Konu: Özel Arabul Şiirleri

-Hep aynı şiiri söylerim
Şimdi de bir öncekinin benzeri-

Ormanda yukarı dal sürdü ağaç
Kökleri sıvama ayrık otu
Korkusunu gizler kendi kendinden
Yüzük geçmiş gibi parmaklarına
Işık içinde mineli bir yüzük
Dokunur gökyüzüne umutla

Geceyle birlikte yorgun bir rüzgar
Doğum öncesinden yalnız
Yükünü boşaltır artık sabaha
Daha yaprak dalda uyanmadan
Açmadan kuşlar kanatlarını
Eksik bir çiçektir orada bahar.
O bahar ki hiç bilmez,
Yanmıştır suda gövdesi
Yırtılmış kayaların bıçaklarıyla
Üşüyünce nasıl tüy değiştirmiş
Nasıl acıyla kıvranmış ağaç.

O tepede açmadan başını daha
Ay kuşağı dolanır karanlığına
Bir salkım kuştur ağaç
Karışır ona sesim

İlk ateş düştüğünde, o gidenlerin ilk ateşi
Sıyrılır gövdesinden
Başsız ve sonsuz bir ırmak artık
Çarpa çarpa döver kıyılarını

Yaprağa gömülmüş duyarlığımız
Çözülmemiş bir yazıt ahşap gövdesinde
Sanki bir kozalak patladı patlayacak
İncecik damarlarıyla yaşam
Yapayalnız bir sözcük
Bekliyor ağzımızda

Uzak uzak çarpar benim yüreğim
Az yaşarsın, sevgim doğurur seni
Bilirim ki düştük tanrı gözünden
Bir kez bile olsun gülmedim seni

O gün geldi, sesim senden dağıldı
Sanırım bedenim dağılıp gider
Dost diye, insan diye gönül verdiğim
Dayanamaz bana, beni kor gider

İnsan gücünün nereye vardığını bilemiyorum
Hala dünyaya bağlıyım, hala
Gece gündüz içimde kapanmayan göz
Bir damla yaşı esirgiyor
Zincir yapıp boynuma astığım tüm yanlışa

Tutku içinde bocalayan bu yırtıcı ruh
Nasıl kurtaracaksa
Sessizce seken keklik gibi
Geliyor korkularım ama yüreğim kavruluyor da

Daha fazla sevebilir miydim
Daha fazla mı güçlenirdi kanatlarım
Yakında bal olacak acı süt akıtan incirlerim
Yaşam minik bir kuş gibi açılacak avuçlarımda

Her sabah doğması kadar olağan güneşin
Hiçbir şeye sahip olmamak örneğin
Yine de hiçbir şeyden vazgeçmek zor geliyor
Kötü haberlere yaslı sevinçlerimden

Gerçeği hangi efsaneyle büyütürsek
Onunla öldürürüz çoğu zaman
Güzellik ve acı aynı uçurumda
Ben ise ne veririm
Payıma ne düşer ölümsüzlükten

- Sühendan Fırat'a-

Binlerce güneş olacak, binlerce güneş
Yılgının izlerini, yılgıyla sildiğimizde
Yaşamın mora dönük aydınlığından
Evcilleşmemiş uygarlığın bakışı
Kendi ortasından kıvrılınca
Nice yıldır unuttuk dinlemeyi

Seslerimiz dalgalandı perçemlerimizle
Ölümü ve yaşamı görüyorum
Sürüp giden ölümü, sürüp giden yaşamı
Yıllardır kullanmadığımız gözlerimizi
Koparmalıyız şimdi tutsaklığından
Her kımıldanışın kazandığı yoğunlukla
Bozguna uğradı çok dostlarımız
Yeniden biçimlenmiş Titan'ların ağzıyla

Uzakta devşirir denizimi kuş
Ay gibi akan kanadı
Usuldan kaydıkça suya

Ağır kolonu keser ellerim
Yeni düşmüş bir teleği
Tutup kaldırabilse
İşlemeli bir gömlek gibi gecenin
Süt ipeğinden ışığına

