Konu: dini sohbet

NİMETLERİN HESABI

H.z Allah c.c Ayeti kerimesinde:
Nihayen o gün dünyada kazanıp harcadığınız
nimetlerden hesaba çekileceksiniz. (Tekâsür 8 )

Büyük nimetlerden suâl olunacağı gibi, en küçük
nimetlerden dahi suâl olunacaktır.

Emniyet ve asayişten,

Sıhhat ve afiyetten,

Mevki ve servetten,


İkbal ve itibardan,

Yenilen içilen giyilen şeylerden,

Koyu gölgeden soğuk Sudan muhasebeye
tutulacaklardır.

O nimetleri nereden aldıkları nereye harcadıkları,
Helâlinden kazanıp helâlinden mi harcadıkları,
Şükrünü yapıp yapmadıkları bir bir sorulacaktır.

Resulullah s.a.v. Efendimiz iki arkadaşı ile
Ebu Eyyüp El ensari radyallahu anh ın evine gitmişlerdi.

Onlara hem tazesinden hem kurusundan hurma ikram etti.
Ayrıca bir oğlak keserek pişirdi ve önlerine koydu.
Resulullah s.a.v. Efendimiz bu ikramı görünce,
Ekmet et kuru ve taze hurma, diyerek mübarek gözleri yaşardı.
Daha sonra şöyle buyurdu;

Nefsin Kudret elinde bulunan Allaha yemin ederim ki,
İşte bunlar kendilerinden hesaba çekileceğiniz olan nimetlerdir.
(İbn-i hibban)
Diğer bir hadisi şeriflerinde ise:
Sizden her kim kendi evinde ve yurdunda emniyette,
vücudu afiyette olarak sabaha çıkarsa ve yanında günlük
yiyeceği bulunursa,sanki dünya ona bütünüyle ayrılıp verilmiş
gibi olur.( Tirmizi )

Mevlana...Hayattan ne öğrendim?

Hayattan ne öğrendim?

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi…
Ağladım.

Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatin bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.


Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla…
Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını,
zamanla öğrendim…

İnsani öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu…
Sonra da her insanin içinde iyilik ve kötülük
bulunduğunu öğrendim.

Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi…
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu
öğrendim.

İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu…
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu
öğrendim.

Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni
aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim.

Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini…
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin,
bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim.

Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra…
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana…

Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi…
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi…

Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta…
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asil yürüyüşün
kalabalıklara karşı olması gerektiğine aydım.

Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin
kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim.

Namusun önemini öğrendim evde…
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el sürmemek olduğunu
öğrendim.

Gerçeği öğrendim bir gün…
Ve gerçeğin acı olduğunu…
Sonra dozunda acının,
yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim.

Her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını
öğrendim.
Ben dostlarımı ne kalbimle nede aklımla severim.
Olur ya ...
Kalp durur ...
Akil unutur ...
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur .

Bu Gün Yeniden Ölümü Hatırla

Aslında çok uzak gibi durmasına rağmen en yakın gerçek...

Hepimiz, her an onunla yüzleşmek durumundayız. O, yani ölüm, işlerinizin yoğun ve bir sürü meşgaleniz ve yapmanız gereken, yetiştirmeniz gereken çok acil, önemli işlerinizin olduğu bir Pazartesi günüde yakanızdan tutabilir. Ya da güzel ve huzurlu bir hafta sonu geçirmeyi düşünür, bekler ve hazırlanırken de...

Belki peşinden koştuğumuz türlü Dünyalıklara ulaşamadan da... Ve özellikle emellerimize de ulaşamadan ecel bizim ensemizden muhakkak tutacak...

İnsanı, ebedi mekanı olan ahiretten ve yaradanı Allah'dan en çok uzaklaştıran, unutturan ve nisyana sürükleyen Dünya hayatının zıddı olan ölümü unutmamak ve onu hatırlayarak nefsimize gem vurmak için; bu başlık altında her gün ölümü hatırlayalım inşallah, her gün saniyelere sıkışmış bir tefekkür ile bile olsa ölümü analım..

Elektrikle çalışan vücudumuz



Elimi sızlatan elektrik.

Geçmişte bir gün buz dolabımızda kaçak Elektrik oluştu.
Kapağını açarken temas ettiğim yerde elimin hafifçe sızladığını görünce kontrol
kalemi ile baktığımda kontrol kaleminin lâmbasının yandığını görünce kaçak Elektrik
olduğunu gördüm birden aklıma hep söylerler vücudumuzda Elektrik var diye bakayım vücudumdaki elektriği kontrol kalemi gösterecek mi.

