Konu: Uykusuz Her Gece.

Çekilmez Olacak Olan O 3 Hafta



Bu Gün Ecem'i Antalya'Ya Gideceği İçin Havaalanına Götürdüm.

3 Hafta Kalması Gerekecek Orada.

Nasıl Geçicek Peki Bu 3 Hafta Bilmyorum. Ama en Azından 3 Hafta Sonrasında İzmir'e Beraber Gidicez Bununla Avuturum Ya Ben Kendimi Sanırım.

Ama İyi Yönden Bakıcak Olursak En Azından 3 Hafta Kısıtlama Yok

Ve Umarım Görmez Bu Yazdıklarımı

Permesan Peynirli Salatadan Da Nefret Ediyorum Sırf O Seviyo Diye Katlanıyodum 3 Hafta Kurtuldum Bu Salatadan.

Ama Keşke Gitmese Hep O Salatayı Yesem Orası Ayrı

Tarih: 28/06/2014

Çık Gel Artık !



Gidişinin 4. Günü Çık Gel Artık Olmuyo Sensiz Geçmiyo Vakit, Doğmuyo Güneş , Esmiyo Rüzgar Bunalıyorum Buralarda Sensiz.


Tek Kişinin Olmayışıyla Yalnız Hissediyorum. Yapamıyorum.

Bazen Düşünüyorumda Yalnız Olmak Daha İyi Sanki.

Kimse İçin Telaşlanmıyorsun , Acaba Nasıldır Şimdi Diye Düşünmüyosun , Ağlıyor Mu Yoksa Gülüyor Mu ? Canı Sıkkınmıdır Acaba Ya Da Hastamıdır Sağlıklı Mı ?

Yalnızlık Bazen Çok İyi Ya Kimseyi Düşünmek Zorunda Değilsin Kafanın İçi Boş Kalıyo.

Lanet Olası 3 Hafta



Geçmiyo Be Şu 3 Hafta. Özlem Ne Kötü Bi Duyguymuş Ne Katlanılmaz Bi Durummuş.

Şu 3 Hafta Bana Bi Ömür Ya Geçmek Bilmiyo. Sanki Zaman Bana Bi Oyun Oynuyo.

Ama Er Yada Geç Geçicek Bunu Bilmek Güç Veriyo Belki De Bana.

Seni hatırlayacağım filan yok da işte, çalmasa şarkılar olur olmadık yerlerde.
Bazen bir radyo frekansında,bazen minibüs yolculuğun da söylemese şarkılar seni, zerre hatırlamazdım.
İnan aklımın ucundan geçmezdin.
Köprü üzerinde, eli elinde üşüyen sevgililer nöbet tutar gibi gelip geçmeseler.
Gülüşmeseler mesela.
Hiç hatırlamazdım.
Yemin ederim hatırlamazdım, telefonum çalmasa..
Annem "uyu artık" demese, seni düşündüğümü bile anlamazdım.
Görmesem ya şu iskeleyi, varıp yanına "ben ne kadar da onsuzum" demesem onursuzca.
Yakmasam ya o sigarayı.
İçimi içime çekmesem..
İçim üşümese hatırlamazdım sıcaklığını..
Kokun burnumda tütmezdi.
Tuttuğun takımın maçının olduğunu söylemeseler, o akşamlar ölmezdim.
Ölsem üzülmezdim.
Ölsem içmezdim.
Ölsem hatırlamazdım.
Nefes almak bu kadar hatırlatmasa ya seni, güneş pencereme doğmasa, yağmur saçıma düşmese, rüzgar kulağıma adınla eğilmese.
Ellerim üşümese mesela..
Yemin ederim hatırlamazdım, adını bile hatırlamazdım..
Ben bu kadar sevmesem, kimse ölmezdi, borsa günlük önemini yine taşırdı.
Cumartesi anneleri yine belirli yerlerde buluşurdu.
Bıyıklı yorgun amcalar simitlerini satardı.
Sinema biletleri tükenirdi.
Dünya kendi ekseninde daireler çizmeye devam ederdi.
Ben seni bu kadar sevmesem, bu kadar hatırlamasam, bu kadar içimin çıkmazına düşmesen..
Sen yine giderdin.
Sen hep giderdin.
Ve sormasalar adını.
Ben hiç hatırlamazdım, eksildiğimi !.

