Ah Be Sevgili..!

Ne Kendi Halimi Sana Anlatabilirim Ne de Seni...
Bana Verdiğin Acının Müddetini Ne Ben Bilebilirim Ne de Sen...
Adı Yanlış Aşktı Belki de, Suç Bende Ya da Sendeydi Ne Fark Eder ki?
Her Şeyin Bir Bedeli Vardır Ya, Galiba Ben de Seni Sevmenin Bedelini Ödüyorum...
Halbuki Bana Sorsan Sevmenin Bedeli Olmamalıydı, Bu Kadar Ağır Bir Bedel Ödenmemeliydi...
Ne Çok Denemiştim Seni Bulmayı, Ne Çok Aramıştım Seni Bir Bilsen...
Sanma ki Çabuk Pes Etmiştim, Seni Bulabilmek İçin Ben Bir Ömrü Tüketmiştim...
Sesim mi Çıkmıyordu, Çok mu Sessiz Harf Vardı Gözlerimin İçinde?
Yazılmamış Bir Şarkı mıydı Beklediğin, Yoksa Adı Konmamış Bir Şiir mi Seni Bana Getirirdi Bilemedim...
Ah Be Sevgili...!
Kendimce Yazabildiğim Tüm Cümleleri, Dizebileceğim En Özenli Şekliyle Dizdim de Yine Bulamadım Seni...
Noktalar Azaldıkça, Sana Daha Çok Yakınlaşacağımı Düşünürken, Tüm Noktaları mı Silmiştim Yoksa?
Öyle Çok Yorulmuşum ki Seni Aramaktan Seni Bir Başkası Sanmaktan...
Öyle Zor ki İçindeki Tohumlar Yeşerdikçe, Ümitlere, Hayallere Dönüştükçe Hiç Olmadığını Anlamak...
Oysa Bir Yerlerde Olmadığını Anlayalı Çok Oldu Ama Şu Deli Yüreğim Ne Uslandı, Ne Vazgeçti Coşkusundan, Kanat Takıp Hep Seni Aradı...
Yaşadığım Halin Adına Aşk Diyorlar, Oysa Ben Seni Bende Yaşamaktan Başka Bir Şey Yapmadım...