Bir elimi kaçak olan buz dolabının üstüne koydum sağ elimle de kontrol kaleminin
ucunu sol elimin üstüne temas ettirdim kontrol kaleminin lâmbası yanıyordu.
O zamanlar yaşımız onbeş civarındaydı1950 yıllarından bahsediyorum.
Bu hadise bize çok enteresan gelmişti et ve kemik olan organ ışık yakıyordu.
Zaman geçtikçe bu hadisenin iç yüzünü anlamak için kendi çapımda araştırmalar
yaptım kuranı kerimden insanın yaratılışını inceledim.

H.z Allah c.c nün Adem aleyhisselâmı nasıl yarattığını okudum dikkatimi sad 72 ayeti
kerimesi çekti.

H.z Allah c.c buyuruyordu ki Ben Ademe kendi ruhumdan üfledim. ( Sad 72 )

H.z Allahın bu üfürme sözü pek çok dikkatimi çekmişti.
Kendi aklımca üfürme sözü nefes üfledi düşüncesine kapıldım.
Çünkü boğulmak üzere olan kaza zadeye yuttuğu suyu boşalttıktan sonra ilk olarak
nefes üfürülür bir adı da Hayat öpücüğüdür h.z. Allah başımıza getirmesin.
Ruhtan kasit nefesmidir diye kendi kendime sormuştum.

Fakat Zaman geçtikçe ilim ilerledi insan vücudunda Elektrik olduğu ispatlandı
Arızalı kalplere piller takılmaya başlandı pillerin ucundaki kablolar derinin altında
Kalbin ritmini ayarlaması için sinirlere ve etten yapılmış ilâhi jeneratöre bağlanıyordu.

Bu işin uzmanı alimler etten jeneratörlerden bahsederken bunların ilk yaratılışında
elektrikle dolu olduğundan zamanla yağlar sebebi ile çalışamaz hale geldiğinden
bahsediyorlar.
Şimdi aklımıza kendi ruhumdan üfledim buyuran h.z Allah c.c.bizim kalbimizi
harekede geçiren enerjiyi mi yüklüyor bunları ancak O Bilir.
Ayeti kerimede:
Resulum sana ruhtan sorarlar onlara de ki, O rabbimin emrindendir ( İsra 85 )

Nefesimiz ise başlı başına mucize yemeden içmeden durabiliyoruz nefessiz ise asla.
İmansız birisi ile tartışırken, elimle tutmadığım gözümle görmediğim hiç bir
varlığa inanmam deyince, bende içine çektiğin nefesine inanıyormusun dedim,
Evet deyince bak elinle tutmadığın gözünle görmedığın nefese inanıyorsun.

Hani sen elinle tutmadığın gözünle görmediğin varlığa inanmıyordun deyince
ona inanıyorum deyince, bende o zaman elinle tutamadığın gözünle göremediğin h.z. Allah var demiştim de kısa süre sonra motorsiklet kazası geçirmişti de yüzü paramparça olmuştu.
İnsanların arasına çıkacak yüzü kalmamış kısa süre sonra ölmüştü.

Nefes h.z Allahın üflediği ruh mu acaba.
Çünkü h.z. Allahı göremediğimiz gibi nefesi de göremiyoruz.
Bir de şu var ki vücud beden organlarımız ne Kadar güçlü olsa kalbimiz ne Kadar
elektrikle güçlü olsa nefes kesilince hükümleri kalkıyor iflâs ediyorlar.
Onun için h.z. Allaha şöyle dua edelim h.z. Allah c.c. nefesimize genişlik versin nefes
adedimizi arttırsın inşaAllah.

İnsan olabilmek için nefsi terbiye etmek lâzımdır.

Kimse kusuru bakmasın, nefsi terbiye görmemiş kişi insan suretinde
hayvandır.

Nedenini biraz sabrederseniz anlatacağım.

Geçen gün işim icabı çarşıya çıktım önümde birisi ***** gezdiriyordu.
***** hayvan olduğu için, daha evvel idrar dökülü yerlere gidip onları

kokluyor nerede bir pislik görse oraya koşuyordu.

Fakat sahibi onun ipini sıkı tutuyor onu gittiği yönden temiz
tarafa çekiyordu.

