Ayrılık saati
İşte ayrılık saati geldi, bir akşam üzeri gittin bir daha gelmemek üzere.
Ellerimi aldın, dudaklarına götürdün, hala sızlıyor gözyaşlarının değdiği yerler. Oysa hiç istemiyordum gitmeni, hep benimle kalacağına öylesine inanmıştım ki, geçici ayrılıklarına ne kadar uzun olsada katlanıyordum. Çünkü, yine sana kavuşmak ümidi vardı içimde. Şimdi öğle sonları; bir gece yarısının zifiri karanlığına gömülecek, koridorlar, boşuna bakleyecek ayak sesini. Daha düne kadar yaşamak diyordum, senin için yaşamak...
Nasıl inanıyordum sana bilemezsin. Beni yaşama gücünün en yüksek noktasına çıkarmıştın. Yalansız bir sevgiydi verdiğin, öyle güzeldi ki. beni durmadan sevmeni istiyordum.Belki, yine seveceksin, daha çok seveceksin fakat ben çıkardığın noktanın çok uzağındayım şimdi, boşluğa bırakılmış bir cisim gibi sıfıra doğru yaklaşıyorum. yere çarpıp, parçalandığım anda anlayacaksın, verdiğin acının dayanılmazlığını. Araladığın varlıkla yokluk arasındaki o perdeden muhteşem bir son seyredeceksin. Yaşamasız ve ölümsüz bir son olacak bu.
Gitme diyemedim sana, demeyeceğimde. Beni sevmek hakkını tanıdığım ilk erkeğe gitme diyemem anlıyor musun?_ çünkü kalacağına inanıyordum, dedim ya sana inanıyordum. ayrılığı gerektiren sebeplerin tartışması yapılmaz bence, sevmek istemektir, istemekse kalmaktır bir bakıma. sevsen isterdin bei istesen kalırdın hiç gitmezdin. her çaresizliğe karşı durabilirdim seninle, her şeye meydan okuyabilirdim. sevgin gücümdü, sevgimin acın olduğu kadar. seninle paylaşmak vardı, kederleri, hazları bölüşmek vardı. seninle yaşamak vardı kıyasıya. hepsi bir anda yok oldu, görüyor musun?_ kestiğin yerden kan akmayacak mı sandın, beni yapa yalnız koyup gittiğin yer bir KAN DENİZİ şimdi.
senden diyordum, seninle diyordum, senin için diyordum... şimdi sensizim. seninle olmamın haksızlığını öğrettin bana. artık senin için yazamam bile.
bana kendi idam hükmü mü imzalattığın
KALEMİ KIRIYORUM...
Alıntı...
Alıntı