Soru 1: Dış güzelligimizi süsledigimiz gibi iç güzelligimizi neden süslemeyiz?
Dış güzelliği süslemek çok kolay, önemli olan iç güzelliği süslemek.
Ve malesef herkes bu erdeme sahip değil.
"Bugün güzel olmayalıyım" diyebiliriz, ama "bugün iyi olmalıyım" diyemeyiz.
İnsanın içinde yoksa, yoktur.
Soru 2: Dış güzellige verdigimiz önemi iç güzelligimize neden vermeyiz?
İnsanların yapısı bu.
Bir insanı işe alırken bile, şekline bakarlar önce.
Nasıl giyinir, bakımlı mı?
Öncelik hep onlara verilir.
İşte bu yüzdendir ki, insanlar dış güzelliğine önemi daha çok artırır.
Kendini o kadar kaptırır ki, içinin pekte önemi kalmaz.
Soru 3: İç güzellik ne ile güzelleşir?
Egolar alçalıp, hümanist duyguları yükseldiği zaman, güzelleşebilir.
Soru 4: Maneviyat sizin için ne kadar önemli?
Oldukça önemli.
Hatta çok fazla önemli.
Maneviyatını yitirmiş insandan korkarım ben.
Soru 5: Şimdi hepimiz diyecegiz ki "iç güzellik benim için daha önemli" öyleyse neden karşımızdaki insanın suretine kapılıp gideriz dışı cirkin içi güzel bir insanı dışı güzel ama içi boş birine tercih eden kaç kişiyiz?
Hm..
Bu soru oldukça iyi.
Dışı güzel insandan, yalnızca etkileniriz.
Aşk bana göre bambaşka, ya da sevgi.
İlk görüşte aşk, saçmalığına asla inanmam.
İnsan tanıdıkça sever, karşısındakinde kendini arar.
Çok yakışıklı veya çok güzel bir insan beni anlamıyorsa, bana acı veriyorsa, onu neden tercih edeyim?
Ama bu bence tiple alakalı bir durum değil, insanlık ile alakalı bir durum.
Çok çirkin bir insanda hayatınızın içine edebilir, çok güzel de.
Önemli bir konuya daha değinecek olursam, bu yalnızca sevgili anlamında değildir.
Bakımlı bir kızın yanında bakımsız bir başka birini göremezsiniz.
Çünkü onlar, arkadaş olurken bile, kendi gibi görünen kişileri isterler.
Bu tamamen insan egosuyla alakalı bir durum.
Kendisi gibi olmayan insanı dışlarlar ve onlarla değil arkadaş olmayı, bir merhabayı bile esirgerler.
Diptennot: Böyle insanlardan nefret ediyorum.
Konu için teşekkürler, kolay gelsin.