***** yine gitmek istiyor sahibi onu engelliyordu.

Biraz ileride ise gençlerin topluluğuna rastladım alkollüydüler,

genç bir kızla bir erkek yol ortasında birbirlerine hakaret içeren sözler
söylüyorlardı. genç kız fırsat bulsa onu tutmasalar karşısındaki genci
öldürebilirdi.
Agzına gelen en ağır cümleleri sarfediyor akla gelmeyecek sözler sarfediyordu.

Oradan hızla uzaklaştım kendi kendime düşündüm ***** hayvandır ipi ile
kontrol altına alabilirsin.
Fakat nefs azmış alkolu da almış bağlı ipi de yok bu tip insan
hayvandan daha beter oluyor hemde akıllı hayvan, çünkü hayvanı iple yola
çekersin,fakat İçindeki nefsi azan insanı nasıl yola çekeceksin .

Üstelik akıl ve nefs birlikte hareket ettiği için her bir çılgınlığı yapabilir.
alkolü veya esrarı da çekmiş irade deye birşey kalmamış insan kılığında hayvan.
Onun için diyoruz ki her insanın içinde her pisliğe
gitmeye meyilli hayvan var bu hayvan hepimizin bildiği nefsimizdir.

Yabani hayvanların terbiye ile ne hale geldiğini sirklerde seyretmişizdir.
Otur diyor oturuyor kalk diyor kalkıyor hayvan terbiye olurda nefs terbiye
olmaz mı.

Biz de içimizdeki hayvanı kontrol altına almazsak, onu takva ipi ile
bağlamazsak onun her dediğini yaparsak bizi nerede pis kokulu işler,var çeker oraya
götürür.

Çünkü ruhumuzu onun ipine bağlamış olduğumuzdan ona uyum sağlamağa mecbur
kalırız insan suretinde hayvan oluruz olay bundan ibaret.

Kıyas edin bu durumda olan insanları, bu tip insanlar helâlı bırakıp harama
koşarlar
Tıpkı ipini koparmış ***** gibi hep pis necis işlere koşarlar içki kumar zina
vs.

Fakat h.z Allaha inanan, nefsi tanıyan onu her zaman göz ve akıl kontrolunda
tutan
böyle yapar mı?
Bu durumdaki kişi insandır nefsinin ipini eline almıştır.
İnternette şehvetini azdırabilecek sitelerden uzak durur onlara gözünü ve
gönlünü kapar.

Kumanda elinde zaten, daha evvel yazmıştım bilgisayarı besmeleyle açın çünkü
bu makina ile imtihan olmaktasınız,
şeytan tarafına basarsan belânı bulur bir sürü
günaha girer imtihanı kaybetmiş hayvani sıfata bürünmüş olursun.
Yaptığın ibadetleri boşa çıkarır boşa kürek çekersin yazık değil mi?

H.z Allah c,c, cümlemizi insan sıfatı ile yaşatsın insan sıfatı ile
canımızı alsın.

Resulullah s.a.v. Efendimiz ne buyurmuştu:
Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz.


H.Z Allah c.c nefsimizi mağlup Ruhumuzu galip getirsin insan olarak yaşatsın
inşaAllah.

Kalpteniman.

Derileri ürperir.
27.02.2014, 03:38


Ayeti kerimede;

Allah sözün en güzeli olan kuranı, ayetleri birbirine benzer,
uyumlu, ahenkli ve yer yer tekrar eden bir kitap olarak indirmiştir.
( Zümer 23 )

H.z Allah c.c. kuranı kerimin sözlerin en güzeli olduğunu beyan buyuruyor.
Çünkü O indirdi.
Birbirine benzediği ve uyumlu olduğu için ezberlenip okunulabiliyor unutulmuyor.

Allah-u Tealâ ona öyle bir fesahat ve belâğat vermiş ki,
bir hafız onu birbirine ekleyerek okuyabiliyor.
Akıp giden bir kitap.
Öyle bir ahenk öyle bir uslup var ki,insan manasını anlamasa bile,
can kulağı ile dinlediği zaman haz duyuyor.
Ayeti kerimede;
Rablerinden korkanların bu kitaptan derileri ürberir. ( Zümer 23)
Çünkü kuranı kerim h.z. Allahın azabından ve ikabından haber
vermektedir.

Rablerinin rizasından mahrum olmaktan, azabından korktukları,
Kelâmı Kadimine saygı gösterdikleri için,müminleri bir korku sarar ve,
kendilerini bir ürperme alır.
Ayeti kerimede; Sonra hem derileri hem de kalpleri Allahın zikrine
yumuşar ve yatışır.(Zümer 23.)

