Gecenin karanlığının ardında yeni bir güne uyandım
Pencereden dışarı bakarken soğuk bir rüzgar ve yağmur
Her bir şimşek çakması
Bir iç ürpermesi

Dışına vuramazsın içini
Birikir birikir zehir olur devam eder sana
Tat alamazsın hayattan
Sahi hiç yaşamış mıydım ki ben ?

Dünya’ya gelme amacım boştu
Hep aynı düşünce kafamda içimi çürüten
Geri dönüşü olmayan bir yola girmek üzereyim
İnsanların arasında gölge gibi dolaşmaktayım

Geceleri karanlıkla kaybolup sadece bir vakit ortaya çıkan
Boş bir gölge
Gizemli birkaç insanın görebildiği
Sahipsiz bir gölgeyim
Her gölgenin bir bedeni vardı ama benim ki boştu
Arkadaştı o beden gölgelere
Ben ise hep yalnızdım karanlıklarda…

21.07/01.12.2009
Göksu KÜÇÜKDUYAN