Konu: Hayatımdan Kesitler

Oyyy oyyy. Yine sayfamdayim iste kendi kendime sohbet egmek bazen icler acisi bkr goruntu olustursada hos oluyor yani

Ulan seytan diyorki git bul bi tane kiz tak koluna millet gibi ne sadakat dinle ne sevgi.. Sende birak etigin yemini birak eskilerin sevgisini sende yasa ya herkes gibi. Iyi hos da seytan diyor iste uymamak lazim. Ama nereye kadar...

Sarkilar seni soyler, dillerde nagme adin.
Ask gibi sevda gibi huysuz ve tatli kadin..

Sürahi olmak için zorlama kendini. Bardak ol ki sürahi karşında eğilsin. İşte bu yüzden herkes alnından öper bardağın.. (Mevlana)

@[Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!]
Haftasonu musaitmisin

Bir sey diyeyim mi sana. Tamam biliyorum hani ne duyacaksın ne de göreceksin bu yazdıklarımı söylediklerimi. Ama insanız işte unutuyoruz. O yüzden Allah bize insan dememiş mi unuttuğumuz için. Soruyorum bazen kendime "Unuttuk, unutuyoruz ama neyi?". Haliyle cevap yok, çok çelişkili bir soru. Bilirsin bir türlü sadede gelemem uzatırım lafı... Sahi bilir misin gerçekten? Gerçekten beni bilir misin ki sen? Bilseydin gidemezdin, ne kadar çok kırılacağımı bilir, dayanamaz gidemezdin. Ama dıştan baksan bir bana hiçbir şey yok, taş gibi sağlam, ayakta... Böyle öğrendim ben çünkü. Çocukken bile üzüldüğümde ağlayamazdım ki ben, bırak ağlamayı, üzülmeyi korkamazdım bile. Alperene korkmak yasak, üzülmek yasak, kırılmak yasak, yenilmek yasak, pes etmek yasak... Böyle büyüdüm ve büyüyorum ben. Demedim sana hiç bunları ben diyemedim ki kimseye. Çünkü bunları söylemek anlatmak yasak. Alperen başaracak kazanacak herkesi her şeyi iyi edecek Alperen fedakarlık yapacak hiç olmadığı, olmak istemediği olacak belkide. Çünkü herkesin her şeyin böyle birine böyle bir kaç insana ihtiyacı var. Bunu öğrendim ben daha ufaktan ne yapayım elimde değil ki. Bizim oturduğumuz binanın arkasında bir inşaat vardı. Bir gün konuşuyorduk arkadaşlarla inşaata gidelim falan diye merak ediyoruz daha 6 hadi bilemedin 7 yaşındayız. Akşam vakti göreceksin nasılda ıssız karanlık inşaat. Korkuyor herkes hele ben tir tir titriyorum arkada diyorum ki Allahım nolur biri hemen benden önce çıkıp gitsin oraya yoksa ben gitmek zorunda kalacağım. Güleceksin belki bu nasıl saçma düşünce diye ama öyle işte böyleyim ben eğer bir şey yapılamıyorsa ben yapmak zorundayım kural bu... Sonra tahmin edebileceğin gibi hiç kimse korkudan giremedi oraya iş başa düştü yani. Ben gayet cesur bir edayla çekilin ammada korkaksınız diye daldım inşaata. Dalar dalmaz küüüüt. Kafayı vurdum sütunlardan birine. sesleniyorlar Alperen iyi misin diye. Nasıl acıyor canım nasıl da korkuyorum orada... Yok yok iyiyim ben biraz bakınayım siz de gelirsiniz. Düşünceler yankılanıyor kafamda, Alperen çık çabuk dışarı korkuyorsun karanlıktan çık dışarı.. Alperen sakın kımıldama bir yere sen buradan çıkamazsın çıkarsan seni zayıf zannederler sen zayıf değilsin güçlüsün.. İşte taa küçüklükte başladı bu hayat ve böylede devam edecek. Normalde sana ulaşabilir miyim sana anlatabilir miyim bunları. Evet. Ama anlatır mıyım? Asla. Sadede gelecek olursak eğer bak en iyi benim durduğuma yaşıma göre fazla şey geçirdim ben. Senin anlaman lazım beni sen yaşadın çünkü bazı şeyler. Ama işte olmadı olamadı yapamadım yada yapamadık. Her neyse işte şuanda ben bunları yazıyorum ve sonuç sen okumuyorsun ben bunları söylüyorum ama sen duymuyorsun işte vardığımız nokta bu. Yemin etmiştim ben belki sende. Ben her haltı yerim ama ettiğim laftan verdiğim sözden geri dönmem ve söylüyorum sana, gün gelecek yine çıkacağım karşına ve yine kandıracağım seni. Kanmazsan eğer... Bu sene esaretin son senesi. Hiç sevmediğim bu yerden hiç sevmediğim bu okuldan hiç sevmediğim bu arkadaşlardan bu çevreden kurtulup aşık olduğum şehre gidiyorum. Ve bu sefer benimle gelirsin demiyorum tutup kolunda götürüyorum seni. Sende geliyorsun mutlu mutlu benimle. Ne güzel hayal değil mi? Güzel müzel ama bir sorun var adı, üstü bu bir hayal.. Neyse yine hoop topluyorum kendime hiçte üzülmedim ki ben gayet mutluyum yine en çok ben gülüyorum yine en enerjik en konuşkan en zeki benim haha yaşasın kötülük