Bundan ötürüdür ki hemen h.z Allahı hatırlarlar, boyun bükerler zikirle
fikirle meşgul olurlar ve bu surette nurlanırlar.
Bütün vücutları sükünet bulur.
Ayeti kerime;
Bu kitap Allahın Hidayet rehperidir.
Dilediğini onunla doğru yola iletir.
Allah kimi saptırırsa artık ona yol gösteren bulunmaz.
( Zümer 23)

Hakk Celle ve Alâ Hazretleri bu kitabın en büyük Hidayet rehperi olduğunu
bize buyuruyor ve duyuruyor.
O kime Hidayet ihsan ederse, onu saadet ebediyesine kavuşturur.
Cenneti Alâsına koyar.
Murad ettiğini Cemali bâkemali ile de müşerref kılar.
Bu lütuf saadetlerin en büyüğü değilmidir.
H.Z Allah c.c cümlemizi kuranın nurundan derileri ürperenlerden
eylesin inşaAllah.

Hatemi veli Ömer öngüt Efendi h.z.

Her hayırlı işe hayır diyen nefse hayır diyelim

Posted on 2 Şubat 2014 by Üzgün Dede

Her hayırlı işe karışan itiraz eden nefs biz olmamamız için hiç bir zaman h.z Allahı
kalbimizden çıkarmamamız lâzım.
H.z Allaha inanan kalpten iman eden Oâ€�nu hiç bir zaman kalbinden çıkarmaz.
Nefs nasıl hayırlı işlere itiraz ediyorsa kişi de nefsin kötü isteklerine aynı şekilde itiraz etmelidir çünkü bu mücadele kişinin vefatına kadar sürecektir.
Bu bir takdiri İlâhidir biz nefsimizle imtihana çekiliyor onun vesilesiyle cennetin yüksek makamlarını kazanıyoruz.
Her nefse itirazımızda h,z Allah c.c bizim derecelerimizi arttırıyor temsilde hatam olursa af edin Cennet köşklerinin metrekareleri büyüyor buna katiyyetle inanmamız
lâzım yeter ki biz nefse uyup onü temsil etmeyelim onu şişirmiyelim .
Bize nefs hücuma kalktığında onun arzusuna değil h.z Allahın emirlerine uymalıyız.
Dikkat edersek nefsimiz beğendiği her şeye sahip olmak ister haram helâl gözetmez,
çeşit gıdalar peşinde şehvet peşinde yeme içme giyme gezme peşinde yorulmaz,
Fakat namaz kılmak istediğimiz zaman yorgunluk basar uyku gelir gözler kapanır
hatta dikkat edersek beş vakit namazı bir vakte düşürmek veya hiç kılmamak ister.
buradan anlıyalım ki ne Kadar h.z Allaha düşman olduğunu .!!
Fakat yemek vakitlerini bir vakte düşürmek istiyor mu? çünkü akıl zakası olmayan hayvan gibidir yeni akılbali olmuş çocuk kadar bile doğruyu bilemez.
Onu biz aklımızla kontrol altına almamız için h.z Allaha daima sığıntı halinde olmamız gerekiyor,
Nefsimiz düşünemez fakat biz akıl ve zekamızı kullanacağız ve h.z Allahın bizi yarattığını bize yaşam hakkı verdiğini dilediği zaman da alabileceğini düşüneceğiz
her zaman zararına olan şeylerin peşine takılan ve farkına varmayan nefsimizin isteklerini akıl süzgecimizden geçirip sonra hayırlı gördüğümüz işleri yapacağız.
H.Z Allah c.c cümlemizi nefsini şeytana kaptıranlardan ona uyanlardan eylemesin inşaALLAH.

Bu Gün Yeniden Ölümü Hatırla
29.06.2009, 11:34
Ölüm...

Aslında çok uzak gibi durmasına rağmen en yakın gerçek...

Hepimiz, her an onunla yüzleşmek durumundayız. O, yani ölüm, işlerinizin yoğun ve bir sürü meşgaleniz ve yapmanız gereken, yetiştirmeniz gereken çok acil, önemli işlerinizin olduğu bir Pazartesi günüde yakanızdan tutabilir. Ya da güzel ve huzurlu bir hafta sonu geçirmeyi düşünür, bekler ve hazırlanırken de...

Belki peşinden koştuğumuz türlü Dünyalıklara ulaşamadan da... Ve özellikle emellerimize de ulaşamadan ecel bizim ensemizden muhakkak tutacak...

