Konu: Yaşam Sonrası Provalarım..

..
Kelimeler bir bir bogazimda..
Bazen anlamini yitirmis sözcükler dönüyor kafamda..
Anlam yüklemek anlamsiz geliyor bazen..

Kiziyorum kendime..

Oysa o kadar masumlar ki..
Kabul edemiyorum bu caresizligi..
Kabul edemiyorum bu serzenisi..

Kurtulayim derken bu nefessizlikten..

Boguluyorum yine..
..

Onun pahasına bugüne kadar bütün yaşadıklarımı çabalarımı silmek istediğim
hayatta geri dönmek istediğim tek andan başlatmak istiyorum hayatımı.
Orada o kararı vermemiş verememiş olmanın pişmanlığını hayatım boyunca yaşadım ben çünkü..

Ona o gün söyleyemediğim herşeyi içimde büyüyen o yumruğu anlatmak..
Belki ona sarılmak.. Şimdi kendimi buna hazırlıyorum.. Belki bu bile ertelemek.. Ama artık bu son durak.. Biliyorum..
Hazır olucam ve karşısına çıkıcam..
Oysa o kararı verseydim ona daha önce gitseydim belki de bütün ömrümce çektiğimden çok daha az acı çekerdim..

Oysa hepsinin ötesindeki en büyük hatam kafamda bitirdiğim ve bir gün mutlaka söylicem dediğim şeyi ertelemekti.
Sanki yarınınızdan eminsiniz gibi verdiğiniz o karar.. Kafanda Bir şey varsa bugün yapmalısın.
O gün yapmalıydım. Bildiğim Bir şey var ki onu bulduğum gün bir an bile ertelemiycem.

Hep sonraya ertelemeki hep bir sonrakine yarının ne getireceğini bilmeden bir daha bu duyguyu yaşayıp yaşayamayacağını bilmeden..
Hangi sonraya? Sonra diye Bir şey yok. Bugün var belki yarın yok..

Onun için döndüm. Sırf ona onu sevdiğimi söyleyebilmek için.. Aslında daha önce gelmeliydim buralara.
Biliyorum..
Hep “Başka bir gün.” dedim. Ona söyleyemediklerimi hep yarına bıraktım.
Ertelemek yüzünü bir daha görüp görmeyeceğini bilmeden..
..

Anlamalıydım ben üzüldüğümde kılını kıpırdatmamandan, sadece işin düştüğünde aramandan.

“N’aber, nasılsın” lâfının arkasına “Bir görüşelim mi?”
ekleyememenden , anlamalıydım sevgisizliğini..

Ben , seni görmek için sınırlarımı zorlarken, senin umursamamandan, alaycı konuşmalarından, ya da senden vazgeçerim diye korkup önüme bir parça yem atmandan anlamalıydım..
Ben, hayatta hiç kimseye bu kadar sabırlı bu kadar mülayim davranmamıştım oysaki.

Severdim özgürlüğümü , asi olmayı, bir bardak suda fırtınalar koparmayı, kimseye hesap vermemeyi.. Bir bunları severdim bir de seni sevdim..

Sevgilin değil sevdiğin olmayı istedim..

İlk defa biri benden hesap sorsun istedim , bir açıklama beklesin.
Bu biraz açık değil mi ya da “Hayır bir yere gitmiyorsun, evde oturuyorsun” dan başka bir şeydi bu..
Beni sorgula, duygularımı sorgula istedim.
Olmadı..

Ne kadar da kolaydım senin için, ne kadar da zahmetsiz..
Tabii ki , bocalardın, emindin düzgün insan olduğumdan hayatında hiç karşına çıkmamış kadar düzgün, emindin seni çok sevdiğimden ve düşündüğümden;
öyle olmasaydı her probleminde ilk beni arar mıydın?

Nedenleri, niyeleri merak etmedim hiç, inan etmedim..
Bu kadar sevgisizliğinde seni nasıl bu kadar sevdim , onu merak ettim. Benim için ne düşündüğünü, beni nasıl gördüğünü, sendeki beni merak ettim..

Artık hayal kurmuyorum, geçmişe bu kadar bağlı olmamın sebebi; o zaman çok mutlu olmam bunu biliyorum..

Nasıl ihtiyacım var ellerine bilsen..
Nefesin Nefesine karışsa;
Biterdi tüm kabuslarım..
Ellerim ellerini bulur ü$ümezdi gecenin ayazında..
Ağlamazdım ki ozaman kiç karanlıkta..
korkmaz, kabuslar görmezdim..
Beklemezdim günün dogmasını omzunda kapansa bu gözler.
Uyandıgımda yanımda sen olsan;
Elimi atmazdım sigara paketine gözümü acmadan..


Kahvaltı hazırlamak isterdim Sana biliyormusun? Sabahın ilk lafını sana etmek, Gazete okuyup tartısmak günün olaylarını, /herzaman saatlerce tartıstıgımız konular gibi/.. Saatlerce oturmak kahvaltı sofrasında.. Sacma sabah programlarını izlemek ve gülmek onlardaki boşluklara..
Hep diyorum ya.. Galiba benim sana tüm pişmanlıklarım ''yaşanana degil yaşanamayana olucak..''

Tütün makamında söylenen alkolik şarkılara sordum seni

Sarhoş bir şiirin mürekkebi isyan etti kalemime

Çift görüyordum sevdiklerimi,

Çift okuyordum "seni seviyorum" kelimesini



Yüreğimde arabeske meyilli bir çocuk,

Lanet etti okumayı ilk söktüğü güne

Tutamıyor yazması geldiğinde kendini,

Sökemiyor ayrılması geldiğinde yüreğinden sevgisini..



