Konu: Ramazan Orucunun Faydaları

Cenab-ı Hak yeryüzünü bir sofra haline getirmiş. Her çeşit nimeti o sofrada dizmiş. Sayıya gelmeyecek, bitip tükenmeyecek kadar bolca vermiş.


Yüzlerce çeşit sebze ve bunlardan yapılan tencere*ler dolusu, tabak tabak yemekler.

Yüzlerce tür meyve; üzümü muzu, elması armudu, eriği şeftalisi, kavunu karpuzu, bahçeler dolusu. Ağaçların elleriyle elimize sunulan nimet içinde ni*metler.

Yemeğimize ekmek olan buğdayı, arpası, mısırı, yulafı ve çavdarı başaklarla önümüze dökülen tane*cikler, inciler güzelliğinde taneler.

Ve iftar saatinde fırınlardan sokaklara yayılan pide kokusu ve bu tazeliğe kavuşmak için sıra sıra insan manzaraları.

Hele o Ramazan tatlıları, Ramazan gülleri, güllaç*ları, baklavası, burması ve güzelim Medine'nin canım hurması.

Allah'ın kısmet ettiği kadarıyla yer almışlar sofra*larımızda, burcu burcu tüterek, şirin şirin içimizi aça*rak, acısıyla, tatlısıyla, katısıyla, sulusuyla iştahımızı çekiyorlar.

Hep beraber oturduk sofraya, ailemizle, arkadaşla*rımızla, dostlarımızla, sevdiklerimizle.

Sadece biz de*ğil, bütün oruç tutanlar, yeryüzündeki bütün Müslü*manlar, mü'minler oturmuş bekliyorlar iftar sofrasın*da.

Neyi bekliyorlar?

"Buyurun, açın orucunuzu, yapın iftarınızı" emri*ni.

Emir kimden geliyor?

Bütün bu nimetleri verenden, bize rahmetinden gönderenden.

O sadece nimetleri, yiyecekleri, içecekleri mi veri*yor?

Mideyi veriyor, ağzımızı, dilimizi, dişimizi veriyor. Bunlarla birlikte her nimete göre ayrı bir iştah ihsan ediyor. Her nimeti tadacak tatma hücrelerini dilimize, damağımıza yerleştiriyor.

Ve bütün bu ikramları kendisinden geldiğini anla*yan aklımızı ve kendisine inanan kalbimizi de ihmal etmeden hep birlikte veriyor.

Oruç tutan hepimiz emirle hareket ediyoruz. Bir orduda görev yapan askerler gibi. Dünyadaki bütün Müslümanlar tek emir altında yaşayan birer asker mi*sâli.Ezel ve Ebed Sultanından gelecek emirle hareket ediyorlar, büyük bir zevkle, büyük bir coşkuyla, din*meyen bir heyecan seli halinde.

Bu kadar nimete, ikrama, ihsana, iltifata ve bereke*te kulluğumuzla karşılık veriyoruz, tuttuğumuz oruç*la, Ramazan boyu sahurla iftar arasında gösterdiği*miz sabırla.

Severek yapıyoruz, sevinerek işliyoruz, sevinç du****** tutuyoruz orucumuzu, kılıyoruz namazımızı, kaçırmıyoruz teravihimizi.

Güneş aynı yerden emir alarak doğuyor her gün büyük bir şevkle.

Ay aynı yerden emir alarak deliyor karanlıkları her seferinde gülümseyerek.

Yağmur aynı yerden emir alarak rahmete çeviriyor dünyamızı çiseleyerek, bazen de sele suya vererek her tarafı.

Papatya, menekşe, karanfil, yasemin aynı yerden emir alarak açıyor rengârenk, kokuyorlar misk gibi pırıl pırıl boy göstererek.

Biz de aynı büyük yerden emir alarak tutuyoruz Rama*zan boyu oruçlarımızı, güneş gibi doğarak, ay gibi parlaya*rak, yağmur gibi yağarak ve çiçek çiçek açarak güzel gö*nüllerde.