İnsanı, ebedi mekanı olan ahiretten ve yaradanı Allah'dan en çok uzaklaştıran, unutturan ve nisyana sürükleyen Dünya hayatının zıddı olan ölümü unutmamak ve onu hatırlayarak nefsimize gem vurmak için; bu başlık altında her gün ölümü hatırlayalım inşallah, her gün saniyelere sıkışmış bir tefekkür ile bile olsa ölümü analım...

h.z Allahın sevdiğini sevmek rahmetine vesile olur.


Rahmetimize vesile h.z Allahın sevdiğini sevmektir.
Gadabına vesile ise h.z Allahın sevmediğini sevmektir.
Cenabı Allahın sevdiği kulunun üzerinde tecelliyatı vardır, Onu Allah için sevmek
H.Z Allahın rızasını kazanmaya vesile olur.
Biz bir kul olarak sevdiğimiz bir yakınımızın çocuklarını da severiz.
Sevmediğimiz bir insanın hiç bir şeyini sevmeyiz.
Cenabı Allahın sevmediğini sevmek ise çok tehlikeli bir iştir h.z Allahın gadabına vesile olur
kişinin iptilaya uğramasına vesile olur çok dikkatli olmak lâzım.
Dost bildiğimiz bir yakınımızı bize düşmanlık taslayan biriyle yakınlık kurduğunu görsek
ona sevgimiz azaldığı gibi, hz Allahın sevmediği biriyle yakınlık kurarsak h.z Allahın da
bize sevgisi azalır.
Yakınlığımızı devam ettirirsek bir gün gelir h.z Allahın gazabına müstehak oluruz mazaAllah.
Mevlânın sevdiğini Mevlâ için seversek, belki de beğenilecek hiç bir tarafımız olmadığı halde
onun hatırına Mevlâ bizi sever.
Lâkin küçük büyük amellerimiz de olsa h.z Allahın sevmediği bir kimseyle ünsiyet edip muhabbet edersek
Muhakkak ki muhabbetini bizden kesiverir.
İslâm dinine düşman olanlara hoşgörü ile bakanların vay haline!!!!

Eşsiz bir Adalet sahnesi.
(Gönül sohbetlerinden)

Fatih Sultan Mehmed İstambulun fethinden sonra, vazifesini emrinin hilafına yapan bir hıristiyan mimarın kolunu kestirmişti.
İstambul kadısı hızır bey,Fatihin yakın arkadaşı ve dostu idi. Eli kesilen hıristiyan mimar, Kadı hızır beye gidip Fatihi dava etti.
Kadı hızır bey, Tebanın herhangi bir insanına kullanılan bir hitapla,
Murad oğlu Mehmed şu saatte mahkemeye gelin! celbini gönderdi.
Fatih duruşma günü sıradan bir ferd gibi mahkemeye geldi. Maznun sandalyasına oturdu. Hızır bey yerini aldı ve Mahkeme başladı. Mahkemelerde hakim adalet tevzi ettiği için oturur.
Diğerleri ayağa kalkarak ayakta ifade verirdi. Hızır bey fatihi oturur görünce ona,
Suç duruşması üzeresin ayağa kalk diye ihtar etti. Bu ikaz üzerine Fatih,ifade için ayağa kalktı. Kadı hızır bey, Mahkeme neticesinde Fatihi suçlu hıristiyan mimarını mazlum buldu. Kıssas ayetini okudu ve Fatihin kolunun aynı şekilde kesilmesine karar verdi.
Fatih kararı sükünet ve tevekkülle karşılayarak Hüküm şerhi şerifindir dedi.
Hıristiyan mimar bu ulvi adalet sahnesinden fevkalade duygulanarak gözyaşları içinde, kıssas hakkımdan vaz geçiyor diyet kabul ediyorum dedi. İş bu şekilde tatlıya bağlandıktan sonra Fatih hızır beye, Benden değil de Allahtan kortuğun için seni tebrik ederim dedi.
Kadı hızır beyde, oturduğu minderin altından bir demir topuz çıkardı.
Eğer verdiğim hükmü kabul etmeseydin bununla başına vuracaktım dedi. Fatihte buna cevaben kaftanın altında sakladığı kılıcı çıkararak gösterdi.
Sende eğer adalet üzere hükmetmeseydin bununla kafanı uçuracaktım dedi.
Ayrıca Fatih şahsi malından hıristiyan mimara bir ev bağışladı.
Bu eşsiz adalet karşısında hıristiyan mimar kelime-i şahadet getirerek müslüman oldu. H.Z. Allah c.c. bu zamana da böyle idarecileri nasip etsin inşaallah...