Konu: Gothic AvatarLarı,Gothic İmzaLarı

Sende aynısın!!!

Diğerlerinden farklısın demiştim. Sen bitaneydin. Tüm dünyam senin üzerine kuruluydu. Senden öncesi nasıl bulanıksa senden sonrası da öylesine karanlıktı. Aslında senden sonrası yoktu sen sonsuzdun hep vardın her zaman olacaktın. Seni tanımadan önce rüyam seni tanıdıktan sonra gerçeğim varlığım her şeyim sonsuzluğumdun. En güvenilir sendin. Sen en mükemmeldin.

Senden başkası yoktu. Evde okulda yolda orda-burda-şurda tek şey vardı tek gerçek SeN!!! En büyük günahım tek hayalim ilk göz ağrımdın. Başımı yastığa koyduğumda hayalimde uykuya daldığımda düşümde ve sabah uyandığımda fikrimde yine sen!

Ekmeğim suyum değildin. Sen aldığım nefesimdin sadece. Ekmek su kadar değil aldığım nefes kadar muhtaçtım sevgine. Hayatta sahip olabileceğim her şeyden fazla yer kaplanama rağmen herşeyden daha azdın aslında. Dünyadaki tüm değerler değersizdi senin yanında.

Sevildin! Her şeyden herkesten çok sevildin. Tüm benliğimle sevdim seni. Kimi zaman bir annenin çocuğunu sevmesi gibi ŞEVKATLE! Kimi zamansa bir mahkumun celladını sevdiği gibi ÖLÜMÜNE!!!

Geçen onca zamana yaşanan onca şeye rağmen sana kızmak ne mümkün. Halen senden kurtulabilmiş değilim. Sen benliğime sahipsin benliğim sensin. Değil nefret etmek dedim ya sana kızmak bile mümkün değil. Olmadı yapamadım olmadı YAPAMADIN! Ben sensiz yapamazken sen benle olamadın. Benim sınırsız sevgim. Ölümsüz aşkım ve ölümüne tutkum yetmedi sana. Yetinemedin yetiremedim!!!

Tüm bunlar nedeniyle farklı görünüyordun gözüme. Diğerleri gibi sıradan ve basit değildin benim gözümde. Saygın bir yerin bir ağırlığın vardı. İşte bu yüzden sevmiştim seni. İşte bu yüzden sonsuzluğum varlığım benliğim olmuştun. Ve sayende kör olmuştum. Gözüm senden başkasını göremez olmuştu. Ama yanıldığımı şimdi fark ediyorum. Gözüm değil senden başkasını seni bile görememişti aslında. Seni görememiş anlayamamıştım. Ve gözlerim açılınca anladım……ASLINDA SENDE DİĞERLERİYLE AYNIYDIN!!!!

aşama Dair...
Bir geceyide geride bıraktım tıpkı geçmişim gibi yine karanlığım ve anılarımla baş başayım soğuk odamda düşünüyorum yine…
Düşüncelerim beni bitiriyor adeta bir saplantı haline gelmiş acılarımı hissediyorum her geçen dakika yüreğime bir acı daha saplanıyor sanki bedenimi içten parçalıyorlar içimden yok ediyorlar beni ruhumun acı çığlıklarını duyuyorum hayata isyan edercesine yaşamak istiyor benliğim
Bir et parçası içinde sıkışmış hayata lanet ediyor her gece acılar çekiyor off hergeçen gün biraz daha batıyorum karanlığa acılarım artıyor Can çekişiyor bedenim ölüme bir adım daha yaklaştığımı hissede biliyorum kalbimin atışlarının azaldığını artık haykırmıyor pes edercesine hayattan…
Kan ağlıyor içim bana deli diyin yine hayallerimle oynayın yine dalga geçin ama artık takmıyacam o sahte gülücükler saçan maskeyi bir zamanlar hayata gülen gözlerim insanalra yaklaşan tatlı dilim vardı şimdik ise nefret var sadece içimde…
Neden mi bunları yazıyorum sadece aklımdan geçenleri sizlere yansıtmak istedim insnların gerçek yüzlerini dostluğun aşkın yada daha ilerisinin yalan olduğunu anlatmak istedim sadece… Yanlış hayat doğru yaşanmaz…
Ağlamak istiyorum eskilere geri dönmek istiyorum ama yapamıyorum sanki biri yada bişi beni engelliyor yine yapamadım yine başaramadım ağlamayı bile beceremiyorum kalbim de karanlığın içinde kendini kaybetti artık bana yol gösteren ışığımda yok karanlık bir boşlukta kendimi kaybettim bedenim kurtulmak istiyor ama haykırışlarını kimse duymuyor…
Yaşadığım hayata lanet ediyorum neden mi..!!
Bana böyle acılar yaşattığı için… damarlardımda dolaşan kan bileklerimden akarken sıcaklığı bir an tebessüm etmeme sebep oluyor gömüyorum her şeyi kendimle beraber…
Senden sonra hiç bişiye inancım kalmadı ne deliliğim kaldı nede yaşama sevincim… sen yokken daha güzeldi…

