Şair: Christine Parker

yanında olmak istiyorum, dedi
ama onu göremedim

gölgelerin ardına saklanarak
uzandı ve
beni aşağılara itti

aşağıda kalmamı garantiye aldı
çizmeleri sırtıma binmiş

beni pisliğin içine oturttu

çığlık attığımı sandım
düştüğümü hissederken

ama tek duyabildiğim onun kahkahasıydı

seni ne kadar sevdiğimi
asla bilemezsin, dedi

hatalıydı… sanırım şimdi biliyorum



Not: Christine Parker Multiple Sclerosis hastası. En ağır semptomlarının başlangıç aşamasında (ama henüz teşhis konulmadan önce), hareketliliği giderek kısıtlanırken, kocasının ağır istismarına maruz kaldı. Bu deneyim kendisinde, hasta ve sakatların damgalanma sürecine ve sakatlık ile aile içi şiddet arasındaki ilişkiye dair bir farkındalık yarattı. Şiir, bir sene önce, kocasının istismarından kaçışının ikinci yıldönümünde yazıldı.