[Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!]
[Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!]
[Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!]
[Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!][Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!]
TÜRKÇÜLÜK BAYRAGI
Türk duygusu her Türkçüye en tatlı kımızdır;
Türk ülküsü candan da aziz bayrağımızdır.
Bayrak ki onun gölgesi Bozkurtları toplar;
Bayrak ki bütün kaybedilen yurtları toplar.
Nerden geliyor? Tanrıkut`un ordularından!
Lakin bize bir beyt okuyor kutlu yarından:
Darbeyle gönüllerde yatan ülkü silinmez!
Atsız yere düşmekle bu bayrak yere inmez!...
Sancak ve Bayraklar
Ordunun sancağı ve bayraklarının/flamalarının olması zorunludur. Sancak ile bayrak arasındaki fark şudur:
Sancak, direğin ucuna bağlanan ve ona sarılandır. Ona عَلَم “alemün” de denir. “Sancak” diye isimlendirilir. Çünkü büyüklüğünden dolayı sarılı durur, gerekmedikçe açılmaz. O büyük bir bayraktır. Ordu emirinin yeri için bir alamettir. Emir nereye giderse o da oraya götürülür.
Bayrak ise, ordu için verilen bir alamettir/nişandır. Ona lakab olarak “ümmül harb” da denilir. bayrak direğe bağlanıp rüzgarın dalgalandırmasına terk edilir.
Rasul (u) zamanında İslâm ordusunun sancak ve bayrakları vardı. Buhari, Enes’ten şunu rivayet etti: “Nebi (u); Zeyd’in Cafer’in, İbn Revaha’nın ölümünü haberleri gelmeden önce insanlara duyurmuştur. Zira şöyle demiştir: أَخَذَ الرَّايَةَ زَيْدٌ فَأُصِيبَ ثُمَّ أَخَذَ جَعْفَرٌ فَأُصِيبَ ثُمَّ أَخَذَ ابْنُ رَوَاحَةَ فَأُصِيبَ “Bayrağı Zeyd aldı, ِldürüldü. Sonra Cafer aldı, ِldürüldü. Sonra İbn Revaha aldı, ِldürüldü.”[1]
- Rivayet edildi ki: “Nebi (u), Sefer ayının sonunda Rum ile sava؛a hazırlanmaları için insanlara delegeler gِnderdi. Usâme’yi çağırıp ؛ِyle dedi: “Babanın ِldürüldüğü yere git. Onlara at hazırla. Seni bu orduya komutan tayin ettim. İbni halkına sabahtan saldır, onların üzerine ate؛ yak. Yolculukta acele et, haberlerden ِnce sen oraya var. Allah sana zafer verirse, onların içinde fazla oyalanma.” اar؛amba günü Rasul (u)’in ağrısı ba؛ladı. Usâme’nin eline sancağı verdi. Usâme onu alıp ulağına teslim etti. askerler bir kayalıkta toplandılar.”
- El-Haris b. Haân el-Bekri’den ؛ِyle dediği rivayet edildi: “Medine’ye geldiğimizde Rasulullah (u) minberde idi. Bilal kılıç ku؛anmı؛ olduğu halde onun ِnünde duruyordu. O ara siyah bayraklar gِründü. Bu bayraklar nedir? diye sordum. Dediler ki: Amru b. آs, gazveden geldi.”
- Sahiheynde Nebi (u)’in ؛ِyle dediği rivayet edildi:
لاعْطِيَنَّ الرَّايَةَ رَجُلاً يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ قَالَ فَتَطَاوَلْنَا لَهَا فَقَالَ ادْعُوا لِي عَلِيًّا “Muhakkak ki bayrağı Allah ve Rasulünü seven, Allah ve Rasulünün de kendisini sevdiği birisine vereceğim. Onu Ali’ye verdi.”[2]
- Nesei de, Enes’ten ؛unu rivayet etti: “Nebi (u)’in katıldığı bazı sava؛larda, İbn Ummü Mektüm’un beraberinde siyah bayraklar vardı.”
Yukarıda geçen rivayetlerle açığa çıkıyor ki Nebi (u) zamanında orduya ait sancak ve bayraklar vardı. Bu nasslar dikkatle incelendiğinde gِrülüyor ki; bayrak, sancaktan küçüktür, sancak bayraktan büyüktür. Sancak ordu komutanı için bağlanır. Bayrak ise orduya verilir. Sancak, karargahta ordu komutanına alamet olarak bulunur. Bayraklar ise tabur ve bِlük komutanlarında ve ordunun çe؛itli birliklerinde bulunur. Dolayısıyla orduda bir çok bayrak vardır. Halbuki ordunun bir sancağı olur. Bu sancak ile bayrak arasındaki fark bakımındandır.
