Konu: Gothic AvatarLarı,Gothic İmzaLarı

Cehennem cennet seçim Hakkımız var
Ölüm yaşam Sevmek sevilmek Yine var
Peki Siz Bizi Karanlıga iterken hak verdinizmi
Bize hesap sorarken aslında bizi itenler sizdiniz
hayat size aydınlıksa bize karanlık
Biz gölgemize sıgındık
Her zaman küçümsediniz
Anlamadınız
Biz gölgemizde mutlulugu bulduk
Sizin güneşineşinize bakarak bulamadıklarınızı
Hep öğüt dinledik bizi dinleyen olmadı
Aşklarımız bile bize hayal gibi
Seviyoruz terkediliyoruz
Seviyoruz aldatılıyoruz
Sevmek bizi üzülüyor
sadece izleyebiliyoruz
Aynı günbatarken kaybolan gölgemiz gibi
Yavaş yavaş usulca karanlıga gömülüyoruz
Ama bir gün
Bizde sizi izleyecegiz
Acıyacagız aynı sizin bize yaptıgınız gibi
Ozman bizi anlayacaksınız...

Karanlık Sözler

Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.
Aşklarım inançlarım işgal altındadır
tabutumun üstünde zar atıyorlar
cebimdeki adreslerden umut kalmamıştır
toprağa sokulduğum zaman çapa vuran adamlar
denize yaklaşınca kumlar ve çakıltaşları
geçmiş günlerimi aşağılamaktadır.
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.
Ve rüzgâr buruşturuyor polis raporlarını
kadınlar fazlasıyla günaha giriyorlar
bazı solgun gömleklerin çözük düğmelerinden
çelik tırpan gibi silkiniyor çocuklar denizin satırları arasında.
Gece arsızca kükrüyor paslı beyninde şehrin
küfre yaklaştıkça inancım artıyor.
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu
gençlik uykularımda acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yokettim.
Ve şimdi
birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın başından başlayabilirim.

Alıntıdır

Ben ve KenDim.

Karanlığın içinden yükselen cehennem çığlığı nefretin ve kaybedilmişliğin yansıması...
Cehennemin karanlık çukurundan haykırıyorum çığlık çığlığa ve sesimi duyan olmuyorolmayacak.Kıyamet yaklaşıyor... Nefret ediyorum benim ben olmamdan.Bu beden yabancı geliyor ruhuma.Renklerin kaybolduğu noktadasiyahın eşsiz tılsımında benim ben olmadığım yerde buluyorum lanet olası benliğimi.Gözlerim sessizce haykırıyor parçala artık bizi!
Parçala bitsin bu rüya.Bitsin bu işkence diye.
Elimde neşterimle yapayalnız bekliyorum karanlık odamda ben ve kendim.peki ya ben kimim?
Lanet olası aydınlıktan kaçankorkakzavallı! Bütün korkularındansenden nefret ediyorum!Çık git hayatımdan ve benim vücudumu bana terk et.Bırak peşimi artık beni takip etmesıkıldım bu oyundan.Sen yoksun artık sen o içtiğim iğrenç ilaçlarda saklısın ve şimdi bırak beni bana!!!!!...
Gözlerimi oyuyorum neşterle... canım hiç acımıyor....Gözlerimi oyuyorum şevkle...Bir daha aydınlığı görmemesi için bir daha kendimi aynada görmeyeyim diye... Fışkıran kan yanaklarımdan süzülüyor acıyla bağırıyor.Sadece salt acıyla...Paranoyak düzlemin şizofrenik boyutundaki beynim isyan ediyor ama nafile ben onu dinlemiyorum ve ben sadece gözlerimden akan kanı hissediyorum.
Ellerim gözlerime gidiyor ister istemez.Ellerime garip bir sıcaklık bulaşıyor.Canım acıyor...Ben hissetmiyorum...Cehennemin çığlığı yankılanıyor kulaklarımda...Canım yanıyor...Kanımın akışı gitgide artıyor...Canım acıyor...Neşteri çıkardığım gözlerimin yerine sokuyorum ve canımın acısı geçiyor...Garip bir mutluluk yüzümde;bilinmezbelirsiznefret dolu...Aptal bir kahkaha yükseliyor ağzımdan bulunduğum durumdan mutluymuşçasına.Yüzümde bir sıcaklık belli belirsiz ve nedensiz...Kulaklarımda daha da şiddetli yankılanan cehennem haykırışları...Çığlık...Çığlıklar...Kan kokusu...Ölüm...Mutluluk...Ben ve kendim..

