Eski Bir Han Kapısı
Hani sana eski bir han kapısı göstermiştim
Ölümün sanki çağdaş bir cesedi gibi kaldı sende
Bakamamıştın hani
Belki benim belki de kendi bırakılmışlığın geldi aklına
Ölümüm belki de.
Ben bazen öyle olurum işte elin elimden düşünce.
O zaman işte eğilir bakarım ölümüme
Ve birden dağılmış, dökülmüş bulurum etimi ve sevemem
Sevemem ölümün hiçbir biçimini
Hele senin ölümünse
Çözülüşüyse etinin
Ben ki o kadar çok sevdim
Yıkıldım ki o kadar
Bir cehennemim artık.
Ben bıçaklar, tabancalar, bukağlar, zincirler, zincirlerim
Fitilli bombalar taşıyan cebinde
Bir terörcü bir baskı adamı, ölümler yöneten
Kendi cesedini kendi sürüyen
İçinde zindanlar, içinde büyücüler, engerekler, zebaniler, yer altı
mezarları
Dante’den bir satır yani.
Ben bazen böyle olurum işte elin elimden düşünce.
Alıntı