Beşiktaşım.
1974 senesinde rahmetli babam emekli olunca beşiktaşa semtimize geri dönmüştük 11 yaşındaydım artık rüyalarımı süsleyen hep bir gün seyretmek nasip olurmu dediğim beşiktaş ve semt benim önümdeydi inanamıyordum .İlk maçıma bir mersin idman yurdu maçıyla gitmiştim kapalı tribündeydim amigo cengiz vardı yanında sonradan neriman köksal dediğimiz erdem ve bahattin ağbi vardı.BEŞİKTAŞ o gün ahmet 2nin röveşata golüyle 1-0 kazandı benim için müthiş bir gündü hayallerimin takımını seyretmiştim yenmiş yenilmiş hiç farketmezdi ya beşiktaş gözümün önündeydi o bana yeterdi.Daha sonra geçen o yıllarda kapalı tribün benim evim gibi oldu BEŞİKTAŞ hayatımda hep ilk sırada oldu hep ben BEŞİKTAŞ için ne yapabilirimi düşündüm ben BEŞİKTAŞı rahmetli optiğin dediği gibi çok sevdim BEŞİKTAŞ benim artık herşeyimdi onun sayesinde çok iyi arkadaşlarım oldu derler ya hesapta hep BEŞİKTAŞ senin karnınımı doyuruyor diye belki doyurmadı ama BEŞİKTAŞın bana verdiği haz yetti.Derken kongre üyesi olmam lazım dedim bana BEŞİKTAŞlılığıma kefil oldular ve bana 1989 senesinde nasip oldu kongre üyeside oldum BEŞİKTAŞ iyi yönetiliyor kötü yönetiliyor diye kendi fikirlerimle birşeyler karınca kararınca elimden geldiğince bir şeyleri yapmaya çalıştım nemi yaptım ainesi iştir kişinin derler ya burada yazarsam benim BEŞİKTAŞlılığıma yakışmaz diye düşünüyorum.Nasip bize işle ilgili sebeblerden dolayı çorluya yerleşmeyi uygun gördü kalktık çorlu ya gittik 1999 senesinde yine kopamadık BEŞİKTAŞımızdan 10 sene her hafta maça gittik geldik .maalesef gördük ki her geçen yılda BEŞİKTAŞlılık erezyona uğramaya başladı yada bana öyle geliyordu insanlar artık taraftar olma derdinde değil yönetici olma derdine düşmüştü dernekçilik grupçuluk aldı yürüdü yancılık eskilerin deyimi iile laylaycılık aldı başını gitti BEŞİKTAŞlılar fenerlilerle galatasaraylılarla tribünlerde barıştılar rantlar paylaşılmaya başladı herkes birbirine küsmüştü tribünlerde herkes birbirine düşmüştü düşürülmüştü bu bana göre değil dedim ve iki sene önce üzülerek tribünlerden elimi ayağımı çektim çünkü bu BEŞİKTAŞım değildi.
Derken günün birinde benim can arkadaşım birol aradı toplanıyoruz dedi çok heyecanlandım olurmuki birol dedim olur merak etme sen dedi ama küskünlükler nasıl bitecek dedim biz BEŞİKTAŞa artık ne verebilirizki dedim öyle ya biz böyle yaşamıştık BEŞİKTAŞlılığı iyi ya dedi sen ve senin gibi arkadaşlarla öğrenecek yeni nesil efsane kapalıyı ve kader birliğinin ne olduğunu dedi.Daha nasip olmadı arkadaşlarım sebeblerini biliyor gelemedim ama geleceğim yalnız artık zaman küslük ve geri çekilme zamanı değil hep berabersek hep gönül gönüleysek ve bu yolda bir zamanlar başımızı yola nasıl koyduysak bir olduysak yine öyle olmalı diye düşünüyorum.
Her ne kadar sürçü lisan ettiysek affola
Saygılarımla
Alıntı
---> Beşiktaşım.