Konu: Gözlerin okyanus hemde en mavisi `

#

Gözlerim yeminli ağlamamaya
Karanlığın içinden bir ses ismimi fısıldıyor
Derken bir müzik ağır ağır usul usul
Ve sen ellerin omuzlarımda
Tutup çekiyorsun beni karanlıktan
Sonra bir kayanın üzerinde devam ediyoruz
Denizin üzerinde batan bir güneş var sadece etrafta
Bir yağmur başlıyor sonra
Uçuyoruz dans ederek
Bulutların üzerinde
Mehtapla devam ediyoruz
Kıskanıyor bütün yıldızlar

Birden çekiyorsun ellerini omuzlarımdan
Göremiyorum gözlerini
O an düşüyorum
Bin yağmur damlası benimle
Bir ses bana uyan uyan diyor
Bunlar rüya
Kalkıp bakıyorum etrafıma
Omuzumda yanık izleri
Saçlarımda o yağmur
Ve o müzik hala kulaklarımda
İlk defa gözlerim o gün bozuyor yeminini
Keşke gerçek olsaydı diye diye
Ben sana ölümümü verdim
Sen gözlerini göster yeter ..

KüfLenmiş zaman #

Ben GörmeyeLi KüfLenmiş Zaman ...
Kan Götürüyor OrtaLığı
Seni Düşünmek Bu Kadar GüzeL İken
Zaman Pusu Kurmuş Yüreğime
ALdanMa SevgiLim
Zaman Sensin
Şimdi KüfLenmiş Zamanı ParLataLım AşkımızLa
Şimdi Zaman Bizim Zamanımız
Zaman Aşkın Gerçek Hali ...
Sadece Zaman DeğiL
Herşey YeniLenMeLi
Tek Bir Şey KaLmaLı GeriYe
Sana Olan Aşkım
Hiç Değişmeyecek Olan Aşkım
Zaman Durmuştu GözLerine Baktığım O An
Şimdi SaatLeri Geri Getirme Zamanı
Seni Gördüğüm İlk Andı
İlk Seni Görmüştü Masum GözLerim
O An İşte Dedim
NEden BiLiyormusun
GözLerim İlk Defa YanıLmadı
Yüreğim'e Haber SaLdı GözLerin..
Ben qeLdim Diye
Şimdi Zaman SeninLe Geçiyor
Her Saniyesi ÖzeL Ve GüzeL
Sen İse Yüreğimde KutSaLsın Sevdiğim
Yüreğim Yüreğindeyse Eğer Boğun Eğmektir
SusKunLuk Bazen Aşktır , Bazen İse Nefret
Bazen En Büyük Küfürdür , Bazen En Küçük MasumLuk
Ama Sen BiLiyormusun
Aşk Sen İsen Sevdiğim
Ben Bu Aşk'a Boyun Eğerim Yüreğim...

Devrilen umutlarımın belgisiz kahramanı
İçimi sensizlikle bölüp gittin
Üstüne birde
Yeni yetme ve tadımlık bir aşk edindin
Sen değil miydin insan 'vefalı' olmalı diyen!?
Sözlerine şefkati giydiripüstüne gönlünü örten!?
Şimdi nerde boğdun o vefayı?
Bu kadar kimliksiz kaldın
Üstüne giydiğin umursamazlık sana hiç yakışmadı
Niye bu kadar 'kendin'siz kaldın
Niye kendini iflah'sız bıraktın
Sen aslında biz'e bile yalandın!?
Sevmelerimden usandın da
Beni gönlünde tutuşturamadın da
Şimdi bulduğunu sevmek mi sandın!?

Ahh'ım kendimi yaktı
Dilim kördüğümlere saldı sözlerini
Sükut'u ne çok biriktirdiysem
Sessizlik canımı aldı
Dert şahlana dursun bitmeyecek mi sonunda!?
Dinmeyecek mi sızım!
Gözlerim kan değil
Yaş ağlamayacak mı sonunda!?
Bende 'beni' bulmazmıyım yokluğumda
Kirpiklerimin ördüğü gün batımları
Gece niyazlı şarkılar
Tek hecelik ahh'lar
Hepsi
Hepsi benim olmayacak mı!?



Gözlerinin karasına alnımın yazgısı vurmuş
Ki bu kadar üşüyorum karanlıklarda
Ki bu kadar yar'sızım aslında
Sensizliği ödünç aldım senden
Senden 'sen' bırakmadın ki sana
Benden 'ben' bırakmadın ki bana
İnleyen sözlerimi saç diplerine ektin de
Rüzgara savurmadın mı!?
Biraz gülüşüm varsa da
Alıp yere çalmadın mı!?
Korkaklığımı kahramanlığınla doldurmadın mı!?
Yarımlığımı yüzüme vurup
Yarsızlığımla bırakmadın mı!?

