Konu: Korku HikayeLeri

MezarLıktaki Haykırış..

bu olay bir koyun mezarlıgında oolan olaydır.mezarlık cok eskidir.ve mezarlıgın tam karsısında ise koyun kahvehanesi vardır..bu koy ayrıca benimde yasadıgım koydur.ve bu olayları yasayanlar tanıdıgım insanlardır.derken bir gun koyluler kahvehanede otururken mezarlıktran kuran sesleri gelmekteymiş ve herkez saskın ve dısarı cıkmıslar.sanki bir hoca okuyor ve ardındanda cemaat okuyormus gb mezarlıktan sesler gelmeye baslamıs.bu olayı sormuslar hocalara imamlara mezarlıktaki ölüler kuran okunmasını istiyormus... derken bu olay benim dayımın basına geldi.gene 2 yıl sonra dayımlar o kahvehanede oturuyorlar. ve gene o sesler duyulmaya baslamıs içerde bullunan insanlar gene hayretle sasırmıslar ve acaba kim okuyo neden oluyo gb sorular gelmiş akıllarına.dayımda dedecmin mezarlıgının oraya dogru yurummus. dayım ilerledikçe mezarlıktaki sesler uzaklasıyormus.sesler cok netmiş biri okuyor dier ölülerde tekrar ediomus.dayım korkmadan dedemin mezarlıgının oraya gitmiş ve birden mezarlıktan ses gelmiş aynen agac keserken gelen ses gibi ve yere normal agac yapragından buyuk bir yaprak dusmus ve sesler gitmiş...ve gene aynı yorum yapıldı ölüler kuran okunmasını istiyormuş...ve oradaki mezarlık cok eski bir mezarlık...o mezarlıkdaki ilk olay bu değil.

Allahsız Osman
İstanbul'da 1800'lü yıllar... O zamanın ünlü kabadayılarından Ustura Kemal ve arkadaşları Karacaahmet Mezarlığı'nın karşısında bi evin bahçesinde çilingir sofrası kurmuşlar. İçki masası muhabbeti tüm hızıyla devam ederken laf dönüp dolaşıp mezarlık ve ölü konusuna gelmiş. İçinde zırnık Allah korkusu ve vicdan bulunmadığını iddia ettiği için lakabı Allahsız Osman olan bir kabadayı "Ulan ölü ne ki be?! Sen sağ olanlardan kork ölüden kimseye zarar gelmez" demiş. Ustura Kemal da muhabbeti koyulaştırmak için "Ulan Osman madem ölüden korkmuyosun gel şunu iyiden iyiye ispatla bize" diye dalga geçmiş.

Allahsız Osman bunu nasıl yapacağını sorunca Ustura Kemal "Aha şu karşıdaki Karacaahmet mezarlığını görüyosun. Madem Allah'a inanmaz ve ölüden korkmazsın bu gece 12'de mezarlığa girip sana vereceğimiz kazığı mezarlığa içinde bi yere çak. Sabah biz gidip kazığın orada olup olmadığına bakarız. Eğer orada bi kazık varsa seni takdir ederiz" demiş. Allahsız Osman aslında gece mezarlığa girmek bi yana yanından geçerken bile türkü söyleyen bi adammış. Ama yiğitliğe leke süremeyeceğinden "Peki ama siz de benimle gece gelip mezarlık çıkışında bekleyeceksiniz" demiş. Zaten bu konuşmalar akşam saatlerinde yapılıyomuş gece yarısı kalkıp Karacaahmet Mezarlığı'na gitmişler.

Osman gece karanlığında mezarlığın büyük kapısından içeri girmiş. Herkesin Allahsız Osman olarak bildiği o cesur (!) kabadayı mezarlığın içinde salavatlar getirerek bi elinde kazık bi elinde çekiç ilerlemiş. Bi mezarın yanına geldiğinde alelacele eğilip kazığı yere çakmış. Korktuğu için de hemen or'dan uzaklaşmak istemiş. Ama bi'şey giydiği setrenin (o zamanlar erkeklerin giydiği uzunca eteği olan bi tür giysi) ucundan tutmuş. Allahsız Osman vargücüyle "İmdaaat! Ulan yardım edin. Ölü beni tutuyooo" diye feryat etmiş ama kendinden epey uzakta olan arkadaşlarına sesini duyuramamış. Bağıra çağıra mezarın üzerine yığılıp kalp krizinden oracıkta ruhunu teslim etmiş.

