Konu: Ezgin Kılıç Şiirleri..

Elveda deme sakın!
Elbette el veda eder tene
Ten bir başka avuç içine zimmetlendiğinde
El acır,
El kanar!
Kader çizgileri silindikçe,hayat bildiğini yazar…

Sen,aşk kanunun boşluklarından yararlanıp yasadışı ikamette bulunan bir mültecisin içimde.İçime içerliyorum seni böylesine sevdiğim için…Damağıma değmiş tadını aldığı için dudak uçlarımı törpülüyorum dişlerimle.Sen kanıyorum…Sen kaybından yavaşladığını hissediyorum kalp atışımın.Ve ben ne zaman intihar etsem,gözlerimi bir hastane odasında açıyorum.Yine serum yerine sen verecekler birkaç ünite damarlarıma.
Biliyorum…Yeniden seninle yaşamaya mahkum edileceğim…

Bir ayağı çukurda duygularım öldü ölecek.Bilmiyorum daha ne kadar acı destek ünitesinde yaşatabilirim kalbimi.Ve daha ne kadar ev sahipliği yapabilirim bileklerime yatılı cinnet terapilerime.Aklıma her düştüğünde bir parçan sıçrıyor mutlaka üzerime.Sana bulanıyorum tepeden tırnağa,üstüm başım sen kokuyor… ilk kez bu kadar kararlıyken canıma inahate,ölüme de ihanet ederce yeniden yaşamak istiyorum…

Bu mevsimde ölünmez!
Hani öleceksen ölüm bile bir şeyler katmalı insana.
Bir kaçış yolu olmamalı katlanmayıp geride kalsın istediklerinden
Ruhunu uçurtma yapmalısın mesela
Bir martı kanadına bağlayıp özgürlüğe salmalısın
Ve sen;
illa öleceksen sevdiğinle aynı anda can vermelisin
Ne bir saniye o önce bırakmalı elini
Ne de sen ondan önce tüketmelisin,
Ciğerlerine aynı anda çektiğin o son nefesi…
Bu mevsimde ölünmez!
Şeytan doldurmadan tükür dilindeki ayrılığı
Bu mevsimde aşk öldürülmez…

Ezgin Kılıç

Şişşşttt!
Sevdiğini söylerken biraz sessiz olmalısın
Dudak uçlarından saldığın küçük harflerle haykır tenime
Yavaş biraz,ayrılığı uyandıracaksın…

Ezgin KILIÇ

Adına ayrılık dedik!
Peki kimi kandırdık defalarca bozulmuş yeminlerle.
Yaradılıştan zimmetliydi birbirine ruhlarımız oysa ki
Geri vermeye mahkumuz sevgilim
Tanrı’dan dönülmek üzere aldığımız ödünç yeni tövbeleri…


Ezgin KILIÇ

En koyu gecesini giyecek şimdi kent
Bir martı intihar etmiş olacak cami minaresinden
Asfalt yollara zift ağlatacaksın gittiğin her adımla
Doğan her yeni bebeğin ilk gözyaşı sen akacaksın
İmana baş kaldırmış peygamberler küsecek Tanrı’ya
Bi kilisenin çan sesine karışacak önce sesin
Ölmeyi yeğleceksin yazı tura kaderinle
Sonra kiralık bi cennetin toprağına gömüleceksin

Ezgin KILIÇ

Bitirilmiş bir aşkı keşkelerle tokatlamanın bir anlamı yok şu saatten sonra
Bir hırsızın
dolunaysız geceye imanı kadar minnettarız artık pahalı yalnızlıklara…

Ezgin KILIÇ

İçinden çıkamadığım
Ve çırpındıkça daha da battığım örselenmiş mutluluklar
Kaç farklı tenin yaşanmışlığı gömülü göğsüne
Söylesene,kimden bu devraldığım acılar…

Ezgin KILIÇ

Bir ayağı çukurda duygularım öldü ölecek.Bilmiyorum daha ne kadar acı destek ünitesinde yaşatabilirim kalbimi.Ve daha ne kadar ev sahipliği yapabilirim bileklerime yatılı cinnet terapilerime...

