
Gülüşünü duymak zor acılarına çare bulmak zor
İkimizde dedimya sana güzelim çok yara almıştık.
Bir sözümüzle anlıyorduk birbirimii ama
Ya eksik birşeyler vardı yada fazla olan.
Bilirim zaman çözecektir herşeyi ama.
Şairin dediği gibi.

Çok canım yanıyordu gördüklerimden ve göreceklerimden
Benim kanayan dizlerim yoktu hayatta birtek benimde kanattıklarım vardı
Elbet gezdiğim kumlar ve geçtiğim yollar hala gölgemi taşıyorlar
Hani demiştim ya en başında ne ayrılıklar ne aşklar ne başlangıçlar diye
Yani demem o ki çok zor günler geçirdim vaktinde...