Uzunca bir süredir mezarlığın dışında bekleyen arkadaşları Allahsız Osman'ın kendilerine oyun oynayıp mezarlığın öteki kapısından çıktığını düşünüp dağılmışlar. Ertesi sabah ise Ustura Kemal ve arkadaşları kazığın çakılı olup olmadığına kontrol için Karacaahmet Mezarlığı'na gelmiş. Bi bakmışlar ki Allahsız Osman kazıkla beraber setresinin ucunu toprağa çakmış durumda bi mezarın üzerinde cansız yatıyomuş.

Cin Fikirli Mahkum

Amerika'da müebbet hapis cezasına çarptırılan bi adam sabah akşam hapishaneden kaçmanın yollarını düşünüyomuş. Bi gün bahçede volta atarken gardiyanların bi tabutu cenaze arabasına yüklediğini görünce nihayet aylardır aradığı fikri oracıkta bulmuş. Burası büyük bi cezaevi olduğu için her hafta mutlaka 2-3 kişi Tanrı'nın rahmetine kavuşuyomuş. Mahkum gardiyanlardan birine cenaze olduğu bi gün tabuta konularak kaçırılması karşılığında epey yüklüce para teklif etmiş. Gardiyan korktuğundan başta biraz mızırdanmış ama sonra paranın cazibesine kapılıp kabul etmiş. Gardiyan adama gece cenazelerin bekletildiği yerin anahtarından yaptırıp vermiş. İlk cenazede adam tabutun içine girecekmiş. Cenaze defnedildikten sonra da gece gardiyan gelip adamı mezardan çıkaracakmış.

Plan aynen uygulamaya konmuş. Kaçma ateşiyle yanıp kavrulan mahkum ölüye aldırmadan sıkış tepiş tabutun içine girmiş. Sabah da gardiyanlar tabutu cenaze arabasına yüklemişler ve mezarlığa götürüp laf olsun diye yapılan bir dini törenle gömmüşler.

Mahkum tabutun içinde sabırsızlanarak gardiyanın gelip onu çıkarmasını bekliyomuş. Epey vakit geçtiği halde gelen giden olmayınca biraz biraz endişelenmeye başlamış. Bayağı bi zaman geçip de hala gelen olmayınca bizimki hafiften tırsmaya başlamış. "Acaba kendim çıkabilir miyim?" diyerek etrafı araştırmak istemiş. Cebinden zar zor çakmağını çıkarıp yakmış. Tabutun üstünü incelerken gözü bi an yanındaki ölüye takılmış. Ve o an donup kalmış! Yanındaki ceset anlaşmayı yaptığı gardiyanmış!

Depremin Habercisi

17 Ağustos gecesi Adapazarı'nda yaşlı bi teyze gece saat 2 buçukta ana caddedeki apartmanlardan birinin zillerini çalmaya başlamış. Kimse kadına kapıyı açmamış hatta uyandırdıkları için camı açan bağırıp çağırmış. Üst katlardan bi adam "Gecenin bu saatinde ne istiyosun teyze?" diye sormuş. Kadın "Karnım aç oğlum. Bi parça ekmek var mı?" deyince adam "Yok yok. Allah Allah gecenin bu saatinde ne bu yahu?" demiş. Yatağa döndüğünde karısı yaşlı kadının aç olduğunu öğrenince "Keşke verseydik" demiş.

Teyze zillere basmaya devam etmiş. En üst katta yeni evli bi çift oturuyomuş. Kadının ne istediğini öğrenince kapıyı açıp yukarı çağırmışlar. Evin hanımı hemen yiyecek bi'şeyler hazırlamış. Kadına eşlik edip beraberce yemişler. Yemek bitince kadıncağız "İçimde bi huzursuzluk var. Bi an evvel dışarı çıkalım" diye yalvarmaya başlamış. Genç çift sırf kadını kırmamak için sokağa inmiş. Daha dışarı adım atar atmaz da her yan sallanmaya başlamış. Depremde o kocca apartman yerle bir olmuş.