Ölüm damlamış isli bakışlarıma Lanetler adanmış kalp atışlarıma Soğuk ve karanlık devinimleri Siyah bir tül olmuş kaçışlarıma Duyumsuyorum mermerin soğukluğunu Sesimin anlamsız boğukluğunu Ve görüyorum göz kapaklarımın Siyahı okşayan çocukluğumu Pencerinin önüne siyah düşünce Sesin kulaklarıma kilitlenince Bulutlar dolunayın önünü açıp Sensizliğimle alay edince Ay ışığı tenimde bir masal arar Yüzüm uykularda ateşten kaçar Toprağın altından gelen ağıttır Avuçlarımda biriken yalnız dualar Kan oldum gökyüzünden yağıyorum Piyanonun tuşlarına damlıyorum Her damlam bir nota her notan ölüm Şarkımın acizliğine ağlıyorum!!

Ölümün sondakkaları
Herkes başımda
Akbabalar gibi başucuma toplanmışlardı
Gözüme bi melek ilişti
Bana hazırmısın ruhunu almaya geldim dedi
Hazırım demeye kalmadan o anda ruhumu alıp gitti
Bi tek geriye buz gibi bedenim kaldı
Kendimden miras...
Kurtulmuştu artık canım acımaktan
Toprak altında huzur bulucaktım artık..

Ulaşılan herşey önemini ve değerini yitirirmiş.

Bir çemberin iki ucu birleştiğindekapılar kapandığındaaşıklar kavuştuğundakitaplar bittiğinde…

Uzanmayı istediğimiz düşlerimize ne isim verdiğimiz önemli değildir aslında.Yaşandıklarında artık bitmiş demektir…Öyle ya dün yaşadığımız her şey bugüne bir anıdan ibaret değil mi sadece?Evet evet hayat anlardan oluşur ama;nefes aldığımız anlardan değil NEFES KESEN ANLARDAN oluşur...

Ve bu hayat hep bir şeyler öğretir bizlere…

Mesela bana çok beklemenin gelmeyenin değil hala beklemeye devam edenin suçu olduğunubir insanın kendisini sevmediği müddetçe asla bir başkasını sevemeyeceğiniyanlış sorunun doğru cevabının olmadığını öğretti.Hayat bana cesur olmayı öğrettien önemlisi sevmeyi öğretti…Mesela aslında güven denen şeyin olmadığını öğretti.insanların değişebileceğiniduyguların değişebileceğini öğretti.Gülmeyi öğretti meselayada yağmur misali akan gözyaşlarını…ve hiç ağlayamayanları...Ve o ağlayamayanların yerine ağlayanlarıda...Aziz Nesin’in Bir Kadını Ağlatmak adlı bir yazısı vardır.Der ki:"Kadınlar herşeye ağlayabilir.Bir filmebir şarkıyabir yazıya...Ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur!!!Eğer çevrenizde yürekten ağlayan bir kadın görürseniz bilinki ağlatan onun yüreğine ulaşmış demektir..."Ve hayat bana yürekten ağlamayı öğretti...Daha da önemlisi bazı insanların yüreklerinin bedenlerinden büyük olduğunu öğretti…

Yüreği bedeninden büyük insanlardan olmak dileğiyle…Ve yüreği bedeninden büyük olanhayatında bi kere bile yürekten ağlayan herkese yürekten Selam olsun… (şimdi sen sor bakalım kendine hayat sana neler öğretti?