Sofraya konan yemeklere akşam ezanı okunmadan ön*ce neden el uzatamıyoruz? Neden bir yudum su bile alamıyoruz?

Çünkü o nimetler gerçek anlamda bizim değil. Eğer bizim olsaydı, istediğimiz zaman, istediğimiz kadar yerdik ve kimse de karışamazdı.

Yemek için bir emir bekliyorsak, demek ki, o yiye*cekler ve yemekler bizim değil. Emir veren kimse, gerçek sahibi de O.

Açlık acısı oruçla anlaşılır

Ramazan dışı günlerde sofraya otururuz. Yemekler önümüze sırasıyla gelir.

Çorbadır ilk gelen önümüze.

"Bunun biberi fazla olmuş, çok acı!'

"Ben şehriyelisini istiyordum, bu çorba mercimek."

Sıraya yemek girer. Tabağımıza konur.

"Yine mi patlıcan, zaten tam da pişmemiş."

"Başka yiyecek yok mu?"

Arkasından pilav tenceresi görünür.

"Bu nasıl pilav, lapa mı ne?" "Bir baksanıza, yağı bile az."

Ramazan gelince, itirazlarımıza hedef olan bütün bu yemekler burcu burcu tüter burnumuzda-. İkindi*den sonra, hele iftara yarım saat kala midemiz kazınır neredeyse.

Ne kadar da içimiz çeker o sıcacık mercimek çorba*sını, o yan pişmiş patlıcan yemeğini, o az yağlı pila*vı.

Bir de sahura kalkamamışsak, üstelik o gün çok ça*lışmış, iyiden iyiye acıkmışsak, bir dilim kuru ekmek bile nar gibi kızarmış börek olur bizim için.

Kuru ekmeğin çok değerli bir nimet oluşunu ancak Ramazan günleri hatırlarız. Başka zamanlar elimiz bi*le uzanmazken, iftar sofrası bambaşka anlam kazan*dırır o ekmeğe.

En zengininden en fakirine kadar herkes eşittir if*tarda.

Hep beraber manevi bir şükür yaparız, nimetlerin farkına varmakla.

Hep birlikte şükür dökülür dilimizden Ramazandın getirdiği bilinçle.

Ve şükür borcumuzu öderiz Rabbimize ferah ve se*vinç du*****, neşe içinde.

Fakirler oruçla tanınır

Çevremizde, mahallemizde, sokağımızda, belki de komşumuzda fakir fukara insanlar vardır.

Yoksul ve muhtaç kimseler yaşıyor. Bu fakirler içinde bir tas çorbayı, bir somun ekmeği dahi bulamayanlar, alama*yanlar bile bulunur.

Kendi yakınımızda ve mahallemizde olmasa bile, başka yerlerde, ulaşabileceğimiz bölgelerde çok fakir insanlar yaşıyordur

Hayatta hiç aç kalmamış, açlık sıkıntısını çekme*miş, açlık nedir bilmeyen, yediği önünde, yemediği arkasında olan birisi bu acı hali nasıl anlar?

Bunun tek yolu Ramazan orucu. Bir ay boyu oruç tutunca, bazı günler iyice acıkacak, acından kıvranacak, ekmek bulamayan o fakir insan gibi bir dilim ek*meği özleyecektir.

Hani denir ya, "Tok acın halinden ne anlar?" diye.

Oruç günlerinde, tok kimseler de acıkacak ve aç in*sanların acısını, derdini anlayacak. Böylece içinde yardım etme duygusu belirecek. Açları doyurma, ihti*yaçlarını karşılama gibi bir güzelliği tanıma imkanına kavuşacaktır.


Ramazan'da kârımız bire bindir

Ramazan çok bereketli bir ay, çok verimli bir mev*sim, çok kazançlı ve kârlı bir ticaret.

Hangi ibadeti yapsak bir koyup bin alıyoruz.

Dünyada böyle bir ticaret var mı hiç? Yüz lira ser*maye koyacaksınız, hemen anında yüz bin kazana*caksınız. Yüz koyup, bir sene sonra yüz lira kazansanız bile bu süper bir kazançtır.