O binada oturanlardan sadece yeni evliler ve kocasına "Keşke yemek verseydik" diyen kadın ölümden kurtulmuş. Onu da 3 gün sonra enkazın altından çıkarmışlar.

Falcı

Olay 1999 yazında gerçekleşmişti. Ben bu tarihte Erdek'te bir otelin barında çalışıyordum. Bu nedenle geceleri geç yattığım için öğlen kalkıyordum. Yine böyle gece geç saatlere kadar çalıştığım bir günün ertesi;öğlen saat 4 gibi kalktım ve her zaman yemek yediğim yer olan otelin karşısındaki büfeye gittim. Orada otelin güvenliklerinden biriyle karşılaştım ve beraberce bir masaya oturduk. Yemeğimizi yerken yanımıza benim arkamdan biri yanaştı ve aynen şu cümleyi söyledi:
-"falına bakmamı ister misin?"
Ben bu lafın bana söylenmediğini düşünerek tostumu yemeğe devam ederken.Sesinden kadın olduğunu anladığım o şahıs aynı soruyu tekrarladı:
-"falına bakmamı ister misin?"
Bunun üzerine dayanamayıp arkamı döndüm. Ben de herkes gibi döndüğümde o tipik falcı kılığındaki birini göreceğimi sandığımdan hızlı ve sinirli bir dönüş yaptım ki bunun bir diğer nedeni o güne kadar fala inanmıyor olmamdı. Kadınla göz göze geldik ve kadın az önce sorduğu soruyu benim ona herhangi bir şey söylememe fırsat vermeden yineledi:
-"falına bakmamı ister misin?"
Ben de üzerimde neden olduğunu bilmediğim o bir anlık şaşkınlığı atarak hızlı bir şekilde “hayır” diyerek arkamı döndüm .Bunun üzerine yanımdaki güvenlik arkadaşımın kadına "benim falıma bak" dediğini duydum. “Duydum” diyorum çünkü o 3-5 saniye arası sanki yaşanmamış gibi geliyordu. Arkadaşım kolumu tutarak benim de baktırmamı parasını kendisinin vereceğini söyledi. Ben de gayri ihtiyari sanki bunu yapınca rahatlayacakmışım gibi kafamı olur anlamında salladım. İşte tam bu sırada falcı kadın arkadaşıma onun falına bakmayacağını söyledi ve benim yanıma gelerek sanki bir “Rıdvan”(cennetin bekçisi) gibi tepemde dikildi. Bunun üzerine ben de ne istediğini istediğinin para mı olduğunu sordum. Falcı kadın aynen şunları söyledi:
-falına bakıcam!
Ben de sanki bu bir oyunmuşçasına;
"-niye"dedim.
Kadın buz gibi donuk sesiyle
“-çünkü az önce istediğini söyledin” dedi.
Az önce kaynağını bilmediğim o -irkilme sebebim- gibi görünen kadın bana bir anda çekici gelmeye başladı. Ve aklımdan ““neden olmasın ki ne kaybedersin ki zaten”” denen o en tehlikeli düşünce geçti ve falcı kadına “TAMAM” dedim.
Kadın hiç duraksamadan yanıma oturdu ve kafasını yere doğru eğerek bana sağ elimi uzatmamı söyledi. Ben de biraz yaramazlık olsun diye aklımdan sol elimi uzatmak geliyordu ki falcı kadının ağzından beynimdeki tüm kanı donduran şu sözler döküldü.
“Sakın ha yanlış elini uzatmak gibi haylazca bir şey yapma.”
İşte o an kendimi felç olmuş gibi hissettim. Oradan gitmek istiyordum ama mümkün değildi. Ayaklarım sanki yere mıhlanmış gibiydi. Ben bu korkuyla karışık durumda sağ elimi kadına uzattım. Kadın parmaklarımın arasına bir bezden sıktığı sıvıyı sürdü ve sağ elimi sol elimle kapattı. Ve sonra sanki bana acırmışçasına baktı. Ardından elimi açtı ve bir şeyler mırıldanmaya başladı. Bi an sustu ve bana kelimelerine hiç aralık vermeden şunları söyledi:
“Bir kağıt alacaksın ve bu seni büyük bir topluluğun içine sokak 3 gün içerisinde çok sevdiğin iki insanı kaybedeceksin. Şu an sıkıntıların var ama yarın bunların hepsi sona erecek. Annen çok uzaklardan bir haber alacak. Ve en son söylediği söz ise şuydu 2 abinden büyük olanı küçük olanından daha uzak bir yere gidip sizden ayrılacak.
Olayın hikaye kısmını geçerek size o hafta olan olaylardan bahsedeyim.2 gün sonra üniversite sınav sonuç kağıdım geldi ve ben artık bir kalabalığın içinde olmaya hak kazanmıştım. Bundan bir gün sonra kuzenim intahar ettiği haberini aldık ve aynı gün dayım kalp krizinden öldü. Ortanca abim aniden askere gitmeye karar verdi ve diğer abim de üniversite için Avusturalya’ya gitti. Ben bu olayın üzerinden yaklaşık 3 yada 4 ay sonra tesadüfen tekrar Erdek'e gittim. Aklıma bu kadın geldi ve aramaya karar verdim. ancak tüm aramalarım boşa çıkmıştı ki. Son bir kez uğradığım benzin istasyonundakilere sorarken birisi bana o kadını tanıdığını ancak o kadının yaklaşık 3 sene önce öldüğünü söyledi. Benim o anki halini tarif edemiyeceğim için bu tarifi size bırakıyorum. Daha sonra adama olayı anlattım .Adamın bana inanmamış olduğunu anlasam da kadının yaşadığı yeri bilip bilmediğini sordum. Bana kadının evini tarif edebileceğini söyledi. Ben tarif doğrultusunda eve gittim. Ancak gittim yer bir ev değil harabeydi. Yanmış yıkık dökük içinde şarap içenlerin olduğu yıkıntı bir yerdi. Ben evin içine girdim biraz dolaştım içerde şarap içen insanlara böyle birini görüp görmediklerini sordum. Kimse görmediğini söyledi ben de ümidimi kesmiş evden tam ayrılacağım sırada az önce çıktığım merdivenlerin üstünde kadının benim elimin üstüne sıktığı bezi gördüm. Diyeceksiniz ki aynı bez olduğunu nerden biliyorsun.