Eyy kaçak sevmelerin y/azıklığı
Şimdi sevdim sanıyorsun da
Hiç aynaya bakmadın mı
Ne kadar yalan söylüyorsun kendine
Ne kadar kaçmışsın kendinden
Daha farkına varmadın mı
Uyannn
Uyan gaflete gömme vicdanını
Senden beklerim yok
Senden umut besleyemem
Senin kendine hayrın yok
Senden başka nem isteyemem
Al ne olur kendini bıraktığın uçurumdan
Fırtınalar savurmasın seni yalancı dünyanın figanına
Al ne olur
Çek al kendini
Bir tokat vur özüne
''Ki tükürmesin aşk yüzüne''
Ki küsme sen kendi benliğine
Döndüğün yolda
Hicaz ninnileri söyleyen bir zavallı bulursan
Sıkıca sarıl o'na
O gözlerinde kendini bulduğun
'Kendin'dir zaten
İşte o vakit
Benim çektiğimi anlarsın
Yaşın kadar gözyaşı ağlarsın
Ben bilmesem de
Sen yanmaya devam et
Belki o zaman beni/m yokluğuma ağlarsın
Belki o zaman bensiz kaldığına yanarsın ~

Kış mevsimine kızgınım
Yağan kar-a
Giderken
Bıraktığın ayak izlerini silen
Oysa bilirim, sevdasına ulaşamaz insan
Beyazı sevemeden…

Bahar geldi kapıma, düşman
Açmak zorunda mı çiçekler?
Beyaz ortasındaki sarı
Anlamlı kılarken papatyaları
Yüreğime hüzündür hazan-ın
dökülen yaprakları…

Dört mevsim ölüm
Seninle ilgisi yok, gitmek isteyişimin
desem de
Yaşatmak için rüzgar kokular getirse de
Sırt çevirdim sen olmadıkça ve gelmedikçe…

Suçu yok aslında kasımpatının
Yaprak düşüren, üşüyen ağaçların
Her tonuna yüzlerce şiir yazılırken sarının
Aklıma gelen
Teneşir öncesi bahar safranı
Elinden bir şey gelmiyor son baharın…

Beden mi ağır geliyor bana
Belki de hatıralar
Kolayı var, intihar
Çıksam dolaşmaya şehrimin kıyılarında
Azgın lodos zamanı binsem vapura
Sırtımı versem kullanılmayan dümene
Yapamam, içimde anlaşılmaz korku var…

Neden o zaman anlamsız küskünlüğüm
Parklara çıksam
Güneşli bir pazar günü ve
Bebek arabasında bir gülüş yakalasam
dağılır mı hüznüm
Yaşamayı sevebilir miyim tekrar…

Neden öyle ise her gece
Umutsuzluk şarkıları mırıldanıyor kumrular…

Uyanırsın bir sabah
Kimse yok seni bekleyen baş ucunda
Bir ürperti duyarsın sonra
Yağmur yağar, iliğine kadar ıslanırsın
Ve kurursun bir ara
Umurunda bile olmaz soğuk
Bir gün gelir seversin apansız
Karşılıksız ve diğerlerinden farksız
ıçin içine sığmaz oluverir
Korkarsın ama kaçamazsın

Yanarsın,
Küçücük yüreğin devleşir
O sever, sen seversin
O yanar, sen yanarsın
O ölür, sen de ölürsün
Ne olursa olsun umursamazsın dünyayı
Ama korkar, kaçamazsın
Hayallerin ve ümitlerin uzaktadır
Yıldızlara ulaşamadığın gibi ulaşamasın

Rüya gibi geçer yıllar
Korkarsın, kaçamazsın
Ne kadar istesen de yakalayamazsın

Kimi zaman yalnızlığın gelir aklına
Anlayamazsın
Tüylerin diken diken olur
Bir gün Temmuz olur, sen üşürsün
Sana merhaba diyen bir ses ararsın
Bir el değsin istersin eline
Sıcak bakışlar ısıtsın içini istersin
Çocuklaşırsın
Saçını okşayacak birini ararsın etrafında
Bulamazsın
Korkarsın, kaçamazsın

Baharı bekler durursun
Kimi zaman içindeki bir aşkla yaşarsın ömür boyu
Kimi zaman yakasın gelir dünyayı
Ama anlarsın
Elin kolun bağlıdır, bir şey yapamazsın
Korkarsın, kaçamazsın
Kalbinin sesini dinlersin
O sev der, sen seversin
O yan der, sen yanarsın
Ve…
Bir gün birden bire, sessizce duruverir
Sen ölürsün
Rüya gibi geçer ömür
Korkarsın, kaçamazsın
Ölüm gelir peşin sıra
Ne yaparsan yap, saklanamazsın…

ayrılık ne biliyor musun?
ne araya yolların girmesi
ne kapanan kapılar
ne yıldız kayması gecedene de güz...
insanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık...
ipi kopmuş boncuklar gibi
yollara döktüğü gözlerini
birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine...
ardında dünyalarışıyan camlar dururken
duvarlara dalıp gitmesi...
türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık...
saçına rüzgarsesine ışık düşürememek kimsenin...
evlerle sokaklar arasında bi ayrım kalmaması...
ayrılık yağmurdan vazgeçişsudan üşüme
yalnızca gölge vermesi ağaçların...
güneşin bir ceza gibi doğması dünyaya...
başını alıp gitmek gibi bir geri dönüş...
iki adımından birisi insanın...
şimdi anlıyor musun gidişinin neden ayrılık
__________________