Pirinç tarlasında çıplak akşam beyazı
Ve hüzün öylece durur
Gizli köpüğünde yaprağın
Ayakların kaç kez bir yazma gibi
Unutulur arıkların çekme sularında
Keten çiçeğidir sevda bir açımlık
Ya da çatal cama uzayan gölge
Belki bir kök gelinciktir çizdiğin
Çıkarıp yıkanan dolaklarında

Uzakta devşirir denizimi kuş
Ay gibi akan kanadı
Usuldan kaydıkça suya

Bir dilim ay, kıpkırmızı bir dilim ay
İstemli bir dilim ay, yanıp sönesi
Vapur olsam varasım gelir
Onca gecenin içinde
Hem de sümbülsü mavi
Bir dilim ay
Oldukça puslu hem de
Bir bardak su gibi
İçip kanasım gelir

Şarkıları asarız da
Yediveren gülleri gibi baharımıza
Nedense hem İsa öncesi hem İsa sonrası
Camgöbeğinden bir dilim ay
Renk değiştirir durmadan akşamımıza

İnce bir bıçak çıkarır
Yorgun bir ses gibi dağılmasından
Okyanusa yağan karın yüzüne
Senin yüzüne, benim yüzüme
Bir dilim ay kılıç gibi
Üstüne kapanasım gelir

Bir tepede açmadan başını ağaç
Aykuşağı gecenin içinde sesi
Bir salkım kuştur sonbahar onda

O ağaç mıydı ilk ateş düştüğünde
Sıyrılır sıyrılmaz gövdesinden
Başsız ve sonsuz bir ırmak
Çarpa çarpa döven kıyılarını

Bir yerlerden akıyor şimdi içime
Yüreğim ona göre biçildi

Nasıl görmezsin, bir güvercin uçtu
Bir tek dalına kanadı değmeden ağacımızın
Düşlerin içinde belli belirsiz
Senin yaban yüreğini aldı götürdü
Usulca yastığına gecemizin.

Yalnız esintisi bereketli yaşamın
Yaprak kımıldamayan sıcak yaz günlerde
Ruhunu taşıyacak kadar güçlenmen için
Yeşil zebercet taşlarıyla
Tozlu yapıtlara kapanan ürkek bedenin
Aldatıcı ışık oyunlarına sığındı.

Bu son öpüşlerin yalnızlığında
Gölgelerden hafif, gün batımına yakın anılar
Kanat çırpınışıyla silkelendi
Nasıl görmezsin, bir güvercin uçtu

İndi dağdan gün ışığı
Uzaklara bir yere
Özlemi bekler beni

Gidemem sevi vurur başıma
Yıldız dolu yaprak uçlarından
Keskince uzatmış yalnızlığını
Su çeker beni

Ateşimi burada yaktım
Obam burada kuruldu
Kollarım uzar da uzar yoluna
Korkarım çığlığından
Ses tutar beni

Sıcak süt kokusu içinde
Bir kuş düşer maviliğine
Işığı yutar beni

Bu gece yaşlı bir sakız ağacı gördüm
Kolları karanlığı taşımıyordu
Bu gece ay ilk dörtlükteyken
Toprakta karıncalar yuvalarını
Su böcekleri yosunlu keaya diplerini bırakıp
Kımıltısız ve dar zamanlı
Yaşamı karşılıyordu

Göğsü yarılmış, morarmış dudaklarıyla
İnip kalkıyordu susuzluğu denizin
Ve bu gece havada
Durmadan kaçındığımız
Yalnızlık tütüyordu

Yaşantımızdan ayrılıp sessizce
Özlemin kupkuru ayazını
Islak otlarda çiğnedi beklenen
Hüzünlü Foça'nın dalgaları gölgelendi
Sıkıntısı büyüdü yüreğimin

Mermer basamaklarda bekleyen
Yaşlı sakız ağacı
Başını suya vurup ağladı