Sancak ve bayrakların renklerine gelince: Rasul (u)’in bayrağının siyah, sancağının beyaz olduğu sabit olmu؛tur.
- İbn Abbas’tan ؛ِyle dediği rivayet edilmi؛tir: “Rasulullah (u)’in bayrağı siyah, sancağı beyaz idi.”
- Cabir’den rivayet edilmi؛tir ki; “Nebi (u) beyaz sancağı ile Mekke’ye girdi.”
- Yukarıda geçen Hâris Hadisinde de ؛u ibare vardı: “O ara siyah bayraklar gِründü.”
Bu Hadisler bayrağın siyah renge, sancağın ise beyaz renge sahip olduğuna delâlet etmektedirler.
Sancak ve bayrağın ؛ekline gelince: Bayrağın dِrtgen ve kuma؛tan olduğu geçmi؛tir.
- Berâ’ b. آzid’den, kendisine “Rasul (u)’in bayrağı ne idi” diye sorulduğunda ؛ِyle dediği rivayet edilmi؛tir: “O basmadan yapılmı؛ dِrtgen siyah bir bayraktı.” “Basmadan” kast olunan, yani ipekten kuma؛ ya da yünden kuma؛tır.
Bayrağın üzerinde لا اله إلا الله محمد رسول الله Kelime-i Tevhid’in yazılı olduğu da rivayet edilmi؛tir.
- İbn Abbas, Ebu ھeyh’in yanında ؛u lafzı rivayet etmi؛tir: “Rasulullah (u)’in bayrağı üzerinde لا اله إلا الله محمد رسول الله yazılı idi.”
Bayrak hakkında sِylenen, sancak hakkında da sِylenir. Zira sancak da kuma؛tan yapılmı؛ dِrtgen olur. ـzerine de لا اله إلا الله محمد رسول الله yazılır. Ancak sancak bayraktan büyük olur ve üzerine siyah yazı ile yazılır. Bayrak ise beyaz yazı ile yazılır.
Nasslarda geçtiği ؛ekle ve bayrakların vakıasına gِre; hem bayrağın hem de sancağın açıkça dِrtgen olması, enin ِlçüsünün boyunun ِlçüsünün üçte ikisi (2/3) olması, sancağın boyunun 120 cm, eninin 80 cm olması; bayrağın boyunun 90 cm, eninin 60 cm olması gِz ِnünde bulundurulur. Sancak ve bayrakların daha büyük ve daha küçük ِlçülerde olması caizdir. Her tümenin ve her birliğin ؛ekil ve renkte kendisine has bayrağının/flamanın olması, o tümen ve birliğe ait alamet olarak devletin bayrağı ile birlikte direğe çekilmesi güzel bulunan hususlardandır.
Sancak ve bayraklar ordu için kullanıldığı gibi devletin organları ve dairelerinde de kullanılırlar. Hilâfet merkezinde halifenin makamı üstünde sancak çekilir. Devletin bütün devlet daireleri ve komutanlarında bayraklar çekilir. Aynı ؛ekilde tebaanın fertlerine kendi müesseselerine ve evlerine bayraklar asmalarına izin verilir.
Vatan namustur, Vatan şereftir,
Vatan korunacak tek hedeftir.
Vatan sevdadır, Vatan aşktır,
Vatan için fedakarlık bir başkadır.
Vatan candır, Vatan kandır,
Vatana sahip çıkmak imandandır
[Linkleri Görebilmek için ÜYE Olmalısınız!Hemen ÜYE OL!]
Dalgalan Sende Şafaklar Gibi Ey Şanlı Hilal
Bayrak ve uyanık olmak...
Bayrak tartışmaları durulmaya yüz tutmuşken yeniden alevlendi. Özellikle hükümetten de daha mutedil ve makul açıklamalar gelmeye başlamıştı. Gazeteler bayrağı yerde sürüklüyen çocukların, bayrağı öpen fotoğraflarını yayınlıyorlardı. Şimdi bir yanda bayrağı bahane eden hoşgörüsüzlük ve linç girişimleri, diğer yanda aydınların "Kaygılıyız-Uyarıyoruz" bildirisi... Her zaman öyle değil midir? Toplumların hassas noktaları bazen bir kıvılcım bekler, bazen ortaya dökülmek için bahaneler. Bunlar üstelik kimilerinin kaşımak, kullanmak için can attığı noktalardır. Türkiye, bayrak tartışmaları ile hem duyarlılığını hem duygusallığını, hem de yumuşak karnını sergiliyor. Yaşananlar, yapılan açıklamalar çok sayıda dersler çıkartabileceğimiz örnekler içeriyor.