ÇÜNKÜ O GÜNDEN SONRA SAĞ ELİMDEKİ KOKU HİÇ ÇIKMADI

Yanlız Değiliz

Öncelikle 34 yaşında ve çok iyi bir şirkette iyi bir görevde
olduğumu belirtmek isterim. Hayatımı yaşayabildiğim derecede
modern şartlarda yaşayıp gece kluplerinden partilerden çok
zevk alan sosyal yaşantısı çok renkli bir hanım olduğumu da.
Sizlere sadece 1 olay değil birbirini takip eden bir kaç
olayı anlatmaya çalışacağım. Aslında yıllardır bunları
unutmaya çalışmış ve en yakınlarımla bile paylaşmaya cesaret
edememiştim. Ama sizlerin hikayelerini okuduktan sonra benim
yaşadıklarımın ne kadar gerçek ve de aslında ne kadar ürkütücü
olduklarını bir kez daha kavradım.
Bizler asla... Yalnız değiliz...

5 yaşlarındayken geceleri korkuyla uyanır hale geldim. Sebebi
belirsizdi..Hatırladığım tek şey gece yatağa yatıp gözlerimi
kapatmaya korktuğum.. Bir an da kapının arasından yattığım
odayı kara kara ağır bulutumsu şeyler kaplıyordu ve ben nefes
alamıyordum. Bu olaylar her gece olmaya başladı. Kimseyi
bunlara inandıramadım. Çocukça kapris sandılar. Ve her ne
sandılar ise..Bilemiyorum. En sonunda odama gitmeye korkar
hale geldim. Çünkü beni oarada bekleyen görünmeyen ağır bir
şey vardı... Gecelerim ağlamakla ve korkuyla geçmeye
başlamıştı ki...Ailem..(Annem Yugoslav Arnavut babam Yunan
asıllıdır ) batıl inançlara sahip değildir..Öyle oldukları
halde eve yaşlı birini getirip kurşun döktürdüler
okuttular bir süre boynumda küçük bir kuran taşıdım. Sonra
yavaş yavaş bitti bu olay.. Bu bir karabasan mıydı?
Bilmiyorum. Halen bilemiyorum.

