Konu: Lefter Küçükandonyadis

Lefter Küçükandoyadis

Lefter (Eleftherios) Küçükandonyadis, Rum kökenli Türk vatandaşı futbolcu. 22 Aralık 1925'te İstanbul'da doğdu. Türkiye'nin ve Fenerbahçe Spor Kulübü'nün efsane futbolcularından biridir. Birçok spor otoritesine göre, Lefter Fenerbahçe Spor Kulubü'nün ve Türk futbol tarihinin gördüğü en yetenekli oyunculardandır. Fenerbahçe ile İstanbul Profesyonel liginde 2, Türkiye Şampiyonasında 3 kere şampiyonluk yaşadı. 50 kez milli formayı giyen ilk oyuncu olduğu için futbol federasyonu altın madalyası aldı. "Ordinaryüs" lakabıyla anılırdı.

Fenerbahçe formasıyla 615 maçta 423 gol attı.

Türk Milli Takımı formasıyla 50 maçta 22 gol attı.

Fenerbahçe'den sonra İtalya'nın Fiorentina ve Fransa'nın Nice takımlarının formalarını giydi (1951-1953). Dönüşünde tekrar Fenerbahçe'de oynadı. Sarı-Lacivertli forma altında 2 İstanbul Profesyonel lig, 3 Türkiye şampiyonluğu yaşadı.

1953-1954 sezonunda Gol Kralı oldu.

Milli Takım formasını 50 kez giydi. Futbol Federasyonu'nun "Altın Şeref Madalyası"nı alan ilk futbolcu oldu.Ayrıca 1957 de Yunanistanla yapılan bir maçta aslen rum kökenli olduğu için maça ilk onbirde cıkarılmamış ve 70. dakiada Türkiye Yunanistan karşısında 2-0 gerideyken teknik direktör Lefter'i oyuna almış ve 70. dakikadan sonra 4 gol birden atarak takımını galibiyete taşımıştır.

1963'te futbolu bıraktıktan sonra Yunanistan'ın Egaleo, Güney Afrika'nın Johannesburg takımlarında futbolcu ve antrenör olarak yer aldı. Daha sonra Samsunspor, Orduspor, Mersin İdman Yurdu ve Boluspor'da teknik direktörlük yaptı. Şu anda Büyükada'da yaşamaktadır. 3 çocuğu vardır.

Ver Leftere Yaz Deftere
Bitti Kalem Doldu Defter
Seni Unutmayacağız LEFTER

Duydum ki..

‘Lefter öldü!’ dediler…

Ah be güzel Fenerbahçeliler, ‘efsaneler ‘ölür mü hiç?..

O güzel adam…

Büyükadalı bir Rum çocuğuydu…

Lakin…

Bugün hiç erinmeden vatanına ihanet eden birçok Türk çocuğundan çok daha fazla yürekten bir ‘Cumhuriyet’ çocuğuydu…

Hasta babasına ilaç alabilmek için 200 lira karşılığında Fenerbahçe'ye transfer oldu…

Öyküsü asker ocağında başlamıştı…

Bugün attığında mangalda kül bırakmayan ‘Türk’ gençleri binlerce ‘dolar’ vererek askerden yırtmanın peşindeyken, o Rum genci,Diyarbakır'daki 4 yıl askerlik yapmıştı…

Askerdeyken bölge karmalarında forma giymiş, top oynamış ve İstanbul'dan önce şöhreti oralarda dilden dile yayılmıştı…

Asker dönüşü ilk adresi Taksimspor oldu…

Ve ardından Fenerbahçe…

Fenerbahçe'de ilk sezonunu 1947-48 sezonunda oynadı… Namağlup şampiyon olan takımın 13 golle gol kralıydı…

Fenerbahçe’ye ölümüne sevdalandı…

Fenerbahçe taraftarı da bu mahcup Rum gencini taparcasına sevdi…

Adına besteler yaptı, tribünlerde onun adı yankılandı…

“Ver Lefter’e, yaz deftere!”

O Rum çocuk…

‘Türk’ futbolunun kalbi Fenerbahçe’nin ‘Fenerbahçe Aşkı’ için çarpan kalbinin simgesi oldu…
…

Duydum ki…

“Lefter öldü!’ dediler…

Ah be güzel Fenerbahçeliler, efsaneler ölür mü hiç?..

Bilmez misiniz?..

Ayetulah Bey, Lefter’in ‘10’ numaralı formasını çoktan hazır etti…

Siz bu satırları okurken, sarı lacivert çubuklu o efsane formayı kendi elleriyle giydiriyor, baba Lefter’e…

Lefter…

O güzel adam, o yakışıklı Fenerbahçeli…

Rabbi'ne kavuşmadan önceki son sözü, Fenerbahçe aşkı için esir tutulan Fenerbahçe başkanına ‘Fenerbahçe’ye sahip çık’ olan o Rum çocuğu…

O Fenerbahçe sevdalısı …

Şimdi…

Sırtında ‘10’ numaralı çubuklu formasıyla…

Papazın Çayırı’nda, sarı beyaz papatyaların arasında top oynuyor…

Ve..