Gecenin zifiri karanlığın yağmurlu havanın şimsek çakmasıyla aydınlanırdı gözlerim Anlam bulamadığım düşünceler ve kalbimin düşündükleri sadece sevgi hüzünde gizli kalbim gözyaşımla eriyor.. karanlık düşüncelerimde ki anlamlı tek cümle..
o anılardan kalma düşünceler z****rlemişti bileklerimi ..hapsolmustum gecmişte.. yuregımı sızlatan gunlerde
Boşlukta gibiydim sanki tutuncak bir dalım bile yoktu kimse yok tek bir ışık tek bir ses Yok Sadece gözyaşlarımın ıslaklığı ve damlama sesini duyuyordum...
düşümde güneşi bekliyorum.. dogmasını ve asla batmamasını.. bu karanlık odada ısık senı anımsatıyor yuregıme
Hatırlamak istemesemde sökemiyorum seni kalbimde her gelen yeni kişide ben hep seni görüyordum oysaki yokluğun bile beni terk ediyordu nasıl bi hançerdin yüreğime saplanıpta hiç çıkmayan bakınışlarını unutamadığım ilk sevdiğim kişi…

ılk ve son ... kimse inanmasada kalbimdesin hala...yokluqunda anılarla gecırmıstım gunleri şimdiyse o anılar yavas yavas alıyor ruhumu..

Kurtulmanın bir yolu ise senin gelmendi hayatıma yeniden ellerimden tutup kurtarmandı beni yokluğundan Boş bakıyordum herkese sanki artık yaşamıyordum anlamsızdım sensiz kalbimi çaldığın gibi gerivermelisin yeniden benimle olmalısın

sızlamıyor mu hıc yureğin ? gece uyudugunda anımsamıyor musun benı ? gözyaslarım sel olurken senle kururken bedenım rahat mısın mutlulugun koynunda ?
Ne çabuk unuttun yaşanılanları hiç mi sevmedin beni ben sana deli gibi özlem duyarken sen neler hissediyorsun başkalarına bakarken hiç mi beni anımsamıyorsun ben her yerde seni görüyorum hayatımı çaldın benden mutlu musun şimdi
senı unutmak ıcın gelmiştim bu karanlık yere... her baktıgım yerde sen vardın cunku... ama yanılmısım sen baktıgım yerlerde değil ruhum daymıssın bedenımmıssın meger.... gozlerım gozlerını kulaklarım sesını hıc eksık etmıyor sıcaklıgın kokun hala yanımda sanki

Ruhuna hapsettin beni ama bu kadar acı yetmeliydi bana artık üzülen sen olacaktın benim yaşadığımı sende yaşayacaktın seni karanlığıma çekip kendimi kurtaracağım bedenimin acısını sen çekeceksin akan kanımın hesabını vereceksin

Duyduğun dinlediğin her müzikte sadece kendime çektirdiğim acının çığlıklarını duyacaksın kulağını tırmalayacak hiç aklından çıkmayacak sana acı verecek ben ise o zaman mutlu olacağım
ya da belki o zaman teslım edecegım ruhumu karanlıga...
Sen ise hep beni hatırlayacaksın ölsem bile mezarıma geleceksin çekeceğim senide her türlü yanıma beraberliğimiz sadece sonsuzlukta olacak o zaman kavuşacağız ama önce seninde acı çekmen gerekecek ruhunun arınması için

Ruhum mühürlenecek bedenine gözyaşın sulayacak toprağımı... küçük bir busen kul edecek kemiklerimi...sen kabullenirsen beni rahat bırakacak ruhum bedenini
Karanlık bir kulübede yasayacağız örümcek ağlarıyla ve kemiklerle kanla süslenmiş olacak Huzur verecek bize bu insanlar özenecek sonsuz kavuşmamıza…
karanlık da olsa kalbimız ısık tutacak yürüyeceğimiz uzun yola... gecmıste kalanlar bulamıycklar ızımızı suremyckler yenı sayfamızda gecmıse yer kalmayacak
Nehre karşı bir kulübe olacak bu akan su bize huzur verecek o nehirde ise önceden sadece ölüler yıkanırdı biz ise sonsuzluğumuzun şerefine yıkanacaktık
düşüm tekrar karanlığa gomuldu umudum tekrar yok oldu o çığlıkla...
bu olmamalıydı karanlık beni almalıydı seni değil
İnsanların arasına karışma vakti artık ruhumuzu soyutladık birbirimize bağlandık ölümüne sıra gezintiye çıkmaktaydı ışığa doğru…