Tavla
Genç bi kız ailesinin evde olmadığı bi akşam arkadaşlarını
davet etmiş. Kız kıza yemişler içmişler derken içlerinden
biri "Hadi cin çağıralım" demiş. Ev sahibi kız da hiç
inanmazmış böyle şeylere ama arkadaşlarına ayıp olmasın diye
kabul etmiş. Harfler kesilmiş fincan ortaya konmuş ve elele
bir masanın etrafında daire olunup cin çağırma olayına
girilmiş. Cin gelmiş gelmesine ama bizim kız hala fincanı
arkadaşlarının ittiğini düşünüyomuş. Bi ara fincan hızlı hızlı
harflere giderek şöyle demiş: "İçinizde bana inanmayan biri
var. Yarın saat 4’te o kişiyle tavla oynamaya geleceğim!"
Kızlar feci tırsmışlar ama ev sahibi kız hala dalgasındaymış
işin. Saat çok geç olmadığı halde seans hemen bitirilmiş ve
kızlar evlerine dağılmış.

Bizimki zaten o tür şeylere hiç inanmadığından cin olayını
ertesi sabah unutmuşmuş bile. Öğlene doğru telefon çalmış.
Arayan kızın çok sevdiği çok iyi anlaştığı teyzesiymiş
"Bugün içimde bi sıkıntı var evdeysen bi ara sana uğruycam.
Dertleşelim biraz" demiş. Kız da sevinmiş teyzesini görecek
diye "Hemen gel ben de seni çok özledim" demiş.

Kız teyzesini hakikaten dertli ve solgun görmüş. Hoşbeş
etmişler ama teyze hala dalgınmış. Kız "Teyzeciğim sen
konuştukça daha kötü oldun istersen başka bişey yapalım"
demiş. Teyzesi de "O zaman tavla oynayalım. Ne zamandır
seninle oynamadık. Kafam dağılır biraz" demiş. Kız tavlayı
almaya giderken bi gece önceki olay aklına gelmiş "Meğer
benim teyzem cinmiş" deyip gülümsemiş.

Kızla teyzesi güle oynaya tavla oynarken bi ara teyze tuvalete
gitmek için kalkmış. O içerdeyken telefon çalmış. Arayan kızın
babasıymış. Adamcağız çok üzgün bi sesle konuşuyomuş: "Kızım
teyzen öğlen bi trafik kazası geçirdi. Durumu çok iyi değildi
ama Allahtan ümit kesilmez deyip sana haber vermedik ama az
önce teyzeni kaybettik başımız sağolsun.."

ORGAN MAFYASI

Adamın biri bir gece Cihangirde bir barda içip
eğleniyormuş... Kızın teki bunun yanına gelmiş
tanışmışlar muhabbet etmeye fln başlamışlar sonra kız
oğlana bar'ın çok kalabalık olduğunu başka biryere
gitmek istediğini söylemiş. Dışarı çıktıklarına kız ona
yorgun olduğunu eve gidip orada içebileceklerini
söylemiş. Çocukta tabi fırsat bu fırsat diye balıklama
atlamış teklife. Bunlar eve gitmiş takılmışlar işte
içmişler yiyişmişler derken birden pat oğlan kendini
kaybeder gibi olmuş.
------------------------------
Yaklaşık bir kaç saat sonra içi kalıp kalıp buzlarla
dolu olan banyo küvetinin içinde çocuk bir ani hareketle
uyanarak kalkmış ne olduğunu şaşıran zavallı oğlan
göğsüne yapıştırılmış bir kağıt bulmuş
Kağıdın üzerine rujla "112'yi ara yoksa öleceksin"
yazmışlar. Küvetin yanına bir tabure üzerinede telefon
koymuşlar. Çocuk bir aceleyle 112 yi aramış şok halinde
ve durumu anlatmış... Hergün bu telefonlardan alan 112
çok doğal bir şeymiş gibi çocuğa aynaya bakmasını
söylemiş hemen gitmiş aynaya bakmış 112 ne gördüğünü
sormuş... ne göriyim? göğüslerimi görüyorum demiş.
Sırtını dönüp sırtına bakmasını söylemiş 112....
Çocuk sırtını dönmüş ve gördüğü şey sırtının iki
tarafında da büyük geniş yarıklar olmuş.... Bütün bu
kız eve götürmek bar olayları bir oyundu... Bu çocukta
hergün bir çok çocuğun olduğu gibi organ mafyasının
kurbanı olmuştu!