Ama âhiret işleri farklı, bereketli ve ânında kazanç*lıdır.

Ramazân ayında bir gün oruç tuttunuz, bin gün oruç tutmuş gibi oldunuz.

Bir sayfa Kur'ân okudunuz, bin sayfa okumuş gibi oldunuz. Bir Kur'ân hatmi indirdiniz diyelim, bin ha*tim yapmış gibi oldunuz.

Bir gece teravih namazı kıldınız, bin gece kılmış gi*bi sayıldınız Allah katında.

Ramazan'm Cuma günü ve gecelerinde bu sevap binleri geçiyor.

Hele Kadir Gecesi olunca otuz bini buluyor. Çünkü Kadir Gecesi bin aydan (83 sene) hayırlıdır.

Kadir Gecesini uyanık ve ibadetle geçirdik mi, 83 sene yaşamış ve ömür boyu hiç durmadan ibadet yapmış gibi oluyoruz.

Allah'ın verdiği mükâfatı hiçbir insan veremez, vermeye imkânı da yok zaten.


Demek ki, Ramazan bir âhiret pazarı, bir âhiret fuarı. İba*detlerimizin bereketlenmesi için ilkbaharda yağan Nisan yağmuru gibidir.

Ramazan ayı boyunca insan melek gibi oluyor. Melekler bir şey yiyip içmezler. Biz de gündüzleri oruç tutuyoruz, bir şey yiyip içmiyoruz. Geceleri namaz kılıyoruz, Kur'ân okuyoruz, zikir ve teşbihte bulunuyoruz, İslâmi ve imani sohbetler yapıyoruz. Sahurdu, iftardı, te*ravihti derken melekler gibi gecemiz gündüzümüz ibadetle geçiyor. Böylece bir âhiret adamı oluveriyoruz. Nefsimizin sözünü değil, kalbimizin sözünü din*liyoruz. Şeytanın sözünü değil, Rabbimizin emirlerini dinliyor, büyük bir zevk ve şevkle yapıyoruz.


Gözümüz ve kulağımız nasıl oruç tutar?

Oruç denince ilk anda ne gelir aklımıza?

Yiyip içmeyi terk etmek gelir, değil mi?

Yani ağzımıza bir şey koymamak gelir, mideye bir şey göndermemek gelir, aç ve susuz kalmak gelir. Ağ*zımıza hâkim olunca mesele bitiyor mu?

Bitmiyor elbette. İnsan sadece ağızdan ve mideden ibaret bir varlık değil ki. Başka organlarımız ve duy*gularımız da var.

Gözümüz var, kulağımız var, dilimiz var, kalbimiz, aklımız, hayalimiz, beynimiz ve düşünme duygumuz var.

İnsanın kötü duygulardan, yanlış düşüncelerden, çirkin hallerden arınması, kurtulması ve temizlenmesi de çok önemli.

Bunun için sadece ağzımıza ve midemize oruç tut*turmak yeterli değil.

Gözün de, kulağın da, dilin de; kalbin, aklın ve ha*yalin de oruç tutması gerekir.
Bu duygularımız nasıl oruç tutacak, meselâ neler yapmayacak, nelerden uzak duracak, nelerden mah*rum kalacak?

Gözümüzün orucu:

Karşı cinse kötü bir gözle bakmayacağız, ona karşı içimizden cinsel bir arzu taşımayacağız. Görüntülü yayınlara karşı gözümüzü koruma altına alacağız, kalbimizde kötü izler bırakacak olan manzaralardan uzak duracağız.

Bunun yerine gözümüzü ibret ve ders alacak şey*lerle meşgul edeceğiz, Kur'ân okuyacağız, gözümüze şefkat, merhamet ve sevgi gözlüğünü takacağız.

Böylece midemizle birlikte gözümüz de oruç tut*muş olacaktır.


Kulağımızın orucu:

Çirkin, fena ve kötü sözleri, sesleri, müzikleri din*lemeyeceğiz. Kalbimize açılan bu duyguyla içimizi karartmamaya çalışacağız.