Aklıma her düştüğünde bir parçan sıçrıyor mutlaka üzerime.Sana bulanıyorum tepeden tırnağa,üstüm başım sen kokuyor… ilk kez bu kadar kararlıyken canıma inahate,ölüme de ihanet ederce yeniden yaşamak istiyorum…

Bu Mevsimde Ölünmez // Ezgin KILIÇ

Son kulvarda ayağı kırılmış,açık ara önde atlar gibiydik biz seninle.O kadar hayvani bir vedalaşmaydı ki bizimki.ha ayağı kırıldığı için vurulan bir atın ölümü.yahut Tanrı’nın aramıza koyduğu mesafeler yüzünden terk edişin…
Ne farkımız var ki?...ikimiz de erken vedalaşıyoruz hayatla…Yine de bir attan daha şanslı olduğumu düşünüyorum aslında.Çünkü hiç bir savaşçı can vermeye çalışmaz yara almış bir ata ya da vedalaşmaz asla onunla.Ama sen arkamdan hakkını helal edeceksin yalandan da olsa.ben yine suskun eyvallah ederce,son abdestimi alacağım sahte gözyaşlarınızla.Ve mutlaka seni bekleyeceğim gittiğim yerden sana yazamasam da.
Çabuk gel ne olur!
Bir ihanet borçluyum sana…

Ezgin KILIÇ

Kadın sordu:

--Aşk neydi?
Farklı iki beden arasına sıkışan örselenmiş duyguların yıpratışı mıydı kalbi?
Yoksa elde etme bencilliğinde kullanmak mı karşında ki köreltilmiş sevgiyi?

Bekletmeden cevapladı adam:

--Zamanla alıştığın ve bütün alışkanlıkların gibi sıradanlaştırdığın bir yaşanmışlıktı aşk.Ufak parçalarını vererek giderek parça parça olmuş duygularının bir intihar girişimiyle birleştirmek isteyişin.Her seferinde “bu son” diye bitirdiğin ve hep “bu başka” diyerek yeniden başladığın çelişki kendinle…aslında her seferinde kendine ihanettir…ama her şeye rağmen güzel şeydir aşk…

Kadın suskundu.
Tatmin olmadığı yanıtlarla güçlenen duygularına yaslanırca.
Sus payı verilmiş kiralık kelimelere pusuyordu
Gözlerinden sözlere secde eden gülümseyiş eğildi adamın ayak ucuna
Gülümseyişine gülümsemesi yanıttı adamın
Ve aşka davetkar elini uzattı kadına
Kadın sırtını döndü
Davetkar parmak uçları sallandı boşlukta birkaç defa
_vedalaşırca…

Kadın içinden:

--Aşk yoktu!
Ki zaten doğduğunda öldürülür aşk!

diye geçirdi…

Bir cenazeye daha şahit olmayacaktı bu kez
Gitti…
Bir enkaz bırakarak arkasında.
Her şey orada başlamadan bitti…

Ezgin KILIÇ

Kırılan bir kemiği kaynatmak için yeniden kırılması gibiydi seni sevmek!
Hiçbir zaman iyileşmedi benim yaralarım
Her seferinde biraz daha kanadım
Her defasında biraz daha sakat kaldım…
Acılarımı yeniliyordum defalarca
Ardı ardına…
Çünkü seni her yeni seviş
Aynı kemiği farklı bir yerden kırmak kadar talihsizdi
Yaşadıklarından ders aldığını söyleyen bir fahişenin
Farkında olmadan kurduğu noktasız cümleler kadar da bilinçsizdi…
Ve ben ne zaman hayattan bir şeyler öğrensem
Unutkanlığım olup oturursun sinir sistemimin en sakin semtine
İşte o zaman;
Yeni bir tövbeyi bozmuş olmanın talihsizliğiyle kanadı düşer avcuma sağ omzumda ki meleğin…

Farkında değilsin!
Günah keçilerinin boynuzlarından aldığım darbelerden değil bu göğsümde ki gelişi güzel damlayan pıhtılaşmış kan zerreleri.
Yaşanmışlıklarımın ayak izleri de zannetme sakın
Boyun köküme dayanmış rujlu bir dudaktan bulaşmış boya da değil.
Hiçbir keçinin üstlenemeyeceği kadar ağır,sol omzumda ki tutanak zabıtlarında yer alan dozajı yüksek günahlar her biri….
Karanlığın çöküşüyle sürçüyor yine dilim.
Gün diyorum
Gün ah!
Her gün bir yeni günah…

Ezgin KILIÇ