Esasında kimseye bel bağlamayınca hayal kırıklığına da uğramıyor insan.
Neden ait hissetmek ve sahip olmak bu kadar önemli, neden yaşama yalnız değil fakat "tek başına" yapışma fikri sıcak gelmiyor.
Çünkü "Tek başına" olmak hatta bunu cümle içinde kullanmak bile ziyadesiyle soğuk, içi üşüyor insanın.
Aslında on yıllar sonra tek kişilik yataklarda saç ağartmış olmaktan korkuyoruz, aynaya baktığımızda mutsuz, tek başına ve oyun hamurunu andıran çirkin bir yüz ile karşılaşmaktan.
Ellerinin buruştuğunu biri görsün, birinin sakallarında çıkan beyazları fark edebilmek için bütün zamanı ortaklaşa paylaşabilmek istiyor insan.
Bizim yanlış kişiler üzerinde, olağanüstü hayaller kurma nedenimiz bu.
Acelemiz var çünkü, yaşama veda etmeden "aynamsın" diyebilmek için birine.

güzel paylaşım

İşe Yaramaz , Her Hangi Bi Yeteneği Olmayan Belkide Bir Çok Kişi Tarafından Nefret Edilen Biriyim.

Belkide Bu Yüzden Sevdiğim İnsanlar Bende Er Yada Geç Uzaklaşıyolar.

Biri Dışında O Biri Bana Belkide İşe Yaramaz Değilimdir Dedirten Biriydi.

Hayatın Senaryosu Bitmemiş Bir Film Olduğunu Ve Ara Ara Sezon Finaline Girip Yeni Sezonda Farklı Gelişmeler Olduğunu Düşünürüm Her Zaman. Ben Bu Sefer Farklı Bi Son Olucak Derken Yine Aynı Son Oldu. Artık Hazin Son Mu Denir Ne Denir Bilmiyorum Bildiğim Tek Bişey Var Tek Değer Verdiğim İnsanda Yok Artık.

Neden Yaşıyorum O Zaman ?

Hiç Düşündünüz Mü Hiç Bir İşe Yaramadığınızı. Boşa Yaşadığınızı Fazlalık Olduğunuzu Gece Uyuduğunuz Da Sabah Uyanmamayı Dilediniz Mi Yada Siz Olmasanız Bazı İnsanların Daha Mutlu Olacağını. Ben Düşündüm.

Ortadan Yok Olsam Kimse Umursar Mı Diyede Düşündüm.

Ölsem Yada Kimse Arkamdan Ağlar Mı Diye.

Bi Sonuca Varamadım Ama Sadece Düşündüm Bildiğim Tek Bişey Var Oda Amaçsızca Öylesine Yaşıyorum Ben.

Yazmıyordum uzun zamandır , belki cesaret edemiyordum gerçekleri yazmaya.

Bugün gidişinin 30. günü, yapamam dayanamam diyorumdum ama tam 1 aydır sensizlikle boğuşuyorum kim kazanıyor orası tartışılır ama savaşıyorum.

Koskoca 1 ay, sensiz geçen 730 saat. Kulağa katlanılmaz gibi geliyor dimi ama katlanıcam ayakta olduğumu halen yaşadığımı herkese göstericem. Tabi önce kendime.

Aslına bakarsan seni trafik kazasında ölen kız arkadaşım diye hatırlıyıcam.
Her ayın başında mezarlığa gidip bi mezarın başında ağlıcam ama sadece orda ağlıcam, yaşamaya devam ettiğim hiç bir yerde seni anmıcam.

Adının geçtiği bi mekana uğramıcam , senin kıyafetine benzer bi kıyafetin olduğu bi mağazaya girmicem , beraber oturduğumuz banklardan nefret edicem , birlikte izlediğimiz dvdleri çöpe atıcam , belkide sen hiç var olmamışsın gibi yaşıyıcam ve umuyorum başarıcam.

10 gün sonra kırkını okutucam belki gelmek istersin sen seversin hem helvayı.