Yazı: Mimi Swartz
Fotoğraflar: Penny De Los Santos
Güney Teksas kasabasında bir balo... ABD ve Meksika arasındaki sınır daraldıkça, yaşam asla eskisi gibi olmayacak.

Teksas-Meksika sınırında yaşamayanlar, bu dünyayı asla anlayamaz. Laredo Martha Washington Cemiyeti'nin 1898'den bu yana her yıl, George Washington'ın bir ay süren yaşgünü kutlamaları dahilinde hazırlayıp sunduğu töreni ele alalım. ABD'nin ilk başkanı ile kibar eşinin, Meksika sınırına bir taş atımlık mesafede onurlandırılması fikri insana komik gelebilir. Ama bambaşka bir dünyaya gözü kapalı dalabilme becerisi, daima sınır bölgesinin özünü oluşturmuştur. Bölge sakinleri en az iki dünyada nasıl yaşanacağını bilir; her ikisini de kabul eder ve hiçbirini yargılamaz.
Şubat ayının rüzgârlı bir cuma akşamında bir sahne, ışıldayan kristal apliklerden duvarların rengine kadar, Washington çiftinin oturma odasının kopyasına dönüştürülmüş. Sunucu, Martha Washington'ın erdemlerini ilk Başkan Ailesi'nin en zor beğenen ferdini dahi memnun edecek bir ciddiyetle överken, topuklarının üstünde hafif sallanarak sahneye çıkan yerli halktan 17 güzel, sosyeteye takdim ediliyor.
Ama burası sınır bölgesi; bu nedenle de ilk başkanın eşi iki dilde anılıyor: Martha, "kendisinden önce ülkesini ve General'i düşünen, la primera dama de nuestra nación" idi. Ayrıca yine burası sınır bölgesi olduğu için, kutlamalar da hafif çılgınca. Zengin Meksika'nın ruhunu zengin Teksas'ın ruhuyla bir araya getirdiğinizde, daima fazladan da fazlasını elde edersiniz. Burada kızların kıyafetleri parlak satenden, kalın kadifeden; üstelik öyle fırfırlı, boncuklu ve dantelliler ki, izleyicilerin nefesi kesiliyor. George ve Martha'yı oynamak için seçilmiş olan tanınmış iki Laredolu, başkanın görevdeki son gecesiyle çiftin yaşamını sahneye koyuyor; takdim edilen genç kızların ve kavalyelerinin de rolleri var. Her genç kız kemanlar veya trompetler eşliğinde takdim edilirken, annesi, büyükannesi veya büyük teyzesinin de bir zamanlar sosyeteye takdim edilirken "Martha" olup olmadığı; babası, büyükbabası veya büyük amcasının hiç George Washington'ı oynayıp oynamadığı ve kendisinin veya -yine köklü bir aileden gelen- kavalyesinin de küçükken bir " abrazo" çocuğu olup olmadığı açıklanıyor: Her yıl Laredo'dan bir erkek ve bir kız çocuğu, sınırın öte yanındaki Nuevo Laredo'dan çocuklarla, tezahürat eden büyük bir kalabalığın önünde International Köprüsü'nde birbirlerine sarılıp, her iki taraftaki halkların birbirlerine olan sevgisini ortaya koyuyor.
Bir asırdan da uzun süredir yaşam burada aynen bu şekilde ilerlemiş; bu iki kültür çatışmak yerine işbirliği yaparak her iki ülkeden farklı, ayrı bir bölge oluşturmuş. Her iki Laredo'nun "tek yürek attığı" bile söyleniyor. Sınırın bu yanı biraz Teksaslı, biraz Meksikalı, kısmen de Amerikalı; kuralları, ayinleri ve töreleri, bahçelerdeki sütunlara ve çatılara sarılarak büyüyen begonviller gibi karmaşık ve capcanlı bir yer.
Laredo'daki töreni alaya almak kolay olurdu. Savaşların, kıtlığın, küresel ısınmanın ve zenginle yoksulun arasındaki uçurumun giderek arttığı şu günlerde, genç kızların, ağırlığı 40 kiloyu bulan kıyafetlerle -ve 30 bin dolar kadar tutan bir maliyetle- sosyeteye takdim edildiği, Martha Washington adına düzenlenen şaşaalı tören, kolay bir hedef. Ama son zamanlarda yöreyi vuran değişim -sınırın öte yanındaki uyuşturucu savaşları ve başkent Washington'dan yansıyan göçmenlik tartışmaları- 1700'lerde ilk İspanyol yerleşimciler geldiğinden beri süregelen yaşam tarzını tehdit ediyor.
Bu yıl, kutlamalardaki süslü kıyafetlere ve coşkulu abrazolara rağmen, Laredo'nun köklü aileleri geçmişi mi onurlandırıyor, yoksa sıkı sıkıya geçmişe mi tutunuyor sorusu, akla gelebilecek doğal bir soruydu. Ve