Olayın gerçekleştiği gün ve sonrasında sıcağı sıcağına gösterilen kimi haklı görülebilecek tepkiler sonra ürkütücü açıklamalara, yangına körükle gidenlerin, “bayrak” histerisine dönüştü. Toplumun birçok kesimi de buna katıldı ve neredeyse “bayrak” konusunda iman tazeledik. Bayrağı kapıp balkona pencereye koşmamak, bu konuda bir şeyler yazmamak neredeyse büyük bir eksiklik oldu. Ben, bu tepki bolluğunda, biraz eksik kalmamın kimseyi rahatsız etmeyeceğini düşünerek gelişmeleri izledim. Medyayı izledim, birçok kişiyle konuştum, üyesi olduğum e-posta gruplarındaki tartışmaları okudum.
Aydınların kaygılarını dile getiren şiddet ve çatışma riskine dikkat çeken bildirisi ve sağduyu çağrısı son yaşananların vehametine dikkat çekiyor. Konu neredeyse her kesim tarafından hemen her boyutuyla değerlendirildi. Olay gerçekleştiği zaman aklıma gelen, Atatürk’ün bir sözünü şimdi burada anmak istiyorum. Herkesin kütüphanesinde, bir iki adım ötesinde duran bir sözü... Bildiğiniz gibi Atatürk, “Nutuk”u Gençliğe Hitabesi’yle sonuçlandırır. Son cümlesini söyler ve “Ey Türk Gençliği” diye hitabesine başlar. Hitabeden önceki son ve kısa cümle aslında, tüm Nutuk’un özeti gibidir: “Bugün ulaştığımız sonuç yüzyıllardan beri çekilen ulusal yıkımların yarattığı uyanıklığın ve bu sevgili yurdun her köşesini sulayan kanların karşılığıdır.”*
Dost, düşman herkes çok iyi bilir... Mehmet Akif Ersoy bu çok iyi bilineni, İstiklal Marşı’mızın en etkili dizelerinden biriyle de çok iyi anlatmıştır:“Şüheda fışkıracak toprağı sıksan şüheda”. Bu sevgili yurdun her köşesini, canını feda ederek koruyan atalarımızın cesaretleri, fedakarlıkları tüm dünya uluslarına örnek teşkil etmiştir.
Ulusal bilincin oluşmadığı dönemlerde, ulus-devlet tarih sahnesinde belirmeden önce de bu halklar İmparatorluğun her köşesinde kahramanca kendilerini feda ettiler. Aynı biçimde İstiklal Savaşı’nda da, farklı etnik kökenden, dili, dini farklı insanlarımız, aynı bayrak altında, omuz omuza mücadele verdi. Atatürk, bu fedakarlığa dikkat çekiyor. Ama önceliği başka bir konuya veriyor: Uyanıklık!
Altı yüzyıl 3 kıtada hükmeden bir İmparatorluğun, Anadolu’yu yurt edinmek zorunda kaldığı Bağımsızlık Savaşı’mızı, yaşananları anlatırken, yüzyılların bize vermesi gereken temel dersin “uyanıklık” olduğunu söylüyor, Atatürk. Kurucu önderimiz, tüm yaşadıklarının ardından, savaşın, gizli-açık hesapların, ihanetlerin, kahramanlıkların, oyunların ardından diyor ki, İstiklal Savaşı’nı yüzyılların bize öğrettiği uyanıklıkla kazandık.
Bu büyük dersi ve deneyimi görmezden gelebilir miyiz? UYANIK OLMAK ZORUNDAYIZ. Bu, uyku halinde olmamak kadar, aklımızı, sağduyumuzu korumak ve basiretimizi kendi kendimize bağlamamak anlamına geldiği gibi olur olmaz etrafta "düşmanlar", "komplolar", "mihraklar" aramamak anlamına da geliyor. Kimi insanların duygusal davranmaları, kendini kaybetmeleri, amiyane tabiriyle “gaza gelmeleri” mazur görülebilir. Ancak “devlet adamlarının” böyle bir lüksü, aydınların, kamuoyu yönlendiricilerinin böyle bir seçeneği asla olamaz. Son günlerde toplumda beliren isyan ve linç duygusunun, huzursuzluğun, birbirine düşme ve düşmanlık etme riskinin önüne geçmek gerekirken, kimi kişi ve kurumlardan maalesef tam tersi açıklamalar, eylemler görmeye başladık.
Şunları anlamak niçin bu kadar zor? Bayrakları bayrak yapan, “sözde vatandaş” kategorileri yaratmamaktır. Herkesin “vatandaşlık bağının” kutsallığına inanmak, insanları “ya sev ya terk et!” diye dışlamak yerine bu bağı güçlendirmenin yolunu aramaktır. İşi, aşı, eğitimi, sağlığı hakkı, hukuku, ulaşılabilir, adil ve eşit kılmak; devletin olanaklarını halktan esirgememektir.
Alıntı