Normal şartlarda bir insanın gün içerisinde süpürge tutup, vilada yapıp, toz alıp, günde bir kaç defa bulaşık yıkayıp, yemek yapıp, çamaşırları yıkayıp, ütü yapıp evi bir çekip çevirdikten sonra oksijen yetmezliği çekmesi gerekiyor. Muhtemelen de yaşaması için bir mucize gerek. Anlamıyorum arkadaş bütün bunların hepsini ben 1 haftada anca bitirdim o da ıkına sıkına annem bütün bunları 2 3 saatte hallediyor. Cem yılmaz haklı kadın insanın bir üst versiyonu yoksa bir ömür nasıl dayanır insan bunlara..

Yeni Başlangıçlara...

Bilirim bu sefer farklı bu yazdıklarım
Ne ölçü ne uyak ne bir anlam ne de bir durak var
Sanat desen o bir kaç aydına köle, hayat desen yanmış dönüşmüş küle, edebiyat desen edebimi sonbaharda yükseklerden bir şehir manzarasında unutmuşum

Binlerce kafiyenin hülyalarındayım şimdi
Ne süslenmiş püslenmiş birkaç mısra dökülür bu dilden ne de sadeler sadesi bir kelam
Ne şairlik kabartır dalga dalga yüreğimi ne de âlimlik dindirir yer gök yalnızlığımı
Ne kalem şahittir şu ana ne de kalemin kirlettiği kağıt
Ne yaş düşer buğulu gözlerden ne de işitir kayalar benden bir ağıt
Yok, sana yahut bir ötekine değil bu yazdıklarım
Belki bir kaç söze bulaşsa da başkalıklar, bu sefer bir ben vardım, onu da uzun ve yalnız dalışlarda kaybettim
Şimdi karşımda sen gibi bir deniz ve gökte ben gibi bulutlar

Deniz sanki yeni başlangıçlarda
Sert ve bir o kadar kararlı dövüyor kıyıları
Sanki temizler gibi, arınır gibi
Geçmişin bütün kirini döker gibi
Kurtulur gibi
Unutur gibi...

Bulutlar ise kaybolmuş Esir Gecesi' nde
Esir Gecesi mi?
Bu öyle bir gecedir ki özgürlüğün bedelidir
Bu öyle bir gecedir ki yaşamanın senedidir
Gün gelir vade dolar ve o an esaret başlar
Bulutların hali de böyle işte
Ama sanma sakın onlar beyazlığını kaybetti
Hayır, hayır. Esir Gecesi üstlerini örttü o kadar
Ee bu da bulutlara yazılmış kader

Bu sana dair bana dair olan her şeye son savuruşum satırlarımı
Bu kez tamam, kopuyor kelle gövdeden, ruh bedenden, sevgi yürekten
Ne başım ne yaşım ne de gömülmeyi unutmuş naaşım anıyor, sanıyor ve sayıyor seni
Bitiyor bu kez
Bitiyor ilk ve son kez
Çünkü bu gece Esir Gecesi
Bana ve sana dair her şeyin son hecesi

Bilirim yine uzattım lafı
Elimde değil çok geliyor sessizlikler sensizliğime
Hem zaten cesaretimin konuşturduğu kadar esaretim dinliyor beni
Sahi, bir kitap ve bir de şarkı ne öğretti bana bilir misin?
Gücü... Güçlü olmayı
Der ki kitap: "Güç vazgeçebilmektir."
Ardından şarkı eşlik eder:
"Vazgeçtim gözlerinden, vazgeçtim sözlerinden..."
Ve şimdi bu gece, Esir Gecesi' nde öfkeden, kinden, nefretten, ihanetten, yalandan en çokta senden vazgeçiyorum

Bilirim bu sefer başka hemde başkalardan başka
Dönmüş sırtını ruhum nefrete sevgiye yemine ve aşka
Bu sefer başka
Bu sefer başak başak yükselmiyor kelimeler
Eziliyor, büzülüyor, üzülüyor, acı çekiyor sanki her biri
Ama söz bu son
Çekmeyecek artık sûhanlar benden eziyet
İstemeyecek kalbim artık ebediyet
Ölüm gönlüm ölüm... İşte sırrıdır yaşamanın
Ölmeyeceksek ne gerek var bu gönlü taşımanın

Vesselam...


Sükûtî (M.A.Demir)

...