Ölümle savaşan bir adam,
Güneşte erimeyen kar gibi,
Aşka inanmakla ölmek arasında,
Aslında aşık olsada ölücek yavaş yavaş.
Vazgeç o zaman bu sevdadan,
Aşktan yanıcağına yüreğin,
Yanlızlıkta boğulsun şiirlerin.
Gecelerinde kaybolucağına gündüzler,
Bırak kelimelerin gece gibi karanlık olsun.
Korkutmasın seni yaşamak,
Çünkü zamanla alışıyor insan,
Unutmak istediğin herşey kalıyoda,
Sadece acıya alışıyor yürekler...