doğrusu sessizlikti önce

ses ve harf uyuşmazlığında beliren

şehirli çalımıyla

sinsice



evlerimi saklıyorum

sözcükler kurulmasın baş köşeye



akşamı tütsülüyorum

kenarı yırtık bir akşamı

susamlı çörek kokan bir çocuğu anımsıyorum

öğle saatlerine kaykılmış.



okuyorum arınmış yüreğin

karşılıksız şiirini

hünersiz bir kalbi onarıyorum.



kirişleri kurcalıyorum bir aşkın ardındaki



hangi bedenden çıkıp gelsem

yağmursuz

mutsuz kadınlar

ve melankolik erkekler kantininde

gecikmiş savunmasını sunuyor kalbim

genç erkeklere yasaklı kadınları

tedirgin eden.


Bünyamin Gürel