Üst kattaki katil.


Büyük bahçeli bi villada yaşayan genç bi çift çocuklarını bakıcıya bırakıp dostlarının verdiği bi partiye gitmiş. Bakıcı kız çocukları yatırdıktan sonra televizyon seyretmeye başlamış. Bi ara telefon çalmış. Kızcağız telefonu açtığında karşısında hırıltılı bi sesle konuşan biri varmış: “Şu an üst katta çocukların başucundayım. Sen de gelsene buraya. Huhaa!” Kız feci korkmuş haliyle. Ama kendini “Kesin ***** bi telefon şakası bu” diye düşünüp sakinleştirmeye çalışmış ve televizyonun sesini sonuna kadar açmış. Telefon tekrar çalmış. Aynı hırıltılı ses yine o histerik kahkahasını attıktan sonra “Çocukların yanındayım. Hadi sen de gel yukarı” demiş.
Kız daha da korkmuş ve santrali arayarak durumu anlatmış. Santralde iyi bi kadın varmış “Adam sizi aradığında bi’kaç dakika konuşturun. Numarayı tespit eder sonra da polise bildiririz” diyerek kıza yardımcı olmuş. Bakıcı kız telefonu kapatır kapatmaz hemen çalmış telefon. Aynı ses yine aynı sözleri tekrar etmiş. Kız konuşmayı uzatmaya çalışmış ama sapık anlamış bunu ve hemen telefonu kapatmış. Bi’kaç dakika sonra tekrar çalmış telefon arayan santral memuresiymiş ve panik durumdaymış: “Hemmen kaç oradan! Arayan numaranın da adresi aynı. Yukarıda bi telefon hattı daha var demek ki!”

Kız koşşa koşşa kaçmış evden. Bu arada santraldeki kadın polisi olaydan haberdar etmiş bile. Polisler bi’kaç dak’kada adrese gelip eve girmiş. Gerçekten de üst katta elinde kocaman bi kasap satırı olan bi katil yakalamışlar. Üst kat pencerelerinin birinden eve giren sapık katil iki çocuğu öldürdükten sonra o telefonları etmeye başlamışmış.

Üstümü ört baba!

Bu olay Bursa’da olmuş. 17 yaşında bi genç kız aniden ölmüş. Aile perişan olmuş ama n’apsınlar kızı defnetmişler taabi. Aradan bi’kaç gün geçmiş. Baba kızını rüyasında görmüş. Kız sürekli titriyomuş ve “Çok üşüyorum baba. Yalvarırım üstümü ört” diyomuş. Adam sabah kalktığında rüya aklına gelince hüngür hüngür ağlamış. “Gül gibi evladımı kaybettim. Rüyama giricek tabii” diye düşünmüş. Karısının üzülmemesi için de ona hiç bişey söylememiş. Ama ertesi gece sonraki gece daha sonraki gece hep aynı rüya: “Çok üşüyorum baba. N'olur üstümü ört!”
Baba bi gece yine aynı rüyayı görürken kan ter içinde uyanmış. Dayanamamış karısının “Nereye bey bu saatte?” demesine aldırmadan sokağa fırlayıp soluğu mezarlıkta almış. Kızının mezarına gelince ne görsün? Mezar açık ve bomboş! Adam ne yaptığını bilmez bi halde mezarlık bekçisinin kulübesine yönelmiş. Allahım o an gördüğüne yürek dayanmaz… Bekçi resmen kıza tecavüz ediyomuş! Meğer bu aşşağılık herif her zaman yeni gömülen ölülere belli bi süre bunu yaparmış.