Konu: ''Tutunamayanlar'' Cemiyeti

Bugün ölüm yıldönümü canım Oğuz Atay'in.. iyi ki vardı iyi ki okuyabildik onu..huzur içinde yatsın..

Sonra aşağıya baktı: caddede insanlar, karıncalar gibi, telaşla birbirlerine çarparak oraya buraya gidiyorlardı. Yüzlerce insan, binlerce insan... çoğu ne kadar önemsiz, ne kadar silik. İçlerinden biri Selim olamaz mıydı? Milyonların içinde sadece bir Selim. Bu tabiat kanunları ne kadar insafsız, diye düşündü. Kime zararı dokunur bunun? Hepsinin eli, ayağı, başı var... Selim gibi. Ne olur bu kadar el, ayak, baş bir araya gelse de sadece bir tanecik Selim çıkarsalar aralarından; ne olur bir tane Selim olsa.

selim artık hepimizden küçük olacak esat. hepimiz yaşlanacağız: saçımız dökülecek, derimiz buruşacak. kendimizi, aynada gördüğümüz ihtiyar suratımızla tanıyacağız. fakat selim hep yirmi sekiz yaşında kalacak bizim için. gençlik fotoğraflarımıza bakar gibi olacağız onu hatırladıkça. selim hep genç kalacak.

Tutunamayanlar cemiyeti sahipsiz kaldı..neredesin canım @[Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!] : (


"büyümediği, gerçek dünyaya karışmadığı için üzülüyordu. ‘gerçekten bucak bucak kaçıyorum,’ diyordu. birini sıkıntıda görünce çocuk gibi ortadan kaybolmak istiyorum. korkaklıktan değil; kendimi onun yerine koymaktan. insanların karşısında bazen de o eski aptalca utangaçlığım yüzünden dikilip kalıyorum. gitmek gerektiği halde bir türlü uzaklaşamıyorum. her zaman gerekenin tersini yapıyorum, çocuklar gibi. kitaplarla, yani bir çeşit masal dünyasıyla hayatı karıştırıyorum eskisi gibi. galiba gittikçe de düzeltilemez oluyorum bu konuda. masalın nerede bittiğini, hayatın nerede başladığını fark edemiyorum. bazen, suratıma bir garip bakıyorlar; o zaman uyanır gibi oluyorum.“