22.22/04.12.2009

Işığımıza yöneldik derin ve emin adımlarla ayak sesleri vardı sadece ruhumun çığlıklarında kulakta ise insan çığlıklarının hoş müziği sadece benim duyabildiğim
hayat durmustu bızım ıcın umut perdelerı aralanmıstı .. mutlu olabılmeyı umuyorduk ya biz o umut mutluluk sandıgımız keder kıbırmıs meger yalanmıs hersey karanlıkmıs perdenın arkası gozlerımız karalara burundu bıranda tutmadı yıne dıleklerım
Her karanlık tünelin sonundakı ışık elbet bizide bulacaktı boşluktayız su an evimize yeniden döneceğiz nehrimize yeniden yöneleceğiz umut ediyorum sadece Çıkacağız bu karanlıktan kanla besleneceğiz insanların acılarıyla kendi acılarımızı onlara saplayacağız
belkı kurtulabılırız boylelıkle kederden .... kuruyan gozyasım tekrar ıslatır bedenımı acıyla.. damarlarımda akmayı bırakan kan ıcımı ısıtan opücüğünle yenıden baslar damlamaya
yanımdasın belki sonsuza dek ama o kadar yoksun ki o kadar değiştinki beraber öldük ama beraber dirilemedik sende farklıydın artık eski seni istiyorum ve onu yaşatacağım kalbimde şimdiki sahte seni değil özlüyorum ruhumun derinliklerine doğru
masum sevgimiz hiç dinmeyen fırtına misali savuruyor bizi ... yalnızlıgın kalbinde hapsolduğum o ev o anılar yitip gidiyor sen olmayınca.. ruhumun derınlıklerınde hala kanıyor benı terk edişin beni yalnız kalpsiz sessiz bırakışın hiç dolmamıştı yerin yapamamıştım sensiz
yanımdasın ama hala yoksun fırtınanın yanında şimdi de hava karardı hiç aydınlanmadığı gibi değişmenler
Yağmur damlaları damlıyor her değişinde acıtıyor iğnelerini batırıyordu acılar intikam alıyordum şimdi şimşek çakardı sadece aydınlığım ve bütün umudum ondadır şimdi büyük bir sesle haykıracağım yıldırım gibi düştüğüm gezdiğim her yeri kana bulacağım yağmuru kendi yanıma alıp şimdi gözyaşlarımla biriktireceğim
o gece zayıf bır ısık dogdu gokyuzunde...aklım oyun oynuyor olabılırsdı merakıma yenılıp koyuldum yola arkamda sesler yuruyordum durmadan atılmıstım yıne bır maceraya kulaklarım cınladı cıglıklarında bıranda korkum gozlerımı kor etmıstı bende bagırmak kurtulmak ıstıyordum ama olmuyordu kelımeler yıtıp gıtmıstı benden senı kanlar ıcınde gorunce
ölümsüzdük belkide ama o gün gördüm senin cesedini sanki yeniden hayatsal faaliyetlerim geliyordum yağmurumla karıştı kanların gözlerim büyüdü ağlıyorum şimdi yaşadığımdan çok acı duyuyorum seni istiyorum ruhun bile terkketti artık beni oysaki ben kaybedeceğim seni ben gömücem sonsuzlukta batırır hancerini kalbime yaşananlar her bir hatırlamamda yok edeceğim seni
o kadar var dı kı cevrende kalbın bedenın o kadar sıcaktı ki.. senınle ölmeyi dılemıstım senınle sonsuz olmayı dılemıstım oysaki.. etrafımızda ugultulu sesler peşimi bırakmayan karanlık, ruhu goturmek isteyen cellat hepsi haykırıslarımı dınlıyordu seni bırakmayı istemiyordum eski cok eski günlere dönmeyi diliyordum olamazzzzz bu olamaz dızlerimde ki sen olamazsın dudaklarımda ki bu kan senin değil
beni tekrar yok etmene bir kez daha gömülmeye razı olamam ölemezsin izin veremem
Rüyamdan uyanıyorum artık ölümün ise gerçekti şimdi gittin ve bittin yeni bir güne uyanıyorum artık acı çekeceğimi bile geçmişi unutamayacağımı bile yeni sayfa açacağım sensiz artık seni sonsuzluğumla hançerledim evet sevgilim seni öldüren bendim kalbini ise hançerle sapladım o kadar zevk vermişti ki anlamıyorum ne oluyordum ben böyle...
Uyuyorum şimdi ikimizin yaşayacağı evde sensiz yeni gün getirecekti yeni hayatı rüyalarım gerçek olamayacak belki ama sende olmayacaksın
yoklugunun daha az acı verecegini düşünmüstüm daha az akıcaktı gözyaslarım karanlık terk edecekti ruhumu kalbıne değil aşkımıza sapladığım o hançer yine ellerimde peki sıra kimde... zihnim düşüncelerim suskun sadece gözyaşı hançer ve paramparca bır kalp var odada gözlerinin yanımda olduğunu biliyorum çünkü eğer birini gercekten seversen onunla aranda görünmez bir bağ oluşur seni hala hissediyorum
yoklugunun daha az acı verecegini düşünmüstüm daha az akıcaktı gözyaslarım karanlık terk edecekti ruhumu kalbıne değil aşkımıza sapladığım o hançer yine ellerimde peki sıra kimde... zihnim düşüncelerim suskun sadece gözyaşı hançer ve paramparca bır kalp var odada gözlerinin yanımda olduğunu biliyorum çünkü eğer birini gercekten seversen onunla aranda görünmez bir bağ oluşur seni hala hissediyorum
yoklugun her saniye yakıyor sensizlik yıkıyor ruhumu bır puzzle misali paramparca yüreğim
Kalbimdesin belki hala belki silemiyorum ama tamir edeceğim yüreğimi senle değil senin yokluğunla...Yenileceğim kendimi bak gözlerimde yeniden güneş doğuyor karanlığım aydınlanıyor tünelin sonuna kadar ikimiz gidecektin ama sen yolunda kaybettin acılarına yenik düştün işte ben buna gülüyorum akan kanımda artık sen değil zehrin var kaybettim seni ama sen beni kaybetmedin sanıyorsun her gizlenişlinde ben seni görüyorum ve gülüyorum benim yaptıklarım şimdi sana acı verecek artık roller değişti sevgilim…