Bize yine gırtlağımızı yırtarcasına bağırmak düşüyor…

“Ver Lefter’e, yaz deftere!”

Lefter, kaptanlık bandını Alex'e veriyor ve oyundan çıkıyor...

Ufacık bir veletken, kapağında "1973 - 1974 Fenerbahçe Takımı Eşliği ile" yazan plağı dinleyerek Fenerbahçeli oldum ben. Son yıllarda "yeni moda şarkılar" gelince, stadyumda ve salonlarda çalınmaz olmuştu Nesrin Sipahi'nin seslendirdiği marş.

Halbuki Fenerbahçe biraz da o marştır. Fenerbahçe, biraz falan da değil aslında, hepten Cihat'tır, Lefter'dir, Can'dır, Fikret'tir, Müjdat'tır, İbrahim'dir, Murat'tır, Selahattin'dir, Halit'tir.

Büyük amcalar, hararetle konuşurlarken, kopil sesimizle "Fenerbahçe" diye araya girdiğimizde "Vay! Kerataya bak. Gel bakayım sen. Bir Lefter vardı, sizin yaşınız yetmez" diye anlatmaya başlayıp saatlerce susmazlardı. Gözümüzü bile kırpmadan dinlerdik. Şimdi eşek kadar olmuş yaşımızda, o kırpılmayan gözlerden, Lefter'i yazdığımız deftere yaşlar dökülecek.

Ha, bir şey daha var.

Halit Deringör, yıllar önce yazdığı bir yazıda diyordu ki;

1941 yıllarının görkemli Fenerbahçesi'nden sağ açık Küçük Fikret, sağ iç İbrahim İskeçe ve ben kaldım. O yılların tüm yıldızları, teker teker sönüp kaydılar... Evvelsi gün de sağ iç İbrahim İskeçe de onlara katıldı... Küçük Fikret ile ben kaldım... Hangimiz perdeyi kapatacak bilemiyorum. Hepsinin arkasından da yazı yazmak bana düşüyor. Sonuçta; herhalde bizim için de yazacak biri olacak!

Beşeri gerçek daha açık anlatılamazdı herhalde. Gittiler, gidiyorlar, gidecekler.

Bir de Fenerbahçelilik gerçeği var. Bu insanlar Fenerbahçe'yi, yaşamış milyonlarca kişiden daha çok sevdiler, seviyorlar, sevecekler.

Diğer bir deyişle "Eski Adamlık ve Eski Fenerbahçelilik" bir araya geldiği zaman Halit Çapın'ın "Biz Fenerbahçeliyiz! Bizden çok adam çıkar" sözünün sağlaması yapılıyor.

Hani diyorum ki naçizane; Fenerbahçe'nin şimdiki topçularına gösterdiğimiz sevginin, saygının ve mesainin birazını bu insanlara da ayıralım.

Şükürler olsun, Lefter pazar günü son yolculuğa yalnız çıkmayacak. Bizlere, Fenerbahçeli yaptıklarına hakkını helal etmesi için orada olacağız.

Ama öncekiler? Müjdat Yetkiner, Murat Alyüz, Bülent Büyükyüksel, Selahattin Torkal ve niceleri için böyle olmadı. Reşat Dermanver, Naci Barlas ve başka niceleri de telaffuz edilen 25 milyon kişinin neredeyse 25'ini bile görmediler musallanın başında.

Taziyelerden, her birimizin inancı zagonunca ettiği dualardan Allah razı olsun ama diyorum ki hazır yaşayanlar da varken ve her daim olacakken, sadece naaşların arkasında göz yaşı döktüğümüzle kalmayalım.

Paşalı Birol, elli türlü sağlık problemine rağmen tek başına mezarlıkları dolaşıp, Fenerbahçeli oyuncuların kabirlerini buluyor. Kimlerin terk-i diyar eylediğini, kimlerin yaşadığını, kimlerin ne halde olduğunu en küçük detayına kadar biliyor. Kulüp el versin, taraftar gönül versin, iletişim kaynakları yönlendirsin, bugüne kadar yapılmadı, bari bundan sonra birlikte bir şeyler yapılsın. Fenerbahçe'nin kuşakları kucaklaşsın.

Ne güzel olur...

Aksi halde sadece Lefter ve diğerleri gitmez. Kendi zamanlarının güzel Fenerbahçe'sini de birlikte götürürler. Onlar bunu hiç istemezdi. Onlar bu hayatta en çok Fenerbahçe'yi sevdi.