Bulutların doğum gününde tanıştım yağmurla

İçinde kelebeklerin intihar ettiği,

Varoş mahallelerin sokak lambalarını şemsiye yaptım korkularıma.

Gökten aşk yağdı, kimse ellerimden tutmadı!

Sen olsaydın

Yetmeyecekti yağmurun gücü aşkı ıslatmaya..



Şimdi bir tek şey yetiyor canıma

Yalnızlık!..



Bir bilsen

Yokluğunda ne kezzaplar döktüm yüreğine

Benim gibi yan diye

Ne küfürler edip, ne tövbeler ettim

Önce kör ettim gözlerini, sonra gözlerimi verdim

Ve gittiğinden beri, kimi beklediysem hep sen geldin!



Ne olur, Bana seni unutmayı öğret

Önce gözlerini sök yüreğimden, sonra düş düşlerimden.

Bir insanı sevmeye yetecek kadar yakışıklı,

Bir nefretten ders alacak kadar merhametli değilim..



Kurtulamıyorum Üzerine basa, basa yürüdüğümüz

Günahlardan.

Adına kurulmuş bir ülke kanıyor yüreğimde.

Biraz ekmek, birazda düş kırığıydı düşürdüklerimiz!

Geciktik artık. Ayrılmayı istesek de

Hiçbir işe yaramayacak düşündüklerimiz..

Bir gün bırakıp gideceksen eğer,

Gösterme gidişini gözlerime,

Belki bir damla düşer,

Belki sızlar yüreğim,

Koşup sarılırım boynuna,

Gitme diye..

Bırakıp gitme yıkık virane..



Gideceksen eğer;

Bu gidiş bir veda ise eğer,

Son kez tutma ellerimi,

Sıcaklığına alışır,

Hatırlarım dolaştığı anları tenimde,

Bırakamam belki ellerini,

Sımsıkı tutar diz çöker önüne,

Yalvarırım belki de,

Gitme diye..



Gidişine şahit etme geceyi,

Yalnızların tek dostudur geceler,

Yıldızlar söner, hava serinler,

Ayrılığım çelik gibi işler içime,

Gideceksen,

Geceyi siper etme yüreğime,

Yıkılır, küçülür, ezilirim gidişinle..



Vedaları unutturmak,

Ayrılıkları unutmak zor gelir yüreğime,

Gördüklerimi unutmak,

Yaşadığım mutlulukları hatırlamak,

Zor gelir gidişini görünce,

Gideceksen sessizce git,

Sarsılıp çökmeden,

Gözlerimdeki yaşları görmeden,

Hüznü geceye bölmeden,

Yüreğimi delmeden,

Sessizce git..

Aniden ve birden bire git,

Geldiğin gibi..

Daha kac vucut gerekli benim seni unutmama?

Hadi al Götür beni hala benimmis der gibi..

Yagmurun yeni islattigi taze topragin kokusunu duydugunda aklina ben gelmek isterim.
Ya da gozlerin denizin maviligine daldiginda...
Uzakta, ufuk cizgisinde sadece dumani gorunen o geminin icinde benim oldugumu düsünmeni isterim.
Kücük bir meyhanede, rakiya baligini meze yapip icerken ve birbiri ardina özlem sarkilarini dinlerken yaninda ben olmak isterim.
Cakir keyif olup, masadan kalktiginda, sokakta hafif hafif sallanarak yürürken de...
Beni hatirlamak istersen, her yeni dogan gunle birlikte cikarim karsina, gunes olur isigimla aydinlatirim seni.
Buram buram bir kahve kokusu olurum.
Sokakta oynayan cocuklarin sesinde, ise gitme telasina dusmus insanlarin gozunde, yere dusmus yapraklarin citirtisinda bulursun beni.
Istersen, duydugun her ses beni hatirlatacaktir sana.
Bazen bir kus olup öterim pencerende.
Bazen bir seyyar satici olup kapinda bagiririm.
Bazen bir tren gibi tikirtilarla gecerim onunden.
Sozlerini ezbere bildigin ve soylemekten asla bikmadigin sarki olurum.
Sen o sarkiyi degil beni soylersin aslinda.
Beni gormek istersen hep karsinda olurum.
Gökyüzündeki yildizlarin arasindayim ben.
Basini yukari kaldirman yeterli beni gormek icin.
Yolda rastladigin herkes benimdir aslinda.
Dostlarina selam verirken o selami ben alirim.
Komsunun hatirini sorarken aslinda bana ? Nasilsin? demissindir.
Benimle cikarsin yola her sabah, aksam evine benimle donersin.
Gittigin her yere gelirim seninle.
Sen yoruldugunda yorulurum ben de.
Sen oturdugunda oturur, kalktiginda kalkarim.
Eger istersen butun gece basucunda sacini oksarim sen uyurken.
Yüzünde gülümsemeyle uykuya dalisini izlerim.
Bana dokunmak istersen bir cicegin yapraklarinda olurum ben.
Yesilin, kirmizinin, sarinin, mavinin en canlisindayim. Elini uzattigin her yerdeyim.
Dokunmak istersen bana, kendine dokun.
Dudaklarindaki atesim, tenindeki sicaklik.
Vucudunu ürperten rüzgarim ben.
Hic gitmedim ben.
Oradayim, beni gormek, bana dokunmak, beni hatirlamak istedigin yerde.
Yüreginde...