Büyümesini sürdüren şeyi, büyümüş gibi göremem...
Büyümesini sürdüren şeyi, büyümüş gibi göremem...
Sana önceden yazdığım dizeler yalan söylüyordu;
“Seni bundan daha çok sevemem” diyenler hani...
Ama o zamanlar aklım bir türlü almıyordu,
İçimdeki alevin daha da parlak yanabileceğini...
Oysa zaman, kralların fermanını bile değiştirir,
Yeminler arasına girer, milyonlarca oyunuyla...
Kutsal güzelliği karartır, sivri niyetleri köreltir;
Nice dik başları değişimin çarkına uydurur sonunda;
Heyhat! Ben de zaman denen zorbanın korkusuyla,
“En çok şimdi seviyorum seni”, diyemez miyim;
Aşkımdan kuşku duymadığım, en emin olduğumda,
Geleceği unutup, o güne taç giydiremez miyim?
Aşk bir bebek olduğuna göre...
...Hayır, bunu diyemem;
Büyümesini sürdüren şeyi, büyümüş gibi göremem...
(...William Shakespeare)
Alıntı