Konu: karısık siirler

BİR MARTI MASALI
Bir sırrım vardı benim
Kimselere diyemediğim
Bir martı yaşardı kaçak..
En kuytusunda yüreğimin...
İzin almamıştı benden orada yerleşmek için
Vurdum kilidi üstüne
Ne su verdimne besledimölsün diye bekledim!
Gün oldu
Çok ağladı..
Özgürlüğe yalvardı
Biraz tuhaftı
Git dedim
Kaldı..
Tek isteği sana doğru uçmaktı
Olmazdı..olmamalıydı
Vurdum kilidi üstüne
Ölsün diye bekledim!..

Bir gün.
Sana gelirken alelacele
Açık unuttuğum kapıdan sızıverip gizlice
Hiç beklemediğim bir anda
Dudaklarımın arasından kanatlandı aniden..
Bir çığlık attı;
Öyle bir çığlıktı ki
Sen ürktün
Ben utandım..
Yıldızlar ayağımın altında
Birer birer ufalandı
Başımdan aşağı dökülen
Kaynamış sular değil
Düpedüz hayatımdı
Ah işte o martı
Bana ne yaptığını hiç anlamadı.
Çünkü o da dünyadan en güzel şeyin
Sevilmek olduğunu sandı

Bense hayatımda ilk defa
Sevmeyi tatmıştım yeni.
Sana hissettiğim aşkta!
Hesapsız kitapsız..hiç karşılıksız
Sevmeyi öğrenmiştim
Bir martı..bir hata..
Seni kaybettim!
Martıya ne mi oldu sonra?
Suçluydu..kızgındım
Bir kurşun sıktım alnının ortasına
Vurdum kilidi üstüne
Ölsün diye bekledim!

Son bir gayret seslendi
Bir garip baktı yüzüme
''Tamam dedi..özür dilerim
Bir hataydı kabul..affet ölmek üzereyim
Fakat hemen şimdi söyle..merak ederim..
Madem sevilmek değilsevmekti istediğin
Onu kaybettin diye sevemez misin?''

Sustum cevap veremedim.
Açtım kilitleri ! Sardım yaralarını..
Yaşasın diye dua ettim.
Bir sırrım var hala benim
Kimselere demediğim.
Bir martı yaşıyor hür
En kuytusunda yüreğimin!
ŞAİR ?

HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM
Seni anlatabilmek seni.
İyi çocuklara kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni
Namussuza halden bilmeze
Kahpe yalana.
Ard- arda kaç zemheri
Kurt uyur kuş uyur zindan uyurdu
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım
Kaç leylim bahar
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım
Bir o yana
Bir bu yana...
Seni bağırabilsem seni
Dipsiz kuyulara.
Akan yıldıza.
Bir kibrit çöpüne varana.
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.
Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin
Yitirmiş öpücükleri
Payı yok apansız inen akşamdan
Bir kadeh bir cigara dalıp gidene
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum kapama gözlerini...
Ahmed ARİF

SEVDAN BENİ
Terk etmedi sevdan beni
Aç kaldım susuz kaldım
Hayın karanlıktı gece
Can garip can suskun
Can paramparça...
Ve ellerim kelepçede
Tütünsüz uykusuz kaldım
Terk etmedi sevdan beni...
Ahmed ARİF

SEVGİ DURAĞI
Sözverdiğimiz yerde buluştuk
Sözverdiğimiz zamanda değil.
Ben yirmi yıl erken gelip bekledim
Sen geldin yirmi yıl geç
Ben seni beklemekten yaşlıyım
Sense beklettiğin için genç
Aziz NESİN

KİMİN VAR Kİ
Evinden kitaplarından uzakta mısın
Arada bir telefon et kendine
Kendine mektuplar yaz yanıt beklemeden
Kartlar gönder kendine her gittiğin uzaklardan
Sevgilim diye başlayıp öperim diye biten
Senin senden başka kimin var ki arasın

İnince trenden yada uçaktan yalnızlığın
Sevinçle karşıla yalnızlığını garlarda havaalanlarında
Ayrılışlarda da sarılıp öpüş yalnızlığınla
Uğurla kendi kendini dönüşsüz yolculuklara
Bekle kendini uzak yolculuklardan dönersin diye
Senin senden başka kimin var ki beklesin