hazırdım buna seni unutmaya geçmişi silmeyi hayalleri yıkmayı ... yeni yelkenler acmısken kalbım yıne sızladı karanlık yıne sardı etrafımı ..yanıldıgımı düşüntüm başlarda mukemmel var mıydı yoksa.. gozleri cevreledi zihnimi bakışlarımız ilk bulustuğunda muhur vurdu busesi yüreğime
Yeni kişilerle seni hatırladım hep ama biri çıkacaktı ve ben ona deli gibi tutulacaktım seni unutacaktım yeni i,nsanlardan seni acını çıkarmayacak ve doyacaktım sensizliğe
Uyuyorum artık yeni bir günde kan akan nehrin yanındayım şimdi uyandığımda siyah birisi acıların simgesiydi sanki öylesine vuruldum ki ona artık sen yoksun! Simsiyahtı acı doluydu her yeri etkiledi kalbimi derinden küçük öpücükle uyandırdı beni öptü yer ise acıttı canımı götürdü şimdi beni yanında aynı kaderi yaşıyoruz şimdi...

adını bılmedığım bır guzel bır melek vardı karsımda sanki ... bu halde olmama sebeb sendın ... oysaki durmaksızın akan gozyaslarım vardı benım şimdiyse tekrar kanıyan bır kalbım .. ellerim tenine değdiği anda
Siyahlım karanlığına sür beni seni istiyorum atık sadece sensin geçmişimi sen sileceksin yaşıyorum şimdi seninle ve seninle nefes alıyorum bırakamayacaksın beni seviyorum seni...
21.03 11/12/2009