Bunların yerine kulağımızı güzel ve hak sözlere, Kur'ân dinlemeye alıştıracağız. Kalbi, ruhanî ve yüce duygularımızı neşelendiren müzik eserlerini dinleyeceğiz.


Dilimizin orucu:

Yalan söylemekten, başkasının aleyhinde konuş*maktan, dedikodu yapmaktan, kötü ve çirkin sözler söylemekten dilimizi korumaya çalışacağız.

Bunların yerine Kur'ân okuyacak, zikir ve teşbih çekeceğiz, Peygamberimize salavat getirecek, yaptığı*mız hata ve günahlardan dolayı tevbe istiğfar edeceğiz.

Dilimizle yaptığımız yanlışları yine dilimizle te*mizleyeceğiz.

Peygamberimizin buyurduğu gibi, birisi bize kötü söz söylese, sövüp saysa bile, karşılık vermeyeceğiz, "Ben oruçluyum" diyerek ibadet halinde olduğumu*zu hatırlatacağız.

Böylece karşı taraf da bize sataştığına pişman ola*cak, özür dileyecektir.

Aklımıza, hayalimize, kalbimize ve düşüncemize de bir yerde oruç tutturacağız. Kötü ve çirkin şeyleri düşünmemeye, aklımıza gelse bile üzerinde durma*maya, şeytanın vesveselerine karşı kalb ve hayalimizi korumaya çalışacağız.
Bu şekilde bütün duygularımızla birlikte oruç tu*tunca mükemmel bir oruç tutmuş olacağız. Bu oruç bir evliya orucu olacaktır İNŞAALLAH!

Zaten mide, bedenimizde büyük bir fabrika gibidir. Onda üretim durunca, işe ara verince, tatile çıkınca diğer duygular da mecburen ona uymak zorunda ka*lacaklardır. Söz dinleyecek, haber anlayacak, emir dinlemesini öğrenecektir.

Mide fabrikasının bacası tütmeye ara verince, diğer duygularda sis ve dumanın etkisinden kurtulacaklardır.

Ramazan ayı boyu edindiğimiz bu güzel alışkanlıklarımızı Ramazan'dan sonra da devam ettiririz. Rama*zan'da aldığımız bu eğitimi yılın diğer aylarında da sürdürmeye çalışırız. Ahlâkın güzelliklerine kavuş*muş oluruz.

Oruçla nefis terbiyesi

Nefis ne yapar?

Bizi günaha iter, günaha düşmemize sebep olur.

Namaza karşı soğukluk verir, tembelliğe sürükler.

Kusurunu, hatasını, eksikliğini kabul etmek iste*mez.

Her nimeti kendinden bilir, Allah'tan geldiğini ka*bul etmez.

Şükretmeye hiç mi, hiç yanaşmaz.

Allah'ı da tanımak istemez.

Allah'ın emirlerini dinlemeye yanaşmaz.

Şeytanla işbirliği yapar, bizi felâkete atar.


Allah Teâla nefsi yarattıktan sonra sormuş:

"Ben kimim, sen kimsin?"

Nefis karşılık vermiş:

"Sen sensin, ben de benim."

Azap vermiş, Cehenneme atmış, tekrar sormuş:

"Ben kimim, sen kimsin?

Nefis yine aynı cevabı vermiş:

"Sen sensin, ben de benim."

En son aç bırakmış, açlıkla terbiye etmiş. Bu sefer nefis güçten, kuvvetten düşmüş, zavallı bir hal almış.

Cenab-ı Hak bu sefer sormuş:

"Ben kimim, sen kimsin?"

Nefis kendine gelmiş ve şu cevabı vermiş:

"Yâ Rabbi, Sen benim Rahîm olan Rabbimsin, ben de Senin âciz bir kulunum." ■

Böylece nefis Allah'ı tanımış, emir dinlemeyi öğ*renmiş, ıslâh olmuş, şeytanla irtibatını kesmiş.

Demek ki, oruç tutarak nefsimizi iyice terbiye ede*riz.

(Yirmi Dokuzuncu Mektup'tan)



Yazar: MEHMED PAKSU

Güncel.