Daha dün gibi hatırlıyorum. Annemin doktordan moralsiz bir halde gelişini.
Tam 4 sene öncesiydi.
Anneme göğüs kanserinden şüphelendiğini söylemiş doktor. Korkmuş tabii garibim.
Bana sarılıp gözlerinden akan yaşı hiç unutamıyorum.
O sene YGS belası başımdaydı. Ama okumayacağım dedim kendi kendime. Annemin yanında kalacaktım. Her gece uykusuz kaldım ya cidden onu kanserden kaybedersem diye..
Allah'ım ne ızdırap dolu günlerdi.
Ders falan çalışamadım aylarca. Annem sürekli doktora gitti. Yanında gitmemi istemedi. Dershaneye gidiyordum ben. Dersleri falan es geçtim tabii. Gideceksin dershaneye dedi. Gittim mecbur.
İlk ameliyatında dershanedeydim. Sürekli elim telefonda. Ya kötü bir haber gelirse diye.
Allah biliyor ya ölüp ölüp dirilmiştim. Hatta izin alıp derslere girmeyip dışarıda nefes almak için beklemiştim.
İlk ameliyat dedim ya tam 4 sene önce bugün oldu.
İlk ameliyatından sonra bir kez daha.
Ve en son ben Karamandayken bir kez daha...
3 ameliyatında da 4 saat sürmüştü. Hatta birisi 4,5 saat.
Otobüse atlayıp gidesim gelmişti ama lanet olası vizeler vardı. Gidemedim.
Son vize olduğu gün hemen eve yol aldım.
Anneme öyle bir sarıldım ki...
Ağladım hatta. Sen beni bırakamazsın dedim.
Daha benim mutluluklarımı göreceksin.
Ameliyatlar bitti hayatımız çok iyi derken annemin daha bir sürü rahatsızlıkları ortaya çıktı. Hepsi o illet yüzünden. Vücudunun acı çektiği zamanlarda dahi ihmal etmedi ailesini.
Canım abimde atanamamanın verdiği huzursuzluk ile baş etmeye çalışıyordu.
Benim rahatızlıklarım da tam bunun üstüne gelince...
Kurban olduğum Allah'ım verince aynı anda verdi dertleri.
Baş ağrılarından günlerce uyuyamadığım oldu.
Midemdeki sıkıntı yüzünden hiçbir ilaç içemedim.
İçsem de zaten mideme ulaşamadı hiçbirisi.
O durumda bile kadıncağız benle ilgilendi.
Üniversiteye gittiğimde daha zor günler geçiririm zannediyordum.
Ama çok da takmadım olan biteni. Orada da kaç kez ağrılı günlerim oldu ama dedim sabret eve gidince her şey düzelir.
Şimdi ise iyi olmak için mücadele veriyorum.
Annem iyi değil ama iyiyim diyor üzülmemek adına.
Anneler ne kadar da kutsallar öyle değil mi?
Yemezler yediririrler.
4 sene önce sosyal medyaya şunu yazmışım. Onunla bitireyim yazımı.
''Allah kimsenin annesini başından eksik etmesin.''