Buluşacağız siyahlımla sonsuzlukta siyah olan kalplerimiz yeniden duygu kazanabilecek miydi?
Belki de simsiyah gökyüzünde bir yıldız doğacaktı aşkımızla geçmişte gördüğümüz rüyalar ellerimizin bulaşmasıyla tekrarlanacak dudaklarımızın birleşmesiyle gerçekleşecekti... Sen bana sevgini vermek yerine gururunu seçtin bu böyle olmamalıydı umudum gururun bittiği yerde sevgimiz başlayacak
Seni düzeltecek kişi elbet benim. Sevgimizi sonsuzluğa taşıyacağım. Mutlu olmak arım benimde hakkımdı geçmişe rağmen...
Sevgi, mutluluk, umut içinde aşkımızı yaşatan düşler... Sen yoksan yanımda hiç biri olmuyor hayatımda. Gözlerimi kapamaya korkar oldum tekrar açtığımda yanımda olmamandan korkar oldum seni tekrar özlemekten korkuyorum gözlerini tekrar görememekten...

Güven vereceksin önce etkileyeceksin bakışlarınla daha derinden bağlanacaktım sana delicesine. Başlıyoruz şimdi ilk günümüzden...
Yavaş ve derin adımlarla yaklaşıyoruz mutluluğa. Her şeyin sadece iyiye yönelmesini umut ediyoruz. Dolaşıyoruz caddelerde ilk kez.
İnsanlar kalbimizdeki aşkı görürmüşcesine ilk defa gülümsüyorlardı yüzlerimize. Yüreğim huzur doluyordu yanındayken kalbim atmıyor bırakıp nefes almayı bırakıyordu bedenim... Sen yanımdayken mi hürlü yüreklerimiz tek parça oluyordu adeta.
Arkadaşlar ediniyorsun şimdi. Beni unutuyordun yavaş yavaş. Başkasıylaydın sanki şimdi.Bir aya yakın olmuştu senle geçen her vakit.Sen ise şimdi başkasındasın. Onun elinden nasıl tutuyorsun? Söyler misin bana? Hiç mi sevmedin. Aldattı sende dünya gibi beni.
hiç hak etmemişti bunu yüreğim ..sevgin 30. günde mi son buldu hani bizim aşkımız farklıydı sevgilim... birleşen ellerimiz ayrılmayacaktı... Aldatılmak... senin için her şeyi göze almışken aldatılmak.. kalbimin sızısı nasıl dinecek tam aşkımıza güvenmişken nasıl inanacağım artık sana..
Şans istiyorsun şimdi bulunduğun yerlerden çok uzaklarda.Affetmeli miyim seni.Seviyordum oysaki batırdın acını göğsüme kanıyor şimdi.İyileştirebilir misin?Devam edeceğiz sana göre ben ise şimdi her gün bu sahneyle karanlığa yok oluyorum sana mutlu gözüksem de.Geçmişte saftı duygularım şimdi ise kalbim yeniden siyahtı.Düşünüyordum ki ilkler her zaman daha mutlu etmişti...
Sevgin ya yine biterse yeniden çekersen ellerini ellerimden ...ya tekrar saplarsan hançeri kim durduracak kanayan yüreğimi senin için her şey kolay beni yeniden sevebilirsin ya ben ? ben bunu yapabilir miyim sanıyorsun...geçmişi yeniden yaşayabilir miyiz ..saf duygularım silindi artık bedenim tekrar karanlıkta
Şimdi ise mutlu gibi gözüküyoruz. İlk buse ilk el tutuş heyecanlandırır bir kere. .
Ama sen kirlenmiştin artık.Siyahın büyüleyici asilliğini şimdi beyaza sürülmüş leke gibi temsil ediyordun her şeye rağmen yanındayım ama mutsuzum şimdi.Çıkış yolumu bulacağım .Hayatımı seninle siyah ve beyazı oynamazdım.Seni kaybederek bir süre belki siyahı oynayacağım ASİLce.Kış mevsiminin soğuğundan kurtulup ilkbahara kavuşacaktım sensizlikte
Belki bir kaç gün belki bir kaç hafta yada bir kaç ay sensizliğin yasını tutarım...Seni bırakmak yıpranmış ruhumu biraz daha eskitecek ... Ama devam edemeyiz senin yaptığın hata bedenimi susuz çöllere sürüklüyor her geçen gün...
Ben bu acıları yaşarken çok küçüktüm belki de çok yaşta büyük gibi hissetmek bilemezdi kimse. Satırlara döktüm kendimi her günümü. İleride bakıp gülmek için. Yalnızdım acılarımı çekerken ruhum ise soğuktu şimdi. Satırlara sadece yazım değil gözyaşım ve kanım dökülürdü şimdi. Kolumdan her günün bir izi ruhumdan arda kalan…