İçki masasında bir başına mısın
Kendinleysen yetmelisin kendine
Çoğaltıp yalnızlığını konuş bir çok kendinle
Kaldır içki bardağını kendi şerefine
Ağlaşarak gülüşerek tartışarak kendinle
Senin senden başka kimin var ki bulasın

Düşmanların saldırılarından yuvarlandıkça yerlere
Tutup kendi saçlarından kaldır kendini
Seni sana bildirecek kimsen yok başka kendinden
Ölünce senin bile haberin olmayacak öldüğünden
Haber ver kendine ki öldüğünü bilesin
Kimin var ki senin sana öldüğünü söylesin

Kendi kendinin hem konuğu hem ev sahibisin
Zamanın varken ağırla kendini sarılıp öperek
Biliyorsun nasıl olsa yakın o gelecek
Kimileri "yaa öyle mii ne zaman vah vah" diyecek
Daha şimdiden sev kendini sev kendini sev
Kimin var ki seni senden başka sevecek
Aziz NESİN

YAŞIYORUM DEMEK
Çok merak ediyorum kendimi
Başıma birşey mi geldi
Öldüm mü kaldım mı
Hiçbir haber yok kendimden
Bu sabah kapımı çaldım
Kapıyı açan kendim
Bir süre kendime baktım
Bu güleç yüz bendim
Oh ne güzel bir sabah
Bugün de yaşıyorum demek
Benden başka yok kimsem
Beni merak edecek
Aziz NESİN

ACININ DUVARI AŞILINCA
Kendisi çatlamadan
Toprağı çatlatamaz tohum
Aşmışım sınırını mutsuzluğun
Ayrımsayamıyorum bile öyle mutsuzum
Acısını artık duyamıyorum
Ki kendim öyle bir acı olmuşum
Nasıl görmezse göz kendini
Kendimi arıyor bulamıyorum.
Aziz NESİN

SOL EL KONÇERTOSU
Demek yazamadan
Demek okuyamadan
Demek konuşamadan
Hem de ölmeden yaşanabilirmiş
Ama sevmeden yaşanamıyor Üçgülüm

Bir ölüyle bir canlı
Bir bedeni bölüştük
Sağ yanım ölmüş
Sol yanım capcanlı

Demek yazamadan
Demek okuyamadan
Demek konuşamadan
Ama düşünebildiğim için seni yaşıyorum
Yaşayabildiğim için sevmiyorum
Sevdiğim için yaşıyorum

Bir kolum bir elim bir bacağım ve dilim tutmuyor
Öyle bir sevgi var ki içimde
O beni hâlâ diri tutuyor
Yazamasam da okuyamasam da konuşamasam da
Seviyorum seni Üçgülüm
Sevdikçe yaşıyor yaşadıkça seviyorum
Aziz NESİN

BEKLEMEK
Gözler önünde işte
Gittikçe arınıyorum kendimden
Her giden güzelleşir
Gidiyorum güzelleşmek için
Unutulsun diye çirkinliklerim
Gelecek birisi güzeldir
Gelince güzel değil
Hele gelmişse çirkin
Yaşam ölüm gelecek diye güzel
Ey güzeller güzeli beklediğim
Kaç saatim kaç dakikam ya da saniyem
Artık ne gelmek ne de gitmek
Yaşamın en zor yani beklemek
Hiçbirimiz beklemedik doğmayı
Doğduğumuzdan beri beklediğimiz
ÖLMEK
Aziz NESİN

BAĞIŞLA
Ya zamanından çok erken gelirim
Dünyaya geldiğim gibi
Ya zamanından çok geç
Seni bu yaşta sevdiğim gibi

Mutluluğa hep geç kalırım
Hep erken giderim mutsuzluğa
Ya her şey bitmiştir çoktan
Ya hiçbir şey başlamamış

Öyle bir zamanına geldim ki yaşamın
Ölüme erken sevgiye geç
Yine gecikmişim bağışla sevgilim
Seviye on kala ölüme beş
Aziz NESİN