Hayallerim vardı benim;
Ümitlerim yaşıyordu dün.
Gözlerimden okunan mutluluk
Dolu dolu sevgiydi kalbim...
Beni terkettiğin güne dek
Tozpembe gördüm geleceği
Bilemedim seni kaybedeceğimi
Ve herşeyimin yiteceğini...

Çünkü delice sevmiştim seni;
Seni anlayamadım belki
Veya anlatamadım kendimi.
Hata yalnızca bendim belki
Ama gerçekten sevmiştim seni...
O soğuk karanlık kış günü
Yaşadım ayrılığın hüznünü!

Beni daima hatırla unutma sakın
Sevgim resmim sende kalsın
Birer hatıra diye saklarsın.
Belki beni tebessümle anar
Belki de için için ağlarsın...

beni nereye koyuyorsun böyle?
neresinde yaşıyorum yüreğinin?
var mıyım senin için
gecelerinin masalsı dü?ü ben miyim
yoksa kendin misin?...
beni sığdırabiliyor musun içine?
hangi yana baksam tünel;
sonsuz uçurumlar gibi dipsiz ve kuyu
hani içinin aynasıdır ya sevdiğin
benim aynamda karanlık aksetmekte...
öyleyse anlarım ki ben de yokum sen de.
beni nerede yaşatıyorsun söyle?
cennetin miyim senin
amber kokulu bahçelerinde gezindiğin?
yoksa kaybolduğun kör kuyun mu
dehliz yalnızlıklarını yitirdiğin?
artık anlamsız geliyor tüm sorular
yanıtlarını bir gün verecek olsan bile
ben de bir şeyler buram buram
ben de çok şey ılık ılık
ben de sen acıtarak kanayarak
eksiliyor...
ben seni bunca zamana ağırlayamazken ruhumda
aitsizliğim çaresiz çoğalıyor...
ve görüyorum aynada yüzü silinmi? suretimi
sen bende herşeysin belki ama
ben sende yitiyorum için için...
beni nerelerde arıyorsun öyle?
yüreğine sor bir de
mutlaka cevabı gelecektir sessizliğinin...

O olmazsa yaşayamam
O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela.
O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle O daha az sever seni
Senin O'nu sevdiğinden.
Çok sevmezsen çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı masanı telefonunu kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
gökyüzünü sahipleneceksin
Güneşi ayı yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı senin yıldızın olacak.
"O benim." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir Şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden
Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın.
Ucundan tutarak...

Ne Zaman Çocuktuk Ne Zaman Büyüdük?? ''


Hani çocuktuk
Yüreğimiz temiz saf duygularla sarılıyken
Saklanbaç oynadığımız sokaklarda dolaşırdık.
En güzel yerinde oyunun
Annem seslenirdi.
Küserdim kızardım..
Öyle özlüyorumki kendimi.
Platonik ve ilk sevgiliye duyduğum aşkın saflığını.
İçimde sadece mutluluğun sallandığı salıncağıımı.
Öyle özlüyorumki sevmeyi


Sararmış hissediyorum kendimi
Hayır ben hala çocuğum.
Bak oyunlar oynuyorum..
Koşuyorum gülüyorum ağlıyorum ve düşebiliyorum.
Desemde aslında değil bu beden çocuk.
Tekrar yaşanmıyor o duygular
Karanlık sesler kurtulmuyor kulaklarımdan.
Kırıyor artık tek bir fısıltı bile kalbimi.
Şimdiye dönüp tekrar oyunlar içinde bulsamda kendimi.
Alaboradaki gibi çarpmıyor hızla kalbim.
Uçmuyorum göklere yıldızlara
Sevinemiyorum aslında.



Arkadaşım eveleniyormuş duydum.
Ne oldu bize ne zaman böyle olduk.
Ne zaman büyüdü küçücük ellerimiz
Sıkı sıkıya tuttuğumuz.
Düştüğümüzde kendimiz kalkalı ne kadar oldu.
Umutlarımızın uçurtma olduğunu ne zaman anladık.
Evcilik oyunlarında saklamışız gerçeği
Büyümüşüz biz !



Herkez gibi yüreğimiz küçülmüş..
Oysa o kadar büyüktüki ...