Seninle karanlıktan kurtulup mutlu olacağımı düşünmüştüm... Kalbimi uzun süreden sonra tekrar açmıştım birine… Yanılmışım sende diğerleri gibi oldun…Sana karşı hep dürüsttüm yalansız saf temiz.
Karanlık düşlerden kurtulup olsun başı
Karanlıktan değil de
Her insan nankördür ve yaptığı hataların bedelini öder. Sen bendende fazla acı çekeceksin benden uzaklarda geçmiş aklından çıkmayacak ve bu sefer ben sensizlikte değil sen bensizlikte kaybolacaksın ... Seni kimse bulamayacak kimse tamir edemeyecek benim yokluğumda sen bir hiçsin artık. Duygularının esaretine kapılıp kaybolacaksın sonsuzlukta ben ise sadece arkandan GÜLECEĞİM büyük bir sevinçle...

19.27/19.12.2009

Kayboluyorsun hala gülümsemelerim eksik değil dudaklarımdan çok mutlu ediyor kayboluşun beni.Yanımdasın ama ruhunu boşluğu soyutladım sen kendini tanımıyorsun henüz
kalbimi çok acıtmıştın bir zamanlar. uzun süre senin etkindeydim kurtuldum artık. ama sen yapamayacaksın.göreceğin son kişi ben olacağım gözlerim çıkmayacak zihninden ellerin bana muhtaç olacak..
Kayboluş aşaması devam ediyor.Boş ve karalanmış duvardan farkın yok.Sadece ben biliyorum senin halini sadece ben biliyorum.Sadece ben hissediyorum.Önceden hatırlar mısın aynı şeyleri hissederdik birbirimize.Sen hala seviyorsun.Ben sana şimdi sadece nefret kusuyorum.Acizsin.Ağla ağla ağla.Göm kalbine hadi kayboluyorsun.Nefesini hissediyorum.Giderek derinleşir.Bir sıcaktır.Giderek sen kayboldukça soğurdu şimdi.Zavallımsın.Hep böyle kalsak?
amacım buydu o gunden sonra seni yakalamak.. bana çektirdiklerini sana yaşatmak.. haykır istersen adımı elinden geleni yap ama ulaşamazsın artık bana bedenin kaldıramaz bu yükü kalırsın ardımda. ben ise aldırış etmem asla sana. işte cezan . bensizlik bir ömür bensiz kalacaksın hayat nasıl olacak o zaman senin için . durmadan akıtacaksın yaşları gözlerinden. hiç dinmeyecek bana olan sevgin.
beni anlamak yerine hep kaçmayı seçerdin artık bende seni anlamayı denemeyeceğim sorunlarından sorularından kaçacağım öylece
Küçük pencerenden bakmaya devam edersin karanlık bir odadan.Şarkımızı sölüyorum.Her defasından dahada ağırlaşır kalbin.Önceden mutluluk veren şimdi sana acı versin. Beni mutlu ediyorsun böylece fısıldarım kulağına sarkıyı hadi sende eşlik et bana dolan gözlerle kan durmaz şimdi acıdan damarda değil mi ? sapla hanceri kurtul.Ama yapamazsın seni kendime bağladım intikamla.Ah oyuncağım ne kadar safsın.Gülüyorum sadece
guluyorum sadece hala anlamıyorsun hep aynı rıtımde konusuyorsun soyledıgın burun kelimeler aynı '' beni bırakma'' cok geç artık cok gec . hatan yıllarca dert olacak sana açmam kalbımı artık sana ..dünyan bensız nasıl donecek senin için simdi .. kurdugun hayaller artık bos ruyaların bıle kararacak ben kokacak her yer sana özleyeceksin beni hemde cok