Alıntıdır

Pesimistizm Aşkı


Her gün yeni umut deyip oyaladılar ruhumu..Her karanlığın sonunda bir ışık var deyip kandırdılar..Geçici zevklerle oyladılar bedenimi ve ruhumu..Önce benden beni sonra kişiliğimien sonda bu seni de almak istediler..Umutlarım yıkıldı ağlamadım da ;seni kaybetmek işte o dokundu bana..Ruhu olmayanın canı acımaz dediler banaruhumu aldılar ama yinede canım cok acıdı..Benim dünyamın tek anlamı senmişsin..seni kaybedince anladımmm(PESİMİSTLİK) beni hiç bırakma

Ölüme intiharlar sunuyorum

Ölüme intiharlar sunuyorum.
Hemen ölmek yok olmak istiyorum.
Sizlerden artık nefret ediyorum.
Canımı acıtıyosunuz her dakka..
Ağlatıyosunuz benii..
Ölmek istiyorum işte..
Sefil haldeyim acıncak haldeyim.
Ben benliğimden çıkmış
kimliğimi kaybetmiş haldeyim.
Artık sizi hiç ilgilendirmiyorum.
Ölüme intiharlar sunuyorum işte.
Hemde çabuk ölmek için...


Alıntıdır

Kan


her sabah korkuyla uyanacaksın
kabusların gerçekleşiyor: ben kurt misali seni yerken
parça parça öldüğünü hissedeceksin
sonra kalkacaksın yatagınan...
bacaklarını kopardıgımı ancak yere düştüğünde anlayacaksın
...
aynaya ulaşmaya çalısıyorsun
yüzünü merak ediyorsun
ardında bıraktığın lekeler karşına çıkacaklardançok değil..

banyoya ulaşıyorsun sonunda kapının dibinden kan sızıyor
açmaya korkuyorsun tedirginsin
üzerine dökülen kanlardan kapının açıldığını fark ediyorsun
kan banyosynagiriyorsun sürünerek
aynadaki kanı ellerinle sildigin an en büyük korkula yüzleşiyorsun
ölümünle
Alıntıdır

tek renk vardı

Tek renk vardi dusuncelerinin ardinda..Siyah.Siyahin buyusununkaranliginin icinde daha da cok kaybediyordu kendinidaha da cok basliyordu uzuntuleri.
Bir basamak ciktihissetmek icin uzandi.elleri yosun tutumus eski ipidusunmeye basladi.Dusunceleriyle basbasa kaldigi son dakikalari sonuna kadar yasamak istiyordu
Neydi bu elinde hissettigi sey?
Yosundan ibareteskimis bir bir ip parcasi mi?yoksa umutlarini yukledigi bir cankurtaran simidi mi?
Umudu da oydugozyasida..
Sev****ni de o yaratacakti
Ayni zamanda kendi sonunu da..
Hafif bir melankoli vardi havada
Biraz da sevinc..
Hazirim artik dedi
Hazirim seni yasamaya olum!
Ipi boynuna gecirdi
Ipin ardindan bakti son kez dunyaya..
Dunyayla kendi dunyasi arasindaki tek araci buydu..
Yosundan ibaret bir ip!
Biraz acikliydi..
Biraz da kirgin..

Sonunu yasamak istiyordu artik.
Tek bir hamle yapti
Hayallerini gerceklestirmesine tek engel olan o tahtayi da bir vurusta devirdi.
Ip bogazini acitirken genc kiz huzurunu bulmustu.
Sonunda diye dusundu
Sonunda kendi hayatimi kendim yonetiyorum!
Sonunda o sonsuzlugu kendim yasayabiliyorum!
Anlatilanlar gibi degil
Sonunda hissediyorum!

Siyahin soguklugunun hissedildigi soguk odada bir cift sallanan beyaz keten ayakkabinin ardinda ise duskirikliklari ve gozylari havada asili kaldigeride kalan tek tanik olarak..