Bakıma muhtaç bir bebek gibisin su anda biliyor musun? yada yatalak bir ihtiyar.Yaşına rağmen...Hep aynı filmi izlersin gözlerinin önünde sadece benimle olan sahneleri.Hep söyle derdin "HAYAT SENİNLE BAŞLADI."peki zavallım bitirebilecek olanında
ben olduğumu hiç mi düşünmedin
hatırla neler demiştin bana kalbindeki tek kişi olacaktım . ben aştım seni yaşayabilirm sensiz de.. şimdi baq bana neler kaybettin ellerinle kaybettin aşkı.. zorlasan da işe yaramaz. ..ne ye yarar pişmanlığın .gittiğim yerde mutluyum ben..bu son oyun son perde bizim için
Hala bakar yüzüme ***** ***** ve boşça gülerdi sadece ve finalde oynuyorum bende oyunumu eskiye döndürüyorum seni Yavaşça kaytbetmek ikimiz içinde daha kolay olucak.Sen dahada tutku ve özlemle bağlansan uzakta ben sana sadece NEFRETve İNTİKAMla bağlanıcam.İyioyunlar aciz sevgilim
bunu sen istedin cok ağladın durmadın devam ettın haykırmaya '' seni seviyorum '' diye..bir varmıs bir yokmus diye başladı hikeyemiz .. ben peri kızı sen sovalye güzeldi senin için...benim için çekilmez ama dayandım bu günü bekliyordumsustun neden anlat hadi duymak istiyorum seni .. biraz daha acımak biraz daha yalvarmanı istiyorum
Zehir sürümüş dudaklarından çıkar hikayemizin başlangıcı herseyi baştan sona anlatırdın hep pencerenin yanında her saat vurduğunda başa dönerdi.Gözler donuk bakar şimdi.Evet sevgilim yavaşça gidiyorsum şimdi. keni ellerimle yolluyorum seni
silebilecek misin acaba beni.. içersin belki hergün ..yazarsın arkamdan şiirleri hikayeleri düşlerde görmeye çalışırsın beni.uzak olursam eğer daha fazla kanar kalbin damarda durmaz kan .bir gün gidersem yada aldatırsam diye hep yanımda olmak istiyorsun artık..bilmiyorsun hislerimi anlamıyorsun . yazık
Görebilirsin aslında tahmin ediyordun ama görmek istemedin mutluluk hoş geldi sana.Acıyorum tek kelime.Mutluluklar 1 dakikalık acılar hayat boyudur bilmiyormusun sevgilim.Farklı birşey duyuyorum senden şimdi.Şaşırdım YETER diye bağırıyor bi kahkayla süslüyorum bu çığlığı.Zevk verir ruhuma nefretle dolar inler yer gök su hava.Yaşamın acı hançerini hazırlıyorum şimdi
gözyaşım la yıkıyorum hançerimi öncelikle.. ağlıyorum evet ama öleceğin için değil seni rahata kavuşturacağım için.. kurtulacaksın bensiz acı çekmekten . kalbine gömeceğim hançeri .akacak kanın yavaş yavaş son sözlerin yine seni seviyorum olacak eminim.. bekle sevgilim çok az kaldı .. lanet ederim bu hayata ben ne olur desende susmam durmam ben artık . dünya zor bensiz biliyorum . .
Mezarlığımıza gidyoruz şimdi son kez bak evine..
hatırlaralırana ..Yağmur yapardı benim yapamadığğımı gökler ağlardı şimdi ben değil.Kurtarın beni diye bağırıyor ah ne kadar yazık.Kargaların melodisi eşliğinde yürürüm ayaklarımdan çıkan topuk sesi ve sert bir rüzger Gökte ağlıyor bak ihanetine ben kabul etmedim seniş toprak edecekmiydi ki?Büyük bir güçle alırım elime hançerimi siyaha boyanır kalbim dedim hatırlar mısın dediğimi kan acıyla damarda durmaz diye bir acı sesi ve elveda SEVGİLİM...
22.22/17.01.2010