Meqer zormuş

Meger zormus aslında ınsanın soylemek ıstedikleri...korkarmıs anlatmaktansoyleyemek buyuk cesaretmıs.
Soyleyemedıgımde anladım.
Meger zormus ınsanın guvenmesı.Aklında hıcbır soru saretı olmadan kendını saf sevgiye bırakmasıdusunmeden inanarak hareket etmesi...
Guvenemediğimde anladım.
Meger zormus insanın inanması...Dogruların birer birer yıkıldıgı hayalkırıklıgı parcalarınının ardında gizlenerek bilmemezlikten gelmenin verdiği acı içten içe büyürmüş içinde farketmeksizin....
İnanamadığımda anladım.
Meger zormus insanın düşüncelerini kontrol etmesi.Her an çelişkilerde kaybolmasızıt düşüncelerin esiri olmasıkendisiyle çelişmesi...
Düşüncelerimle yüzleşince anladım.
Meger zormus dogruyu söylemek bağıra bağıra.Senin ‘dogrun’ baskalarının hayatının ‘yanlış’ları da olabilirmişsen onlara dogruyu anlattığını zannederken onlar coktan yargılarmıs seni ‘yanlıs’larına ınandıkları icin.
Dogrularımı savunamadığımda anladım...
Zormus yasamak megerbüyüdükçe gerçekler daha da acıtırmıs canını insanınbüyüdükçe mantık daha da hissettirirmiş varlıgını...
İçimdeki çocuk ölemeye başladığında anladım.
Meger dostsuz olmazmış hayatpaylasılan anlar hep eksik kalırmışgözlerin hep ararmış dostlarıiçinde hep bir boşluk olurmuş.
Kahkahalarım eksildiğinde anladım...
Meger buyudukce mantıgı on plana gecermiş insanınkalbini yok sayarak verilecek olan kararların esiri olurmuş insankalbine ulaşamazmış bir türlü...
Sana git derken anladım...
Ve ölümün karşısında herşey anlamsızlaşırmış meğerdeğerler yeni anlamlar bulurmuşyaşanılan anların değeri bilinirmiş.
Arkandan ağladığımda anladım....

RüzqaR~~*

Rüzgarlarını savurtarafsızlığın ötesindeki öteki tarafta tuzlu suyun kaldırma kuvvetine daha da rahat bırak kendini.intihar mektuplarının altına koyduğun gülücüklerin bir manası olsa gerek…mezarlara konan dalından yeni koparılmış çiçeklerinde…
Yeniden eğit içindeki dinmez bakire ruhu…yeniden türevleriyle yüzleştirip acıların içindeki her bir zerreyi yeniden yüzleştirip dirilt.tanrısal güçlerini kullanarak sitemleri arka sıra alarak görevler ver ruhlaraaşkı en çok sevdiğin meleğin Azrailin adını koy…ben büyük harfle başlamak istememiştimkural böyle….
Yardım et bana…
Acı…
Empati kur…
Ağla…
Törpülenecek yolların en medreselisinden gitmeyi denerken akıntıya bırakacak kadar güçlü olmadığın sularda ölmeyi bekle…akıttın mı toprağa idrarını…
Sağrılar var etrafımda…konuşmasınlar sussunlar…kendi kendime konuşuyorum yıllardır…ışıltılar görüyorum havada her görüşümde gülümsüyorum onlara….

Ses bir iki üçsesimi duyan var mı?
‘’Mutluluk çift kişilik bir yatak…
Tek kişilikler sadece hayal dünyasında olandır…
Huzur aynandaki yansıman…
Huzurlu olabilmek arkadaki yansımayı huzurla seyredebilmektir…
-huu komşu orda mısın…
bir kahve pişirde gelip bizimkini çekiştirelim’’sonra soysuzca koynuna girerim…


duydun mu beni ki seslendin bana?seni tanımıyorum…
ben kimim?
o ne demek?

Renklere boyayın beniihtiyaçların arda sıra…

YıLLar önceyDi~

Adım değirmen benim.
Ağaçların gölgesine sığınmadan gecenin ayazında gözyaşlarını;verimli topraklardan alıp insanların onu sadece var etmesinden öteye gidemedikleri ilgilerine rağmen o onlarayaşama kolaylıkta bulunmalarını sağlayan hava kadar güneş kadar olanaklar sundu…
rüzgarla karşı hiç kimsenin göstermediği kadar sertti.hiç bir rüzgarın peşine kapılıp gitmedi.rüzgarlarıylamasumca kırmadan dans ettidönencelerinde için evirip çevirip yine yol almasına izin verdi.
Mekanikmiş gibi göründü…duygularını hiçbir tuğla taşındahiçbir demir parçasında göremezsiniz…dokunduğunuz enerjilerdetattığınız unda o var…
Adım değirmen benim.
Issız bir kasabadabirkaç ışığı yanan hanelerdeküçük çocukların etrafında döndüğüsevdikleri değirmenci amcalarının içinde yaşadığı küçücük bir yer…kuşlar haberler getiriyor onakimisi zamanın verdiği yıpranmışlıktaki tuğlaların kolay yer açılabilen oyuklarında yuvalarını bile kurmuşlar.
Resimlerini çekmişler…
Tablolarını yapmışlar…
Bu eskiliği herkes sevmiş…
Adım değirmen benim...
-miş li eki en çok kullanılırken bahsederler o kasabada onun adınıtakvimdir oyol gösterilecek en kolay tarif merkez noktasıdır.
…